Σπάνια νόσος στα μάτια ανάγκασε τον 27χρονο Μπάμπη Ταμπάση να κρεμάσει τα γάντια του στο απόγειο της ποδοσφαιρικής του καριέρας.
Δεν έχει προηγούμενο ο Γολγοθάς που ανεβαίνει από τον περασμένο Ιανουάριο ο τότε τερματοφύλακας του ΠΑΣ Γιάννινα Μπάμπης Ταμπάσης, που τον ανάγκασε στο απόγειο της καριέρας του να κρεμάσει τα γάντια του και να αποσυρθεί από το ποδόσφαιρο. Ενα σοβαρό πρόβλημα με τα μάτια του αποτέλεσε ανυπέρβλητο εμπόδιο κι έτσι δεν μπόρεσε να συνεχίσει να κυνηγά το όνειρό του.
Ξαφνικά, σε ένα παιχνίδι με τον Φωστήρα για το Κύπελλο Ελλάδας, ο γκολκίπερ διαπίστωσε ότι δεν έβλεπε καλά. «Το ματς ήταν βραδινό, είχα τους προβολείς απέναντί μου κι όσο κυλούσε ο χρόνος η όρασή μου αποδυναμωνόταν, μέχρι που αναγκάστηκα να ζητήσω αλλαγή» θυμάται. Δεν έδωσε ωστόσο ιδιαίτερη σημασία, μέχρι που τα ίδια συμπτώματα επαναλήφθηκαν σε παιχνίδι πρωταθλήματος με τον Πανθρακικό. Τότε άρχισαν να τον ζώνουν τα φίδια… Εκανε πλήρη ιατρικό έλεγχο, έστειλε τα αποτελέσματα στο εξωτερικό και η διάγνωση ήταν πως πάσχει από μια ανίατη ασθένεια, τη νόσο Stargardt, που πήρε το όνομά της από τον Βερολινέζο γιατρό που την εντόπισε το 1909 και η οποία δεν αντιμετωπίζεται με φάρμακα. Το σοκ για τον 27χρονο τερματοφύλακα ήταν πραγματικά μεγάλο. Η περιπέτειά του αντιμετωπίστηκε με ευαισθησία από την ομάδα του αλλά και από τα υπόλοιπα σωματεία. Στον μικρόκοσμο της Super League όλοι κατάλαβαν τι γινόταν, γιατί ενώ στα μεσημεριανά παιχνίδια αγωνιζόταν στη βασική ενδεκάδα, στα βραδινά, που γίνονται υπό το φως των προβολέων, καθόταν στον πάγκο.
Ο Μπάμπης έμαθε για την ασθένειά του και την παραμικρή λεπτομέρεια: «Ποτέ δεν είχα πρόβλημα. Πάλι καλά που μέσα στην ατυχία μου είμαι τυχερός. Οσο μεγαλύτερος τόσο πιο αργά εξελίσσεται η συγκεκριμένη νόσος. Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τι θα γίνει, ποια θα είναι η τελική επίπτωση στην όρασή μου» λέει με περίσσεια δύναμη ψυχής.
Το περασμένο καλοκαίρι έκανε μια τελευταία προσπάθεια μήπως και σώσει την καριέρα του. Πήρε μεταγραφή σε ομάδα της Γ’ Εθνικής, την Πεύκη, αλλά διαπίστωσε ότι δεν μπορούσε να ανταποκριθεί στα καθήκοντά του. «Κύριοι, δυστυχώς δεν μπορώ. Θα είναι κρίμα για την ομάδα να την εκθέσω. Πρέπει να σταματήσω την καριέρα μου» τους είπε. Και το έκανε…
Προσπαθεί ωστόσο να κρατήσει τη ψυχραιμία του, ίσως γιατί γνώρισε τον περασμένο Ιούνιο τον πιο μεγάλο πόνο: «Εχασα τον πατέρα μου, τι άλλο χειρότερο μπορούσε να μου συμβεί; Γι’ αυτό προσπαθώ να είμαι σχετικά ψύχραιμος. Με τον πατέρα μου πήγαινα μαζί στις λαϊκές και πουλούσα φρούτα. Μου άρεσε η επαφή με τον κόσμο» λέει ο Μπάμπης Ταμπάσης και η φωνή του κομπιάζει από συγκίνηση. Από χθες, οπότε δημοσιοποίησε το πρόβλημά του μέσω της επίσημης ιστοσελίδας του Πανελλήνιου Συνδέσμου Αμειβομένων Ποδοσφαιριστών, το κινητό του δεν έχει σταματήσει να δέχεται κλήσεις. Τον καλούν οι πρώην συμπαίκτες του για να του ευχηθούν να βρει κουράγιο και να βγει νικητής απ’ αυτή τη μεγάλη μάχη της ζωής, ενώ ο ΠΑΣ Γιάννινα σε ανακοίνωσή του αναφέρει: «Θα αισθανόμαστε τον Μπάμπη Ταμπάση πάντα μέλος της οικογένειάς μας. Συμπαραστεκόμαστε σε ό,τι χρειαστεί έχοντας τη σιγουριά ότι θα πετύχει σε όποια σταδιοδρομία επιλέξει στο εξής να ακολουθήσει».
