Αντίστροφα μετρά ο χρόνος για τη γυναίκα από το Αγρίνιο που κατηγορείται ότι δολοφόνησε τον 46χρονο δάσκαλο Νίκο Μέντζο, ο οποίος βρέθηκε απανθρακωμένος μέσα στο αυτοκίνητό του τον Απρίλιο του 2011 στη Ρουπακιά Αγρινίου, καθώς στις 2 Δεκεμβρίου αναμένεται να καθίσει στο εδώλιο του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου Μεσολογγίου.
Με βούλευμά του το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Αγρινίου αποφάσισε να ασκήσει ποινική δίωξη για ανθρωποκτονία από πρόθεση σε ήρεμη ψυχική κατάσταση στη στενή συγγενή του άτυχου εκπαιδευτικού, το πτώμα του οποίου εντοπίστηκε πριν από οκτώ χρόνια μέσα στο καμένο όχημά του, σε χωράφι της ιδιοκτησίας του στη θέση Ρουπακιά. Εισαγγελέας και ανακριτής διαφώνησαν αρχικά για την άσκηση της δίωξης, αλλά, σύμφωνα με τη «Συνείδηση», το Συμβούλιο ήρε τελικά τη διαφωνία και τάχθηκε υπέρ της πρότασης του εισαγγελέα.
Η υπόθεση παρέμενε ένα δυνατό θρίλερ, καθώς στις εκθέσεις τους οι αξιωματικοί της Αστυνομίας και της Πυροσβεστικής έκαναν λόγο για αυτοκτονία, σε αντίθεση με τα συγγενικά πρόσωπα του θύματος, που επέμεναν εξαρχής πως ήταν ένα καλά μελετημένο έγκλημα που οργανώθηκε άριστα, με αποτέλεσμα οι δράστες να μην αφήσουν ίχνη. Τα αδέλφια και οι γονείς του Μέντζου έδωσαν σκληρό αγώνα με όσα μέσα διέθεταν, κατορθώνοντας να αποκλείσουν την εκδοχή του ατυχήματος ή της αυτοκτονίας και να εδραιώσουν πως επρόκειτο για άγριο έγκλημα. Όλα αυτά τα χρόνια, εξάλλου, αποκαλύφθηκαν πολλές πτυχές του θέματος και με… ροζ διαστάσεις, όπως η εξωσυζυγική σχέση του 46χρονου με μια γυναίκα από την ευρύτερη περιοχή.
Ήταν Μεγάλη Πέμπτη του 2011, γύρω στις 11 το πρωί, όταν πυκνός μαύρος καπνός κάλυψε την περιοχή Ρουπακιά Αγρινίου, καθώς ένα αυτοκίνητο είχε γίνει παρανάλωμα του πυρός σε ένα χωράφι. Οταν έσβησε η φωτιά, αποκαλύφθηκε ότι στη θέση του οδηγού βρισκόταν απανθρακωμένος ο 46χρονος δάσκαλος και πατέρας ενός παιδιού Νίκος Μέντζος. Η Αστυνομία αρχικά μίλησε για αυτοκτονία, δίχως να αποκλείσει το ενδεχόμενο του ατυχήματος, αλλά στην πορεία προέκυψε εγκληματική ενέργεια, αφού ο άτυχος άνδρας ήταν δεμένος με συρματόσκοινο στο κάθισμά του.
Εύα Παπαδάτου
