Γνώρισε τον Ντιέγκο Μαραντόνα, όταν ζούσε στη Ρώμη, όντας διευθυντής του γραφείου γερμανικού δημοσιογραφικού οργανισμού, και έγιναν φίλοι…
- Από την
Βίβιαν Μπενέκου
«Αντίο, caro amigo» είπε χθες, βαθιά λυπημένος, ο πρώην κυβερνητικός εκπρόσωπος Βαγγέλης Αντώναρος, που γνώρισε και αγάπησε τον Ντιέγκο στη διάρκεια της δημοσιογραφικής του καριέρας.
«Δεν ήταν εύκολο να τον συναντήσει κανείς. Με βοήθησε ένας φίλος, συνάδελφος της σπουδαίας τοπικής εφημερίδας “Il Mattino”. “Για ένα τέταρτο” μου είχαν πει. Ήρθε με μία ώρα καθυστέρηση στη συνάντηση στο ξενοδοχείο μου, φορώντας γυαλιά ηλίου. Συνοδεία του, καμιά δεκαριά σύμβουλοι, σωματοφύλακες κ.λπ. Μείναμε μαζί μιάμιση ώρα» είπε ο Βαγγέλης Αντώναρος, καθώς θυμήθηκε την πρώτη τους συνάντηση.
Η Νάπολι
«Μιλούσε ακατάπαυστα με το περίεργο ιταλοϊσπανικό του ιδίωμα. Του άρεσε που ήμουν Έλληνας. Ήταν η χρονιά που η Νάπολι θα έσπαγε μια παράδοση. Για πρώτη φορά πήγε το ιταλικό πρωτάθλημα στον ιταλικό Νότο. Ο Ντιέγκο έγινε από βασιλιάς, θεός. Όλοι στα πόδια του. Για αυτό και τότε μου ζητούσαν συνέχεια από τα κεντρικά στο Αμβούργο κομμάτια για τον Μαραντόνα» λέει ο Αντώναρος και συνεχίζει:
«Όταν ζήτησα να τον ξαναδώ, ενάμιση χρόνο μετά, η θετική απάντηση ήρθε σε λιγότερο από 24 ώρες. Τρεις μέρες μετά, ήμουν στη Νάπολι. Στο ίδιο ξενοδοχείο. Αυτή τη φορά δεν με περιεργάστηκε με τα σπινθηροβόλα μάτια του, πριν ανοίξει το στόμα του. Ήρθε καταπάνω μου και με αγκάλιασε από τη μέση – 1,65 εκείνος, 1,79 εγώ. “Caro amigo»” μου είπε σε άψογα ιταλοϊσπανικά. Μείναμε δύο ώρες μαζί. Είχε αλλάξει. Μαύροι κύκλοι γύρω από τα μάτια, κι ας ήταν μεσημεράκι. Έδειχνε κουρασμένος. Οι καταχρήσεις είχαν αρχίσει να αφήνουν τα πρώτα σημάδια τους. Μπορεί και να τον είχε κουράσει η άσβεστη αγάπη του κόσμου. Ίσως και οι προσδοκίες που δεν μπορούσε πάντα να εκπληρώσει. Μου είπε όμως ότι ήθελε να μείνει εδώ – και εννοούσε την Ιταλία, τη Νάπολη, τον καταφρονεμένο ιταλικό Νότο, εκεί όπου το φτωχόπαιδο από την Αργεντινή ένιωθε σαν στο σπίτι του. Τα πράγματα ήρθαν διαφορετικά. Δεν τον ξαναείδα. Μια τρίτη συνάντηση, που είχαμε συμφωνήσει να γίνει, αναβλήθηκε τρεις φορές και δεν έγινε ποτέ» λέει με πόνο ψυχής ο πρώην κυβερνητικός εκπρόσωπος.