Π.ΚΑΤΩΝΗΣ
Απρόβλεπτη ασθένεια που χτυπά παιδιά και νέους και δεν θεραπεύεται
Η νόσος του Stargardt, γνωστή ως η ανίατη νόσος των ματιών, πήρε το όνομά της από τον Γερμανό οφθαλμίατρο Karl Stargardt που την ανακάλυψε το 1909. Η προοδευτική εξέλιξή της ενδέχεται να οδηγήσει έως και στα ποσοστά της «νομικά αποδεκτής τύφλωσης». Η απρόβλεπτη αυτή νόσος εμφανίζεται συνήθως σε παιδιά ηλικίας 6 έως 12 ετών και αναπτύσσεται μετά την ηλικία των 20 ετών, όταν αρχίζουν να παρουσιάζονται τα πρώτα σοβαρά προβλήματα στην όραση του παθόντα. Ακόμη και σήμερα, έπειτα από αμέτρητες επιστημονικές έρευνες, η νόσος του Stargardt δεν ξεπερνιέται ούτε με τη χρήση φαρμακευτικής αγωγής ούτε με τη χρήση φακών επαφής, ενώ τις περισσότερες φορές διαγιγνώσκεται σε άτομα ηλικίας κάτω των 20 ετών, όταν αρχίζει να μειώνεται αισθητά το επίπεδο της κεντρικής όρασης.
Σύμφωνα με όσα αναφέρει στην «Espresso» ο πρώην διευθυντής του Γενικού Κρατικού Αθηνών χειρουργός οφθαλμίατρος Νικόλαος Οικονομόπουλος, οι παθόντες χάνουν την κεντρική τους όραση, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να διαβάσουν, να δουν τηλεόραση και να παίξουν ποδόσφαιρο.
«Στο τελικό στάδιο οι ασθενείς μπορούν να περπατήσουν σε γνώριμες μόνο περιοχές και μάλιστα πολύ προσεκτικά. Δυστυχώς η νόσος εκδηλώνεται σε νεαρά άτομα και είναι κληρονομική». Η νόσος περνάει στα παιδιά όταν οι δύο γονείς φέρουν μεταλλάξεις του γονιδίου που προκαλεί την ασθένεια, ακόμη και αν οι ίδιοι δεν νοσούν. Μάλιστα, σύμφωνα με επιστημονικές μελέτες, έχει διαπιστωθεί ότι περίπου το 5% του ανθρώπινου πληθυσμού φέρει μεταλλάξεις γονιδίων που προκαλούν κληρονομικές ασθένειες του αμφιβληστροειδούς, όπως η νόσος του Stargardt αλλά και η μελαχρωστική αμφιβληστροειδοπάθεια. Κατά τα πρώτα στάδια οι ασθενείς μπορεί να έχουν καλή οπτική οξύτητα, αλλά μπορεί να αντιμετωπίσουν δυσκολίες στην ανάγνωση και παρατήρηση με χαμηλό φωτισμό. Μεταξύ των συμπτωμάτων συμπεριλαμβάνονται η θολή όραση και η παραμόρφωση στην αντίληψη των αντικειμένων.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΑΞΙΩΤΗΣ
