Την δεκαετία 1994 – 2004 η Γενική Τράπεζα χορήγησε 85.166.000 ευρώ (σε 25 εταιρίες)! Από αυτά τα 47.296.000 δεν αποπληρώθηκαν ποτέ
Μια σειρά από δάνεια φέρεται ότι δόθηκαν την εικοσαετία 1994-2004 από τη Γενική Τράπεζα σε διάφορες επιχειρήσεις. Δάνεια που στο σύνολό τους δεν αποπληρώθηκαν ποτέ και φέρεται ότι δόθηκαν σε ορισμένες περιπτώσεις δίχως τις απαραίτητες εγγυήσεις. Πρόκειται για μια υπόθεση που έχει πάρει τον δρόμο για τη Δικαιοσύνη, καθώς ερευνάται από τους εισαγγελείς οικονομικού εγκλήματος.
ΡΕΠΟΡΤΑΖ
ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΤΡΙΑΝΤΗΣ
Η Γενική Τράπεζα είναι ένα χρηματοπιστωτικό ίδρυμα που μετρά πάνω από 80 χρόνια ζωής. Ιδρύθηκε το 1937 με κεφάλαια του Μετοχικού Ταμείου Στρατού (ΜΤΣ), ενός Ταμείου που λειτουργεί εδώ και ενάμιση αιώνα και το οποίο έχει ως αποστολή την «οικονομική ενίσχυση των μετόχων και μερισματούχων με την παροχή μερίσματος, βοηθήματος επαγγελματικής αυτοτέλειας, εφάπαξ βοηθήματος λόγω θανάτου, καθώς και η άσκηση κοινωνικής πρόνοιας με τη χορήγηση χαμηλότοκων δανείων ειδικών αναγκών». Μέτοχοι και μερισματούχοι του ΜΤΣ είναι οι εν ενεργεία αλλά και οι απόστρατοι εργαζόμενοι του Στρατού Ξηράς και της Αστυνομίας.
Η ιστορία της Γενικής Τράπεζας και του ΜΤΣ είναι στα μάτια πολλών συνυφασμένες. Το ΜΤΣ επί αρκετά χρόνια ήταν ο κύριος μέτοχος της Γενικής Τράπεζας. Εως το 1999 το Ταμείο κατείχε το 75% των μετοχών της Τράπεζας. Η Γενική Τράπεζα, δηλαδή, βρισκόταν υπό δημόσιο έλεγχο, κάτι που σημαίνει ότι οποιεσδήποτε ενέργειες και αποφάσεις έπρεπε να γίνονται πάντα με γνώμονα τη διασφάλιση του δημόσιου συμφέροντος, καθώς και των συμφερόντων του ΜΤΣ.
Το 1999 το ποσοστό του ΜΤΣ μειώθηκε ακόμη περισσότερο, ωστόσο παρέμεινε πλειοψηφικό με 51%. Τα πράγματα αλλάξαν από το 2004 και μετά. Λίγο πριν από τις εκλογές αποφασίστηκε από το ΜΤΣ η πώληση του πλειοψηφικού πακέτου της τράπεζας στη γαλλική Societe Generale. Οι Γάλλοι απέκτησαν αρχικά το 50,01% και το 2005 το 52,2%. Η πώληση προκάλεσε πολλές αντιδράσεις. Σε ανακοίνωσή τους οι τότε εργαζόμενοι της Γενικής έκαναν λόγο για ξεπούλημα και κατήγγειλαν «τους αχυράνθρωπους του Δ.Σ. του ΜΤΣ, που πήραν εντολή από την κυβέρνηση να ξεπουλήσουν -αντί πινακίου φακής- τη Γενική Τράπεζα», όπως αναφερόταν στη σχετική ανακοίνωσή τους.
Σταδιακά, τα επόμενα χρόνια οι Γάλλοι έγιναν οι απόλυτοι κυρίαρχοι της τράπεζας, έως το 2012, οπότε η Γενική πέρασε από τα χέρια των Γάλλων στον όμιλο της Τράπεζας Πειραιώς. Την περίοδο εκείνη η Geniki Bank λειτουργoύσε 80 υποκαταστήματα στην Ελλάδα, ενώ στον όμιλο ανήκαν και πέντε θυγατρικές που πρόσφεραν εξειδικευμένες τραπεζικές, χρηματοοικονομικές, ασφαλιστικές και άλλες υπηρεσίες. Η Γενική Τράπεζα ανέπτυξε πλήρη εμπορική δραστηριότητα, παρόμοια με αυτή και των υπόλοιπων τραπεζών. Καταναλωτικά δάνεια, στεγαστικά, πιστωτικές κάρτες ακόμη και επιχειρηματικά δάνεια χορηγήθηκαν σε διαφόρους πελάτες. Με τη μόνη διαφορά ότι, όπως αποκαλύπτουμε σημερα, αρκετά από τα δάνεια που χορηγήθηκαν σε «μεγάλους» πελάτες αποδείχτηκαν μοιραία για τα οικονομικά της τράπεζας.
Στο στόχαστρο των οικονομικών εισαγγελέων έχει μπει μια σειρά από δάνεια που χορηγήθηκαν από το 1994 έως το 2004, τη χρονική περίοδο δηλαδή που η τράπεζα βρισκόταν υπό δημόσιο έλεγχο και που το ΜΤΣ ήταν ο μεγαλομέτοχος της Γενικής.
Χωρίς εγγυήσεις
Με τη μόνη διαφορά ότι, σύμφωνα με τις καταγγελίες που έχουμε στη διάθεσή μας, ορισμένα από τα δάνεια αυτά όχι μόνο δόθηκαν δίχως να υπάρχουν οι απαραίτητες εγγυήσεις, αλλά ένα μεγάλο μέρος δεν επιστράφηκε ποτέ.
