Η θρυλική Columbia έγινε… πλυντήριο αυτοκινήτων. Απίστευτο και όμως αληθινό. Δεν το χωράει το μυαλό κανενός ότι η άλλοτε δισκογραφική εταιρία στην οποία μεγαλούργησε όλο το ελληνικό τραγούδι πλέον είναι ξέφραγο αμπέλι και μπορεί ο καθένας να πλύνει το… αμάξι του, να πάρει στο τζάμπα νερό από τις δεξαμενές και γενικά να καπηλευτεί ακόμα και το τελευταίο λιθαράκι από τα ιστορικά κτίρια και ό,τι απέμεινε από τη θρυλική εταιρία.
Από τον Νίκο Νικόλιζα
Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα από την αρχή. Ολα ξεκίνησαν από καταγγελίες στην «Espresso» κατοίκων της περιοχής της Ριζούπολης όπου βρίσκονται τα κτίρια της πάλαι ποτέ δισκογραφικής αυτοκρατορίας! Oι κάτοικοι μας έλεγαν με αγανάκτηση ότι ο χώρος όπου κάποτε ο Μίκης Θεοδωράκης έγραφε τον «Επιτάφιο» και όλα τα μεγάλα του τραγούδια, όπως και όλοι οι κορυφαίοι συνθέτες, έχει γίνει άνδρο παρανομίας και γίνεται πρωί μεσημέρι βράδυ το έλα να δεις!
Σκηνές απείρου κάλλους
Με τον φωτογραφικό φακό της «Espresso» βρεθήκαμε δύο φορές στην περιοχή και καταγράψαμε σκηνές απείρου κάλλους τόσο από Ρομά, οι οποίοι είχαν κατασκηνώσει για μέρες στα κτίρια της Columbia, όσο και από άλλους πλιατσικολόγους αγνώστου… προελεύσεως, οι οποίοι ανενόχλητοι έπλεναν τα αυτοκίνητά τους από παροχή νερού, η οποία έχει απομείνει από την άλλοτε παντοδύναμη δισκογραφική εταιρία. Το τραγελαφικό, μάλιστα, της υπόθεσης σύμφωνα με τους κατοίκους της περιοχής, είναι το γεγονός ότι το πλύσιμο των αυτοκινήτων γίνεται καθημερινά και νυχθημερόν σαν να πρόκειται για κανονικό… πλυντήριο αυτοκινήτων. Ωστόσο, το θέατρο του παραλόγου με το συγκεκριμένο ιστορικό κτίριο της Columbia έχει ξεκινήσει από πολύ παλιά. Τότε που η ιστορική Columbia σχεδόν κατεδαφίστηκε στο σύνολό της, εκτός από το κεντρικό κτίριο μέσα στο οποίο κόβονταν οι δίσκοι και πραγματοποιούνταν η διανομή.
Το 2008, μάλιστα, ύστερα από έντονες αντιδράσεις για την εγκατάλειψη της δισκογραφικής εταιρίας, άρχισε δειλά δειλά η φημολογία πως η άλλοτε θρυλική Columbia θα γίνει Μουσείο Δισκογραφίας. Μάλιστα, ο ιδιοκτήτης των εγκαταστάσεων της Columbia Μάκης Μάτσας είχε προτείνει το μουσείο να κοσμηθεί με κέρινα ομοιώματα των μεγάλων του ελληνικού λαϊκού τραγουδιού και την πρόταση αυτή είχε καταθέσει στο Κεντρικό Συμβούλιο Νεώτερων Μνημείων του υπουργείου Πολιτισμού.
«Θέλω να κάνω ένα μουσείο δισκογραφίας με όλα τα αντικείμενα που έχω στην κατοχή μου (πρέσες, δίσκους κ.ά.) αλλά και με συνεργασία με το Μουσείο της Μαντάμ Τισό να δημιουργήσω τα κέρινα ομοιώματα μεγάλων δημιουργών, όπως ο Τσιτσάνης, ο Βαμβακάρης, ο Χατζιδάκις» είχε αναφέρει τότε, κάνοντας γνωστό το οραμά του!
Για την ιστορία να αναφέρουμε ότι οι εργασίες κατασκευής της θρυλικής δισκογραφικής εταιρίας Columbia άρχισαν 1928 και ολοκληρώθηκαν τον Δεκέμβριο του 1929 (Λεωφόρος Ηρακλείου 127) στη Ριζούπολη του Δήμου Αθηναίων, σε έκταση 14 στρεμμάτων. Το 1991 οι πόρτες του εργοστασίου δίσκων κλείνουν για πάντα.
Η πρώτη φωνογραφική βιομηχανία έκλεισε ύστερα από 60 χρόνια λειτουργίας. Σήμερα, στην άλλοτε μοναδική αυτή περιοχή φαίνονται έντονα τα σημάδια της φθοράς και της εγκατάλειψης. Αίθουσες άδειες και σχεδόν μισογκρεμισμένες. Η αίσθηση πως εκεί ήταν ο πρώτος σταθμός της ελληνικής μουσικής είναι έντονη, καθώς όποιος βρεθεί εκεί θα πατήσει πάνω σε εξώφυλλα δίσκων του Βαμβακάρη, του Μητσάκη, του Χατζιδάκι, του Θεοδωράκη, του Καζαντζίδη, της Γκρέυ και όλων των ιερών τεράτων της ελληνικής δισκογραφίας. Στα στούντιο της Columbia ηχογραφήθηκαν περίπου 250.000 δίσκοι και έγιναν πρώτα ονόματα στο τραγούδι, στη σύνθεση και στους στίχους πολλοί Ελληνες.
