❱❱ Πώς πρέπει να βιώσουν τα παιδιά το διαζύγιο των γονιών τους και οι κινήσεις για να είναι ομαλή η μετάβαση στη «νέα ζωή»Τα αποτελέσματα επιστημονικών μελετών δείχνουν ότι τα περισσότερα παιδιά που έζησαν το διαζύγιο των γονιών τους βιώνουν έντονη επίδραση στην ψυχική ισορροπία τους.
Πρόκειται για μια συναισθηματική κατάσταση, όπως το πένθος, με χαρακτηριστικό στοιχείο την «απώλεια», αφού διαφοροποιείται απότομα, βίαια και ξαφνικά η οικογενειακή ζωή του παιδιού.
Το πένθος αυτό συνοδεύεται από θυμό, οργή, θλίψη, παράπονα και μοναξιά, ενώ διαρκεί μεγάλο χρονικό διάστημα, καθώς οι αλλαγές και οι μετακινήσεις στη ζωή του παιδιού είναι πλέον συχνές και πολλές.
Τρεις φάσεις
Σύμφωνα με τους ειδικούς, η διαδικασία του διαζυγίου διανύει θεωρητικά τρεις φάσεις, κατά τις οποίες βάλλεται σε πολλές περιπτώσεις η ψυχική υγεία των παιδιών.
Την οξεία φάση, η οποία περιλαμβάνει έντονες αντιδράσεις, αντιπαραθέσεις, συχνές συγκρούσεις, σωματική και λεκτική βία.
Τη μεταβατική περίοδο κατά την οποία οι γονείς αρχίζουν να απομακρύνονται, προχωρούν τη ζωή τους με νέες σχέσεις, νέες εργασίες, νέες συναναστροφές, νέο καθημερινό πρόγραμμα και νέα κατοικία. Την τρίτη, «ιδανική» φάση, κατά την οποία δημιουργούνται σχετικά καλές σχέσεις μεταξύ των γονιών με σταθερή επικοινωνία και συνεννόηση για τα θέματα των παιδιών.
Τα ζευγάρια που έχουν αποφασίσει να χωρίσουν μπορούν να ακολουθήσουν συγκεκριμένες πρακτικές οδηγίες για να αντιμετωπίσουν ομαλά αυτήν τη νέα οικογενειακή κατάσταση:
1 Να το συζητήσουν και να το ανακοινώσουν στα παιδιά τους πριν από την αναχώρηση του γονέα. Η συζήτηση θα πρέπει να γίνει μόνο όταν οι γονείς το έχουν αποφασίσει οριστικά και έχουν κοινό σχέδιο αποκατάστασης για τα πρακτικά θέματα.
2 Η ανακοίνωση θα πρέπει να γίνει και από τους δύο γονείς μαζί, ώστε να μπορούν να το μοιραστούν μεταξύ τους και να στηρίξουν ο ένας τον άλλον.
3 Να εξηγήσουν με απλά λόγια την απόφασή τους και να εξασφαλίσουν πως θα καταλάβουν τα παιδιά ότι η νέα κατάσταση δεν θα αλλάξει την καθημερινότητά τους και οι δύο γονείς θα είναι δίπλα τους σε ό,τι χρειάζονται.
4 Να συζητήσουν σε βάθος γι’ αυτήν την απόφαση, ώστε να εκφραστούν συναισθήματα, απορίες, ερωτήσεις και να αντιμετωπιστούν οικογενειακά, στηρίζοντας τα μέλη μεταξύ τους, όποιον ενδεχομένως δυσκολεύεται να το δεχτεί.
5 Είναι σημαντικό να καθησυχαστούν τα παιδιά. Οι γονείς θα πρέπει να τονίσουν στα παιδιά ότι εκείνα δεν φέρουν καμία ευθύνη και να τα διαβεβαιώσουν ότι είναι καθαρά μια απόφαση των γονέων, η οποία θεωρούν ότι θα είναι καλύτερη για όλους.
6 Να εκφράσουν την αγάπη τους και να καταθέσουν τη δέσμευσή τους ότι θα είναι συνεπείς στα καθήκοντά τους και στις υποχρεώσεις τους, σύμφωνα με τον οικογενειακό τους ρόλο.
7 Κατά τη διάρκεια της κουβέντας οι γονείς πρέπει να εξηγήσουν πρακτικά όλες τις λεπτομέρειες και να δώσουν το πλάνο τους. Τι θα γίνει, ποιος θα φύγει, πότε, πού θα μένει και πότε θα τον δουν την επόμενη φορά. Πότε θα τον βλέπουν γενικά, τι ρόλο θα έχει στη ζωή τους, ποιες δραστηριότητες θα κάνουν από κοινού κ.λπ.
8 Η αποχώρηση του γονιού από την οικία να μη γίνει με ένταση και πανικό. Πρέπει να γίνει ομαλά, σταδιακά και αφού τα παιδιά ήδη ξέρουν τη νέα κατοικία
τους ή του γονιού που αποχωρεί.
MSc Κλινική Ψυχοπαθολόγος –
Ψυχοθεραπεύτρια
Universite Paris VIII – St. Denis – Vincennes, France
www.michalopoulou.gr
www.facebook.com/
Σοφία Π. Μιχαλοπούλου
