Η επιχειρηματική «βεντέτα» του Θεοδωρόπουλου με τον πρώην ισχυρό άνδρα του «ομίλου Vivartia» με φόντο τον ΣΕΒ αλλά και οι Αραβες συμπαίκτες.
Οταν τον Ιούλιο του 2007 ανακοινωνόταν η συμφωνία εξαγοράς της μεγαλύτερης ελληνικής βιομηχανίας τροφίμων, της Vivartia, από τη MIG, όλοι έσπευδαν να μιλήσουν για τη δημιουργία ενός εθνικού πρωταθλητή. Λίγοι διέκριναν στη συνήθως ανέκφραστη και ευγενική φυσιογνωμία του διευθύνοντος συμβούλου του ομίλου Vivartia και ιδρυτή της Chipita, του Σπύρου Θεοδωρόπουλου, τον έντονο σκεπτικισμό του. Μόλις ένα χρόνο πριν είχε συγχωνεύσει την εταιρεία του Chipita με τη Vivartia του Δημήτρη Δασκαλόπουλου, γνωστή στους παλαιότερους και ως ΔΕΛΤΑ, με όραμα τη δημιουργία ενός μεγάλου, αναπτυσσόμενου ομίλου. Γι’ αυτό και είχε συναινέσει στον επιχειρηματικό αυτόν γάμο με τον Δασκαλόπουλο. Οσοι γνωρίζουν τις λεπτομέρειες εκείνης της περιόδου αναφέρουν με έμφαση πως ο Θεοδωρόπουλος δεν πληροφορήθηκε το κυοφορούμενο deal με τη MIG του Ανδρέα Βγενόπουλου, παρά μόνο όταν ήταν «δεμένο». Και αυτό φαίνεται πως δεν του το συγχώρησε ποτέ…
«Ο άνθρωπος ήθελε να δουλέψει, όχι να βγάλει γρήγορες υπεραξίες πουλώντας την» λένε κύκλοι που τον γνωρίζουν. Ετσι τρία χρόνια μετά, την άνοιξη του 2010, εξαγόρασε πάλι την Chipita, την έβγαλε από το Group της Vivartia και τώρα ο καιρός έφερε τα πράγματα έτσι που κατά πάσα βεβαιότητα θα είναι και αυτός που θα εκθρονίσει τον άσπονδό του φίλο και συνομήλικό του Δημήτρη Δασκαλόπουλο από την προεδρία του ΣΕΒ. Οι υποστηρικτές του μεταξύ του επιχειρηματικού κόσμου είναι πολλοί. Αλλωστε η ενασχόλησή του με την εκπροσώπηση της εργοδοσίας πάει πολλά χρόνια πίσω. Σήμερα είναι μέλος του Δ.Σ. της ΤΙΤΑΝ Α.Ε., ενώ έχει διατελέσει πρόεδρος της Ενωσης Εισηγμένων Εταιρειών, αντιπρόεδρος του Δ.Σ. του ΣΕΒ και αντιπρόεδρος της ΕΧΑΕ.
Επιπλέον η θητεία Δασκαλόπουλου συνέπεσε για κακή του τύχη, όπως και όλων των επιχειρηματιών, με τη χειρότερη περίοδο για την ελληνική οικονομία. Οι εκλογές για το προεδρείο του ΣΕΒ θα γίνουν στα τέλη της άνοιξης του 2014 και ο αριθμός των Ελλήνων επιχειρηματιών που θεωρεί ότι δεν υπάρχει σοβαρή εκπροσώπηση του επιχειρηματικού κόσμου στην πιο κρίσιμη γι’ αυτόν φάση είναι συντριπτικός. Ο εν Αθήνας γεννηθείς εν έτη 1957 Δημήτρης Δασκαλόπουλος «δυστυχώς θεωρήθηκε από πολλούς ανεπαρκής», ενώ άλλοι δεν διστάζουν να του προσάψουν ακόμα και την κατηγορία ότι «αποτέλεσε έναν από τους πληροφοριοδότες της τρόικας». Σε κρίσιμα θέματα, όπως το ενεργειακό κόστος ή η πρωτοφανής φορολογία συγκριτικά με τον διεθνή ανταγωνισμό, ο Δασκαλόπουλος ως πρόεδρος του ΣΕΒ δεν μπόρεσε να επιτύχει τίποτα σημαντικό, όταν, όπως λέγεται, θα έπρεπε να είναι καταπέλτης και να μη χρειάζονταν «παραστάσεις» μεμονωμένων επιχειρηματιών στον πρωθυπουργό.
Δεν είναι μυστικό άλλωστε ότι πολλοί θεωρούν πως «έκλεινε το μάτι στον ΣΥΡΙΖΑ», ενώ κάποιοι πατώντας πάνω στη μεγάλη ρευστότητα που συγκέντρωσε από την πώληση της Vivartia στη MIG (400.000.000 ευρώ) έφτασαν να τον εντάσσουν στο περιβόητο «λόμπι της δραχμής». «Διότι όσοι έχουν μετρητά σε ευρώ στο εξωτερικό, όπως η Damma Holdings του Δασκαλόπουλου, θα μπορέσουν να σβήσουν εύκολα χρέη που θα “φτηνύνουν” και να αγοράσουν ακόμα ευκολότερα επιχειρήσεις και ακίνητα» λένε χαρακτηριστικά.
Αλλοι βέβαια ισχυρίζονται πως «όλα αυτά δεν είναι παρά φήμες ή, αν θέλετε, ακόμα και κακοήθειες ή απλές ζήλιες για κάποιον που πουλώντας την εταιρεία του εγκαίρως περνά τώρα την κρίση με αδιάβροχο». Ομως από επιχειρηματίες με ρευστότητα σαν και αυτή του Δασκαλόπουλου πολλοί περίμεναν έργα και πράξεις προς το κοινωνικό σύνολο. «Δεν είναι κακό να μην ξοδεύεις τα λεφτά σου για άλλους, ούτε να αγαπάς την καλή ζωή και την τέχνη. Κακό είναι με τέτοιο χαρακτήρα να εκπροσωπείς τις υγιέστερες δυνάμεις της ελληνικής οικονομίας» αναφέρει επιχειρηματίας που δεν ψήφισε ποτέ τον Δασκαλόπουλο στις αρχαιρεσίες του λόμπι των βιομηχάνων. «Αν δεν έχεις την πίεση της δουλειάς, δεν καταλαβαίνεις τα προβλήματα πραγματικά, παρά μόνο θεωρητικά» προσθέτει.
Στον αντίποδα, ο Σπύρος Θεοδωρόπουλος θεωρείται άνθρωπος ικανός να βοηθήσει πραγματικά και χαρακτήρας πολύ πιο προσιτός. Η υποψηφιότητά του προβάλλεται εδώ και καιρό ως αίτημα των ομολόγων του στο ΣΕΒ, αλλά ο ίδιος προτιμά να απαντάει ότι είναι ακόμα νωρίς και πως δεν έχει αποφασίσει. Ομως οι γνωρίζοντες αναφέρουν πως απλώς θέλει να διαμορφωθεί ομοφωνία και να αποφευχθούν οι αντιπαραθέσεις με άλλους ενδεχόμενους υποψηφίους, όπως για παράδειγμα ο Δημήτρης Παπαλεξόπουλος του Τιτάνα.
Ο Σπύρος Θεοδωρόπουλος είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτοδημιούργητου επιχειρηματία με λαϊκές καταβολές και πολλή δουλειά στις πλάτες του. Γεννήθηκε το 1957 (όπως και ο Δασκαλόπουλος) και μεγάλωσε στη Νεάπολη, ανάμεσα δηλαδή στα Εξάρχεια, στον Λυκαβηττό και στη λεωφόρο Αλεξάνδρας. Ορφανός από πατέρα από την εφηβεία του, δούλεψε μαζί με τον αδελφό του σε μια μικρή οικογενειακή εταιρεία παραγωγής γαλακτοκομικών προϊόντων, τη Recor, που την εξέλιξαν, χωρίς αυτό να τον εμποδίσει να σπουδάσει οικονομικά στην ΑΣΟΕΕ. Αργότερα μεταπηδά σε εταιρεία εισαγωγών γλυκισμάτων και παγωτών, την Aligel, και σύντομα αναλαμβάνει τη διεύθυνσή της, ενώ το 1986 αναλαμβάνει διευθύνων σύμβουλος στην Ιnteria, εταιρεία παραγωγής και εμπορίας πραλίνας φουντουκιού, με σοβαρή εξαγωγική δραστηριότητα.
Την ίδια χρονιά εξαγοράζει το 50% των μετοχών της Chipita, τότε εταιρεία παραγωγής snacks, όπως γαριδάκια, και το 1989 εξαγοράζει και το υπόλοιπο 50%. Μέσα στα επόμενα χρόνια γιγαντώθηκε. Το 1990 εισέρχονται επενδυτικά κεφάλαια στην Chipita μέσω του Eurohellenic fund που αποτέλεσε το κοινό επενδυτικό όχημα του ομίλου Olayan, της De Benedetti, της Alpha Finance και του ΤΙΤΑΝ, και αρχίζει η παραγωγή κρουασάν.
Το 1994 η Chipita θα μπει στο ελληνικό χρηματιστήριο και τα επόμενα 16 χρόνια θα αναπτύξει πολλά νέα προϊόντα, ενώ παράλληλα γίνεται «πολυεθνική», με εξαγωγές σε πολλές χώρες. Κυρίως όμως με εργοστάσια σε Βουλγαρία, Ρουμανία, Πολωνία, Ρωσία, ΗΠΑ και Νιγηρία, καθώς και με συνεργασίες σε Αίγυπτο, Σαουδική Αραβία και Μεξικό. Το 2006 η Chipita συγχωνεύεται με τη ΔΕΛΤΑ δημιουργώντας τη Vivartia και τo 2007 η Vivartia πουλιέται στη MIG. Το καλοκαίρι του 2010 ο Θεοδωρόπουλος μαζί με τον παλιό του γνώριμο, τον όμιλο Olayan, αλλά και με βοήθεια από άλλους Ελληνες επιχειρηματίες, εξαγοράζει πίσω την Chipita.
Τον τελευταίο καιρό δρομολογεί την εισαγωγή της Chipita σε χρηματιστήριο, με αυξημένες τις πιθανότητες αυτό να είναι και πάλι το Χ.Α. «Τι χαστούκι, αλήθεια, σε όλους αυτούς που σπεύδουν να φύγουν από την Ελλάδα!» επισημαίνουν επιχειρηματικοί κύκλοι.
Παντρεμένος με τη Λούσυ Τσώλου, έχει αποκτήσει τέσσερεις γιους, αρκετούς για να φτάσουν να διαχειριστούν τον πολυεθνικό του όμιλο που βρίσκεται πλέον απλωμένος ανά την υδρόγειο. Το άνοιγμα στο εξωτερικό από τον Σπύρο Θεοδωρόπουλο αποδεικνύεται διορατική κίνηση μετά και την κρίση στην Ελλάδα αλλά και την Ευρώπη εν γένει. Ετσι η Chipita στοχεύει σε συνεχή ανάπτυξη των δραστηριοτήτων της στις περιοχές της Μέσης και της Απω Ανατολής, και στο πλαίσιο αυτό εντάσσεται και η επένδυση στην Τουρκία για παραγωγή croissant, όπως και η επένδυση στην Ινδία.
Ο κύκλος εργασιών των θυγατρικών που ενοποιεί ο όμιλος στην Ελλάδα (ελληνικές και κάποιες ξένες αγορές) κινείται φέτος προς επίπεδα πλησίον των 400.000.000 ευρώ. Την ίδια ώρα, μαζί με τις άλλες διεθνείς δραστηριότητες που υπάγονται στον διεθνή όμιλο της Chipita ο κύκλος εργασιών αναμένεται να ξεπεράσει τα 600.000.000 ευρώ.
Η συνεργασία με τον Khaled Olayan
Στο πλευρό του Θεοδωρόπουλου στέκεται σταθερά ο όμιλος Olayan. Πρόκειται για τον επενδυτικό βραχίονα του Σαουδάραβα επιχειρηματία Khaled Olayan που τελευταία ακούστηκε ξανά πολύ στην Ελλάδα από τη συνεργασία του με τον Αχιλλέα Κωσταντακόπουλο στη διεκδίκηση του Αστέρα, που τελικά τον πήραν άλλοι Αραβες μαζί με τον τουρκικό όμιλο Dogous, που κάνει δουλειές και με τον Λάτση. Τα ανώτερα στελέχη του ομίλου Olayan ήρθαν στην Αθήνα τον Απρίλιο του 1976 και πίστευαν πως θα μείνουν για λίγο καιρό, μέχρι να σταματήσει ο πόλεμος στον Λίβανο. Ο εμφύλιος όμως κράτησε τελικά 15 χρόνια.
