Όσοι έχουν βρεθεί στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών θα διαπίστωσαν πως, εκτός από το προσωπικό, μια γυναίκα βρίσκεται καθημερινά κοντά στον τάφο του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου.
Από τον Νίκο Νικόλιζα
Χωρίς κανένα συμφέρον, χωρίς να ζητάει τίποτα από όσους πηγαίνουν να προσκυνήσουν. Απλώς πλένει τον τάφο με κολόνια και στέκεται λίγα μέτρα πιο μακριά. «Θέλω να είμαι μαζί του. Παίρνω δύναμη από αυτόν και τις σκέψεις μου για εκείνον» λέει συγκινημένη η 75χρονη Μαρία Αρώνη.
Επί 12 ολόκληρα χρόνια δεν έχει λείψει ούτε μία μέρα από τον τάφο του Αρχιεπισκόπου. Δεν την πτοεί ούτε το κρύο ούτε η βροχή ούτε ο καυτός ήλιος. Θα μπορούσε κανείς να τη θεωρήσει γραφική ή ότι δεν έχει σώας τας φρένας. Ωστόσο, η Μαρία και οικογένεια έχει και φίλους και κοινωνικό περιβάλλον. Όμως για εκείνη ο μακαριστός Χριστόδουλος υπήρξε μια προσωπικότητα που της σφράγισε τη ζωή.
«Μέχρι να κλείσω τα μάτια μου θα περιποιούμαι καθημερινά τον τάφο του. Για μένα ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος έχει αγιάσει. Αυτός πλέον είναι η οικογένειά μου…» λέει συγκινημένη και κλαίει, κάνοντας τον σταυρό της να πάει σύντομα κοντά του.
Η γυναίκα που στέκεται θεματοφύλακας για τον ηγέτη της Ελλαδικής Εκκλησίας που λατρεύτηκε όσο κανείς άλλος ήταν 60 ετών όταν συνάντησε για πρώτη φορά τον Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο στα Σεπόλια, ακούγοντας τον καθιερωμένο λόγο του μετά τη θεία λειτουργία. Συναντήσαμε την κυρία Μαρία στον τάφο του μακαριστού, όπως κάνει καθημερινά εδώ και 12 χρόνια από τότε που εκοιμήθη.
«Ναι, παιδί μου, 12 χρόνια είμαι εδώ και περιποιούμαι καθημερινά τον τάφο του. Κάθομαι από το πρωί έως το απόγευμα και μετά παίρνω τον δρόμο για το σπίτι. Για μένα από τότε που συνάντησα τον Χριστόδουλο έγινε και οικογένειά μου. Τον Χριστόδουλο τον είχα δει το 2007 στο εκκλησιαστικό ΙΕΚ, Δεινοκράτους 8, στο Αιγάλεω. Τότε, του φίλησα το χέρι και με ρώτησε γιατί είχα πάει να τον δω. Του απάντησα ότι η εγγονή μου ήθελε να πάει στη Θεολογική Σχολή. Και ο Χριστόδουλος με βοήθησε» λέει με βουρκωμένα μάτια, κρατώντας στα χέρια ένα μικρό πανί που μοσχοβολάει κολόνια, με το οποίο καθαρίζει τα λευκά μάρμαρα του τάφου.
«Έπειτα από καιρό που με είδε τυχαία περπατώντας στην Ερμού, με θυμήθηκε ξανά: ”Η εγγονή σου πέρασε;” με ρώτησε. Ξαφνιάστηκα που το θυμήθηκε. Έπειτα από λίγες εβδομάδες πέρασε στη Θεολογική Σχολή. Χωρίς να έχουμε καμιά άλλη επαφή μάς βοήθησε» λέει η κυρία Μαρία, ξεσπώντας σε λυγμούς.
Έκτοτε δεν ξέχασε το καλό που έκανε στην οικογένειά της ο Αρχιεπίσκοπος και θέλησε να του το ξεπληρώσει μετά θάνατον. «Όταν προσεύχομαι, προσεύχομαι στον Ιησού και σε εκείνον. Ήταν ένας άγιος άνθρωπος που πέρασε από τη χώρα μας» καταλήγει και μας αποχαιρετά συγκινημένη!
