Το μποστάνι του μπάρμπα-Πέτρου από το οποίο παίρνετε ό,τι θέλετε και πληρώνετε όσα… μπορείτε!
Λίγα μόλις χιλιόμετρα από το κέντρο της Αθήνας, μετά την Κηφισιά, βρίσκεται ο μπαξές του μπαρμπα-Πέτρου. Eνα περιβόλι αλλιώτικο απ’ όλα τ’ άλλα. Σε αντίθεση με τους περισσότερους περιφραγμένους χώρους της Αττικής, το συγκεκριμένο περιβολάκι είναι ανοιχτό σε όλους!
Oποιος θέλει μπορεί να μπει μέσα, να κόψει όσα οπωροκηπευτικά τραβάει η ψυχή του, να τα βάλει στο καλαθάκι του και μετά να περάσει από τον «χοτζιρέ», όπως λέγεται στα τουρκικά το ταμείο, για να ρίξει τον οβολό του. Και μάλιστα χωρίς τιμολόγηση! Το αντίτιμο για ένα καλάθι γεμάτο ζαρζαβατικά συνήθως είναι μικρό και εξαρτάται από τις διαθέσεις και κυρίως από την οικονομική άνεση του επισκέπτη.
Με μεράκι
Εδώ δεν υπάρχουν ταμπέλες με τιμές, νάιλον σακούλες του σούπερ μάρκετ ή ζυγαριά, αλλά ένα σερβάν αντίκα, το οποίο χρησιμεύει ως ταμείο, χάρτινα καφασάκια της λαϊκής για κεράσια, στα οποία είναι περασμένα μεταξωτά κορδονάκια και φυσικά το μεράκι των ανθρώπων που δουλεύουν τη γη.
Oπως ακριβώς και το περιβολάκι του, το οποίο είναι πάντα φυτεμένο και πλούσιο, έτσι και ο Πέτρος Καμπάκης ή μπαρμπα-Πέτρος Μπαξεβάνης, όπως προτιμάει να τον προσφωνούμε, είναι καλαμπουρτζής, ανοιχτόκαρδος και γενναιόδωρος. Πάντα καλοδέχεται τους επισκέπτες του και είναι έτοιμος να στρώσει το τραπέζι του γι΄ αυτούς προσφέροντας γευστικούς μεζέδες με αγνά προϊόντα από τον μπαξέ του, τσίπουρο ή κρασί από τον τόπο του, την Καβάλα. Η φιλοξενία, όπως λέει, είναι βασικό προσόν για έναν μπαξεβάνη και αμέσως μετά βιάζεται να μας εξηγήσει την ερμηνεία της λέξης:
«Μπαξεβάνης είναι ο καλλιεργητής ζαρζαβατικών με παραδοσιακό τρόπο. Οι άνθρωποι αυτοί ήρθαν στα χωριά από τη Μικρά Ασία και όλοι τους είχαν τον προσωπικό τους μπαξέ. Ο καλός νοικοκύρης ξεχώριζε από δύο πράγματα: από τον μπαξέ του, το πόσο μεγάλες ή μικρές ντομάτες έκανε, και από το πόσα κιλά γουρούνι έσφαζε τα Χριστούγεννα. Αν είχε πολλά ζώα και συνεπώς πολλή κοπριά για τον μπαξέ του, ήταν καλός νοικοκύρης»!
Από το 1982
Η αγάπη του για τη γη είναι πολύ παλιά, θυμάται. Στην ηλικία των 16 ετών έφυγε από το χωριό του και ήρθε στην Αθήνα φορτωμένος με θύμησες. Το 1982 έφτιαξε τον πρώτο του μπαξέ ξηλώνοντας λίγο-λίγο το γκαζόν της αυλής του στο σπίτι του, στο Χαλάνδρι. Από τότε η γυναίκα του, η κυρα-Δέσποινα, δεν χρειάστηκε να ξαναπάει στη λαϊκή:
«Η δουλειά μου ήταν να εισάγω λευκά είδη, σεντόνια και τραπεζομάντιλα, από την Κίνα. Το 1982 τα έφερε έτσι η ζωή και κάθισα στο Χαλάνδρι, σε μια μονοκατοικία. Κάποια στιγμή άρχισα να ξηλώνω το γκαζόν και να βάζω ντομάτες και αγγούρια» λέει στην «Espresso» ο κυρ-Πέτρος, ενώ δεν παραλείπει να αναφερθεί και στο τελευταίο του «παιδί», το περιβολάκι του στην οδό Ιωνίας 23, στο ύψος της Νέας Ερυθραίας, το οποίο έφτιαξε πριν από δύο χρόνια. Σε αυτόν τον χώρο του μισού στρέμματος περίπου, τον οποίο του παραχώρησε ένας φίλος του που γνώριζε για την «τρέλα» του -έτσι περιγράφει ο ίδιος την αγάπη του για τους μπαξέδες-, έχει κατορθώσει να «στριμώξει» όλη τη γνώση για την καλλιέργεια της γης.