Ετσι δεν επέστρεψαν ποτέ και εδρεύουν εδώ και κάποια χρόνια στο επί της λεωφόρου Ποσειδώνος 111 αρχιτεκτόνημα του Ηλία Μπαρμπαλιά, στη Γλυφάδα. Εκεί είναι τα γραφεία της Olayan Investments Company Establishment, του ισχυρότερου επιχειρηματικού ομίλου της Σαουδικής Αραβίας, με παρουσία σε ολόκληρο τον κόσμο. Από το 2000, όταν απεβίωσε ο πατριάρχης Sulliman Olayan, τη θέση του προέδρου κατέχει ο γιος του Khaled. Η περιουσία που ελέγχει σήμερα μαζί με τις τρεις αδελφές του υπολογίζεται σε περίπου 12 δισεκατομμύρια δολάρια και έτσι συγκαταλέγονται στους πλουσιότερους ανθρώπους του πλανήτη.
Εκτός από την Chipita έχει συμμετάσχει και στο μετοχικό κεφάλαιο της Coca Cola 3E και της Global Finance του Αγγελου Πλακόπητα. Οι δύο από τις αδελφές του Khaled, η Lubna και η Hutham, συμμετείχαν ή συμμετέχουν ακόμα στα διοικητικά συμβούλια ή σε άλλες επιτροπές παγκόσμιων επενδυτικών οίκων, όπως η Credit Suisse, η Morgan Stanley και η Blackstone.
Επενδύσεις σε μπίρες και λάμπες
Οσον καιρό ο Θεοδωρόπουλος αύξανε τον τζίρο της Chipita από τα 300.000.000 στα 600.000.000 ευρώ, τα τελευταία δηλαδή τρία χρόνια, ο Δημήτρης Δασκαλόπουλος έχει να επιδείξει δύο βασικές επενδύσεις: μπίρες και λάμπες.
Η Damma Holdings, που είναι το επενδυτικό του όχημα, πήρε σε συνεργασία με τη Vectis Capital (εταιρεία συμμετοχών του ομίλου Δαυίδ – Λεβέντη) και τη V+O Communication (εταιρεία των Βαρβιτσιώτη και Ολύμπιου), την ιταλική εταιρεία SIRECLAB Srl που σχεδιάζει και παράγει φωτιστικά προηγμένης τεχνολογίας LED ειδικά για επαγγελματική χρήση και πήρε και μερίδιο στη ζυθοποιία ΕΖΑ, πρώην Lowenbroy. Εχει τοποθετηθεί και σε εισηγμένες, όπως η Κορρές. Ο Δασκαλόπουλος είναι βέβαια μέλος της Στρογγυλής Τράπεζας Ευρωπαίων Βιομηχάνων και των International Directors’Council του Guggenheim Museum και της Tate Gallery.
«Ο πρόεδρος του ΣΕΒ παραμένει ένας μεγαλοεισοδηματίας, φιλότεχνος, estehete και επενδυτής σε fund, αλλά όχι και άνθρωπος της παραγωγής, με την πραγματική έννοια της οικονομίας, για την οποία τόσες φορές κηρύττει από τη θεσμική θέση του» έγραφαν γι’ αυτόν πριν από καιρό σχολιάζοντας το γεγονός πως χρόνια μετά την είσπραξη 403.000.000 ευρώ από τον Ανδρέα Βγενόπουλο για τη Vivartia έχει να επιδείξει μόνο τη… συλλογή του, η οποία περιλαμβάνει έργα των Louise Βourgeois, Μarcel Duchamp και Robert Gober. Και ούτε αυτό δεν προσφέρει δημοσίως, εν αντιθέσει με άλλους -μπορεί και πλουσιότερους από αυτόν-, όπως ο εφοπλιστής Γιώργος Οικονόμου.