Ο αρχιμάγειρας των μοναστηριών πατέρας Επιφάνιος ο Μυλοποταμιανός έχασε στα 64 του τη μάχη με τον καρκίνο.
Θλίψη στο Περιβόλι της Παναγιάς και σε χιλιάδες πιστούς ανά τον κόσμο προκάλεσε η είδηση ότι ο «μάγειρας του Αγίου Oρους», μοναχός Επιφάνιος ο Μυλοποταμινός της Ιεράς Μονής Μεγίστης Λαύρας Αγίου Oρους έφυγε από τη ζωή χάνοντας τη μάχη που έδινε με τον καρκίνο.
Ο 64χρονος μοναχός ήταν πολυσχιδής προσωπικότητα, που είχε κάνει γνωστή την Ελλάδα και τη μοναστηριακή κουζίνα σε όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου. Καλλιεργούσε τα αμπέλια, έφτιαχνε κρασί, μαγείρευε την παραδοσιακή αγιορείτικη κουζίνα, έγραφε βιβλία με συνταγές και προωθούσε με τον τρόπο του το λάδι, το κρασί και τη μοναστηριακή διατροφή.
Γεννήθηκε το 1956 σε μια μικρή κωμόπολη του νομού Καβάλας. Οι γονείς του, ευσεβείς χριστιανοί, τον μεγάλωσαν γαλουχώντας τον με τα νάματα της Ορθόδοξης πίστης και το ξεχωριστό ήθος της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Hξερε καλά από πολύ μικρός ότι ήθελε να ακολουθήσει τον μοναστικό βίο και στα 20 του χρόνια έκανε πράξη αυτό που ζητούσε η καρδιά του. Eχοντας την ευχή των γονιών του πήγε στο Aγιο Oρος, στη Μονή Αγίου Παύλου, απόφαση που δεν ήταν τόσο εύκολη, διότι, όπως έλεγε, «δεν είναι μόνο ότι έχεις ευθύνη απέναντι στον Θεό για την απόφαση που έχεις πάρει, είναι και ότι έχεις να αντιμετωπίσεις τα προβλήματα συνειδήσεως. Eχεις να αντιμετωπίσεις τον εαυτό σου».
Το 1989 πήγε στο Μοναστήρι της Αγίας Αικατερίνης στο Σινά, όπου έμεινε για έναν χρόνο και επέστρεψε στον Aθωνα, στη Μονή Μεγίστης Λαύρας. Εκεί ανέλαβε το Ιερό Κάθισμα του Αγίου Ευσταθίου, στον Μυλοπόταμο, και σταδιακά άρχισε να αναστηλώνει τα κτίρια που συναποτελούν το συγκρότημα και τα οποία ήταν εγκαταλειμμένα για πολλές δεκαετίες. Τότε έκανε και τις πρώτες σκέψεις να φυτέψει αμπέλι, τηρώντας τη μοναστηριακή παράδοση του Aθωνα. Ο αγώνας είναι μεγάλος, ο κόπος πολύς, αλλά τη δουλειά δεν τη φοβήθηκε ποτέ. Το 1997 έλαβε την άδεια λειτουργίας του οινοποιείου, εξασφαλίζοντας όλα τα απαραίτητα έγγραφα και τη σύμφωνη γνώμη της Μονής Μεγίστης Λαύρας, της Ιεράς Κοινότητος και του Γενικού Χημείου του Κράτους και, χωρίς καμία αργοπορία, άρχισε τη βιολογική καλλιέργεια αμπελιών και κρασιού.
«Προσπαθήσαμε και, πιστεύω, καταφέραμε να παντρέψουμε την παράδοση του Αγίου Oρους και την εξέλιξη» συνήθιζε να λέει, ενώ είχε επιτύχει να διαθέτει ο Μυλοπόταμος πέντε ετικέτες κρασιών με διεθνή βραβεία και εξαγωγές σε Γαλλία, Αγγλία, Γερμανία, Κύπρο.
Oμως ο πατέρας Επιφάνιος ασχολήθηκε και με τη μαγειρική. Την έφεση την είχε από μικρό παιδί και όταν έγινε μοναχός, στη Μονή Αγίου Παύλου, διακόνησε στην κουζίνα για οκτώ ολόκληρα χρόνια, μαθαίνοντας μυστικά από γηραιότερους μοναχούς. Η αγάπη του αυτή τον οδηγεί να συγκεντρώνει σε ένα διάστημα περίπου έξι ετών παλιές και γνωστές συνταγές και να τις προσαρμόζει «στα σημερινά μέτρα». Μέσα από αυτή τη διαδικασία προήλθε, το 2008, το βιβλίο του με τίτλο «Μαγειρική του Αγίου Oρους», το οποίο γνώρισε μεγάλη επιτυχία τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό, καθώς έχει μεταφραστεί σε πολλές ξένες γλώσσες.
Aνθρωποι που γνώριζαν τον μακαριστό μιλώντας στην «Espresso» κάνουν λόγο για έναν μοναχό ανοιχτόκαρδο, ευγενή, απλό, καλοπροαίρετο, ευφυή, με χιούμορ και γεμάτο αγάπη, ενώ υποστηρίζουν ότι οι γεύσεις που προσέφερε με τη μαγειρική του ήταν πραγματικά μοναδικές και απερίγραπτες.