«Μπορείς!»
Αυτή τη γνώση είναι διατεθειμένος σήμερα να τη μεταδώσει σε όσους έχουν όρεξη και μεράκι να μάθουν: «Το σλόγκαν μας είναι: “Γίνε μπαξεβάνης, μπορείς”! Το πιο βασικό είναι να θαυμάζεις τη γη. Η δύναμή της είναι τρομακτική. Βάζεις ένα σποράκι και σου βγάζει δεκάδες ντομάτες ή ένα σίδερο και σκεβρώνει. Είναι μεγάλη η δύναμη του χώματος!»
Ο κυρ-Πέτρος ξυπνάει κάθε πρωί στις 5.00 και πηγαίνει στον μπαξέ του. Εκεί μένει μέχρι τις 2.00 το μεσημέρι περιμένοντας τους φίλους του για να κουβεντιάσουν πίνοντας τσίπουρο και να φύγουν χαρούμενοι και φορτωμένοι καλούδια. Είναι επίσης παππούς ενός κοριτσιού έξι μηνών, το οποίο υπεραγαπά. Οταν τον επισκεφθήκαμε, είχε ξεχωρίσει ένα καφασάκι με κολοκυθάκια της ημέρας για να της τα πάει…
«Τουλάχιστον 2.000 μπαξέδες στην Αθήνα»
Ο κυρ-Πέτρος έχει σκεφτεί κι άλλους τρόπους για να μεταδώσει στον κόσμο την αγάπη του για τη γη. Μαζί με τον Αντρέα, τον καλό του φίλο που τον βοηθάει στις δουλειές του περιβολιού -και «το πιο καλό φτυάρι της περιοχής», όπως τον λέει χαϊδευτικά- ξεναγεί τους επισκέπτες του στον μπαξέ, τους βάζει να φυτέψουν ή να βγάλουν πατάτες κι άλλοτε τοποθετούν μαζί ταμπελάκια με το όνομά τους.
Στη συνέχεια τους ξεπροβοδίζει με την υπόσχεση ότι θα τους τηλεφωνεί για να τους ενημερώνει για την εξέλιξη των λαχανικών που φύτεψαν. Αν είχαν καλό χέρι κι «έπιασε» ο σπόρος, αν τα κολοκυθάκια τους έβγαλαν λουλούδια ή αν οι πιπεριές τους έδωσαν καρπό…
«Η Αθήνα πρέπει να φτιάξει τουλάχιστον 2.000 μπαξέδες. Αυτή τη στιγμή υπάρχουν χιλιάδες εγκαταλειμμένα οικόπεδα. Μέσω του προγράμματος του ΕΣΠΑ θα μπορούσαν οι δήμοι να απορροφήσουν κονδύλια και να φτιάξουν μπαξέδες.
Επίσης η Εκκλησία έχει πολλά εγκαταλειμμένα οικόπεδα και ιδρύματα που θα μπορούσε να τα εκμεταλλευτεί» καταλήγει με παράπονο ο κυρ-Πέτρος, ο οποίος ελπίζει κάποια στιγμή να μετατρέψει τον λαχανόκηπό του σε κοινωνικό μπαξέ και να βοηθάει άπορες οικογένειες μαγειρεύοντάς τους ή δίνοντάς τους προϊόντα που παράγει.
ΜΑΡΙΑ ΜΕΪΜΑΡΗ – Φωτ.: ΗΛΙΑΣ ΚΟΥΤΟΥΛΟΓΕΝΗΣ
