Οι πολιορκημένοι χριστιανοί της Συρίας μιλούν για τους αντάρτες και τον τρόμο που βιώνουν.
Εχουν δημιουργήσει το δικό τους «Βατικανό» μες στον τρόμο του εμφυλίου που μαίνεται με ιδιαίτερη αγριότητα στο Χαλέπι. Είναι οι επτά Massihi, όπως αποκαλούνται στα αραβικά οι «ακόλουθοι του Μεσσία», οι ελάχιστοι που απέμειναν στην πόλη μετά τη μαζική έξοδο που προκάλεσαν οι προειδοποιήσεις του καθεστώτος Ασαντ ότι οι χριστιανοί θα είναι από τους πρώτους που θα σφαγιαστούν από τους αντάρτες. Τέσσερις γηραιές κυρίες, ένα ζευγάρι και ακόμα ένας άντρας συμβιώνουν σε ένα γηροκομείο που είναι κρυμμένο κάπου μέσα στα πολυδαίδαλα δρομάκια της παλιάς πόλης, η οποία είναι στη λίστα με τα μνημεία της Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO.
Εξω από το κτίριο που μοιάζει με μικρό μοναστήρι, όπως αναφέρει στο ρεπορτάζ του το γαλλικό περιοδικό «Paris Match», βρίσκεται μια επιγραφή στα γαλλικά και τα αραβικά που γράφει «Συριακός Καθολικός Οίκος Ανάπαυσης». Πρόκειται για μια όαση πρασίνου και ηρεμίας, που φαντάζει παράταιρη, αφού βρίσκεται σε μια περιοχή όπου πολύ συχνά υπάρχουν ανταλλαγές πυροβολισμών μεταξύ των ελεύθερων σκοπευτών του καθεστώτος και των ανταρτών. Λεμονιές και πορτοκαλιές πολύ προσεγμένα κλαδεμένες, μαζί με ένα κλήμα που σκαρφαλώνει σαν πέργκολα, αλλά και τα τιτιβίσματα των καναρινιών που είναι στα κλουβιά δημιουργούν κάποιες στιγμές μια ψευδαίσθηση ευημερίας.
«Πρέπει να παραδεχθούμε ότι εδώ τα πράγματα είναι καλά. Είμαστε σχετικά προστατευμένοι από τις μάχες» λέει χαρακτηριστικά ο Μισέλ ωστόσο η 50χρονη σύζυγός του Σαλπί Μαγκαριάν δείχνει λιγότερο ήσυχη. Παρά τους οκτώ μήνες που συμπληρώνονται από την έναρξη των εχθροπραξιών στην πόλη εξακολουθεί να αναπηδά σε κάθε ήχο οβίδας ή όπλου. Παραδέχονται ότι αν είχαν τα μέσα, θα πήγαιναν να ζήσουν κοντά σε συγγενείς τους στον Λίβανο ή ακόμα και στη νύφη τους, στο Παρίσι. Αρκούνται ωστόσο να επισκέπτονται κάπου-κάπου τα τρία τους παιδιά που ζουν στην «ασφαλή» ζώνη της πόλης που είναι υπό τον έλεγχο του καθεστώτος. Δεν πάνε όμως να μείνουν μαζί τους για να μην γίνουν βάρος, όπως λένε.
Το ζευγάρι εγκαταστάθηκε στο χριστιανικό καταφύγιο πριν από τέσσερις μήνες, αφού το σπίτι τους καταστράφηκε ολοσχερώς ύστερα από βομβαρδισμούς που σημειώθηκαν στην περιοχή αλ-Μιντάν. Οπως εξηγούν, ο ιερέας τούς ζήτησε να εγκατασταθούν εκεί για να βοηθούν τις τέσσερις ηλικιωμένες κυρίες, η γηραιότερη εκ των οποίων, η 90χρονη Ζουλιέτ, είναι τυφλή και σπάνια βγαίνει από το δωμάτιό της.
Ετσι ο Μισέλ και ο 54χρονος Τζόνι Μαργιαλέχ που είναι ηλεκτρολόγος ασχολούνται με την τροφοδοσία και τις επισκευές, ενώ η Σάλπι φτιάχνει τα γεύματα. Είναι μεν όλοι τους χριστιανοί, αλλά ανήκουν σε διαφορετικές Εκκλησίες και παρά το γεγονός ότι δεν έχουν ρεύμα εδώ και αρκετό διάστημα, νιώθουν προνομιούχοι. «Εχουμε ένα λογαριασμό στον παντοπώλη και κάθε εβδομάδα οι αντάρτες πηγαίνουν και μας πληρώνουν τους λογαριασμούς» αποκαλύπτει ο Σάλπι, που διαλύει έτσι την εικόνα που χτίζει το καθεστώς Ασαντ για τους αντάρτες, ότι δηλαδή θέλουν να σφαγιάσουν όλους τους χριστιανούς.
Η προπαγάνδα και οι απαγωγές
Ο ίδιος ο Σύρος πρόεδρος επαναλαμβάνει ακούραστα τόσο στον λαό του όσο και στους ξένους ότι το 5% των χριστιανών της Συρίας και το 10% των αλαουιτών θα σφαγιαστούν, αν πάρουν το πάνω χέρι στη χώρα οι αντάρτες που είναι κατά πλειοψηφία μουσουλμάνοι σουνίτες. Πολλοί χριστιανοί δείχνουν να συμμερίζονται αυτό τον φόβο, ο οποίος τροφοδοτήθηκε και από την απαγωγή των δύο ορθόδοξων ιερέων στα τέλη του Απρίλη. Ο Μισέλ μάλιστα ήξερε προσωπικά τους δύο ιερείς, αλλά, όπως λέει, δεν έχει μάθει τίποτα για την τύχη τους, αφού η μόνη πηγή ενημέρωσής τους είναι το ραδιόφωνο.
Οι αντάρτες αποδίδουν την απαγωγή σε κύκλους των μυστικών υπηρεσιών που θέλουν να ρίξουν λάδι στη φωτιά των θρησκευτικών διαφορών. Οι τελευταίοι χριστιανοί που παραμένουν στο Χαλέπι υπογραμμίζουν ωστόσο ότι δεν φοβούνται τους αντάρτες και δηλώνουν λυπημένοι για το γεγονός ότι φέτος δεν θα μπορέσουν να γιορτάσουν την Παρθένο Μαρία, που παραδοσιακά τη γιορτάζουν κάθε Μάιο στο Χαλέπι.
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΥ