Σούζη μου, με λένε Νάνσυ, είμαι 31 και είμαι σε μια ήρεμη, κανονική σχέση εδώ και οκτώ μήνες με έναν άντρα που με σέβεται, με ακούει, με στηρίζει. Και κάπου εκεί που νόμιζα ότι η ζωή μου μπήκε σε μια σειρά, σκάει ο πρώην.
Ο πρώην, που με άφησε χωρίς να πει λέξη ένα μεσημέρι Κυριακής, που με είχε τρελάνει στην αμφιβολία, στη ζήλια, στα ψέματα και στο κρύο ζέστη. Ο πρώην που είχε καταφέρει να με κάνει να αναρωτιέμαι κάθε μέρα αν φταίω. Χωρίσαμε πριν από 1,5 χρόνο και εγώ έκανα ψυχοθεραπεία για να μαζέψω τα κομμάτια μου. Είπα «τέλος, πάει αυτό», και έφτιαξα τη ζωή μου.
Και τώρα που είμαι καλά, ήρεμη και με άλλον, θυμήθηκε ότι του λείπω. Εστειλε μήνυμα. Μετά τηλέφωνο. Μετά ήρθε κάτω απ’ το σπίτι. Μου είπε ότι με έχασε και δεν με ξέχασε, ότι κανείς δεν του στάθηκε όπως εγώ, ότι έκανε λάθη γιατί δεν ήξερε πώς να αγαπάει, αλλά τώρα θέλει να προσπαθήσει αλλιώς. Και, Σούζη, το χειρότερο δεν είναι ότι ήρθε. Το χειρότερο είναι ότι ταράχτηκα. Μια πλευρά μου θυμήθηκε όλα τα όμορφα.
Μια άλλη θύμωσε που τόλμησε να φανεί. Και μια τρίτη, που με τρομάζει, αναρωτιέται: «Κι αν αυτή τη φορά είναι αλλιώς;» Δεν έχω πει τίποτα στον νυν. Αλλά νιώθω ήδη σαν να τον προδίδω με τις σκέψεις μου. Δεν ξέρω τι να κάνω. Αν ακούσω τη λογική, τον πρώην δεν πρέπει ούτε να τον χαιρετήσω. Αν ακούσω την καρδιά, χτυπάει περίεργα. Αντί να χαίρομαι που έχω ηρεμήσει, νιώθω ξανά σε πόλεμο. Κι αυτός δείχνει αποφασισμένος. Τι κάνω;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Νάνσυ μου, ο πρώην δεν γύρισε γιατί είδε φως και μπήκε. Γύρισε γιατί είδε ότι ξανάγινε ηλιόλουστο το σπίτι σου και του λείπει η θέρμανση. Δεν ήταν εκεί όταν έκλαιγες. Δεν ήταν εκεί όταν αναρωτιόσουν γιατί δεν είσαι αρκετή. Δεν ήταν εκεί όταν προσπαθούσες να καταλάβεις γιατί άλλαξε ξαφνικά, γιατί κρύφτηκε, γιατί δεν είχε το θάρρος ούτε να χωρίσει σαν άνθρωπος. Γνωστές ιστορίες πλέον…
Τώρα, λοιπόν, που σε βλέπει όρθια, ήρεμη, με άλλον, που δεν του θυμίζεις τη μάνα του να τον γιατροπορεύσεις, αλλά γυναίκα που στέκεται στα πόδια της, ξύπνησε η ματαιοδοξία του. Οχι η αγάπη του. Μην μπερδεύεσαι. Η καρδιά σου χτυπάει περίεργα όχι επειδή τον θες. Αλλά επειδή είναι τοξικό το αίμα που σου κούνησε ξανά. Είναι το σώμα που θυμάται την αναστάτωση που είχε ταυτίσει με έρωτα και πάθος. Μπούρδες. Κι ας το πούμε ξεκάθαρα: Το να σε διεκδικεί τώρα δεν είναι ρομαντισμός, είναι θράσος. Είναι σαν να λείπει κάποιος από τη φωτιά και να επιστρέφει όταν έχεις καθαρίσει τις στάχτες, για να σου πει «μπορούμε να το ξανακάνουμε, αλλά αυτή τη φορά θα φτιάξω καφέ πριν βάλω φωτιά».
Οχι, αγάπη μου. Δεν θέλεις άλλη φωτιά. Θέλεις ησυχία. Κι όσο για τον νυν σου; Δεν του το είπες ακόμα, αλλά ήδη τον έχεις βάλει στο περιθώριο με τις σκέψεις σου. Κι αυτό είναι το μόνο πραγματικό πρόβλημα εδώ. Αν έχεις έστω και μια υποψία ότι δεν τον θες πια, κάνε ξεκάθαρο τι νιώθεις. Αλλά μην πετάξεις έναν καλό άνθρωπο, επειδή εμφανίστηκε ο καταστροφέας με λουλούδια. Και τελειώνω με αυτό: Δεν επιστρέφουν όλοι οι πρώην επειδή σε αγαπούν. Κάποιοι επιστρέφουν απλώς για να δουν αν μπορούν ακόμα να σε κάνουν άνω κάτω.