Ειδικότερα, σύμφωνα με τα στοιχεία που έχουμε στη διάθεσή μας, τη δεκαετία αυτή φέρεται ότι χορηγήθηκαν συνολικά δάνεια ύψους 85,166 εκατ. ευρώ σε περίπου 25 εταιρίες. Από αυτά, σχεδόν τα μισά, δηλαδή τα 47,296 εκατ. ευρώ δεν επιστράφηκαν ποτέ. Πολλές από τις εταιρίες που έλαβαν τα δάνεια αυτά ήταν από τις πιο κραταιές επιχειρήσεις τη δεκαετία 1994-2004.
Ορισμένοι από τους ιδιοκτήτες τους διέθεταν τεράστια εξουσία και ισχυρές πολιτικές προσβάσεις και απασχόλησαν τον δημόσιο βίο επί πολλά χρόνια με τις ενέργειές τους. Αρκετές από αυτές ήταν εισηγμένες και στο Χρηματιστήριο, όπου βίωσαν τις χρυσές περιόδους της ελληνικής οικονομίας. Είκοσι χρόνια μετά η μεγάλη πλειοψηφία των εταιριών αυτών δεν θυμίζει σε τίποτα τη λάμψη του παρελθόντος.
Ορισμένες από αυτές έχουν κλείσει οριστικά, κάποιες άλλες έχουν υπαχθεί στο άρθρο 44 του Πτωχευτικού Κώδικα, ενώ όσες είχαν εισαχθεί στο Χρηματιστήριο παραμένουν υπό αναστολή διαπραγμάτευσης της τιμής των μετοχών τους. Η αλήθεια είναι ότι κανείς δεν μπορεί να προδικάσει την οικονομική πορεία της επιχείρησης δέκα ή ακόμη και είκοσι χρόνια μετά τη λήψη δανείου. Πόσο μάλλον στην Ελλάδα όπου το οικονομικό κλίμα άλλαξε άρδην, με αποτέλεσμα τα τελευταία πέντε χρόνια η χώρα να βιώνει μία από τις χειρότερες οικονομικές περιόδους στην Ιστορία της. Ωστόσο, το ερώτημα που τίθεται είναι με τι κριτήρια δόθηκαν τα δάνεια αυτά στις επιχειρήσεις. Με τι εξασφαλίσεις και τι εγγυήσεις, καθώς επίσης και κατά πόσο οι όροι με τους οποίους χορηγήθηκαν πληρούσαν τους όρους της τραπεζικής αγοράς την περίοδο εκείνη. Μεταξύ των ονομάτων που φιγουράρουν στη λίστα των θαλασσοδανείων της Γενικής είναι και αυτά δύο εταιριών, οι οποίες ανήκαν σε έναν από τους πιο γνωστούς επιχειρηματίες της δεκαετίας του ’90 και του ’00.
Ο ιδιοκτήτης ΠΑΕ
Οι επιχειρηματικές δραστηριότητές του είχαν να κάνουν με τον κλάδο των κατασκευών, κυρίως, και όχι μόνο. Ιδιοκτήτης τηλεοπτικού καναλιού, ο συγκεκριμένος επιχειρηματίας επεκτάθηκε και στον χώρο του ποδοσφαίρου, καθώς απέκτησε το πλειοψηφικό πακέτο των μετοχών μεγάλης ιστορικής ΠΑΕ της βόρειας Ελλάδος. Aνθρωπος με υψηλές πολιτικές προσβάσεις, κατηγορήθηκε σφοδρά από τον Τύπο της εποχής αλλά και πολιτικά πρόσωπα για αγοραπωλησίες ξενοδοχείων και τις σχέσεις που είχε αναπτύξει με τότε υπουργό και μετέπειτα αρχηγό κόμματος.
Σύμφωνα με τα στοιχεία που έχουμε στη διάθεσή μας, οι δύο εταιρίες έλαβαν από τη Γενική Τράπεζα δάνεια συνολικού ύψους 6,4 εκατ. ευρώ το 1994. Εως το 2001, σύμφωνα πάντα με τα στοιχεία και τις καταγγελίες, το ποσό των οφειλών προς τη Γενική παρέμενε σχεδόν το ίδιο, ενώ φέρεται ότι έχει απομείνει ένα ποσό οφειλής κοντά στα 2.000.000 ευρώ.
Ο εν λόγω επιχειρηματίας το 2009 είχε εμπλοκές και με τη Δικαιοσύνη. Καταδικάστηκε αρχικά για υπεξαίρεση και λίγο αργότερα συνελήφθη στο εξωτερικό. Ωστόσο αθωώθηκε στο Εφετείο. Eνα από τα ονόματα που επίσης φιγουράρουν στη λίστα είναι και αυτό κορυφαίου επιχειρηματία και πολιτικού που πλέον δεν βρίσκεται στη ζωή.
Πρόκειται για ένα πρόσωπο που ανήκε σε μία από τις πιο γνωστές επιχειρηματικές οικογένειες στην Ελλάδα, με τεράστια ισχύ και πολιτικές προσβάσεις, με γνωστή αλλά διακριτική παρουσία στον δημόσιο βίο.
Σύμφωνα με τα στοιχεία, τέσσερις εταιρίες του ομίλου του φέρεται ότι έλαβαν το 2001 δάνεια συνολικής αξίας 6 εκατ. ευρώ. Δύο χρόνια αργότερα, το 2003, οι οφειλές άγγιζαν τα 4 εκατ. ευρώ, ενώ σήμερα δεν ξεπερνούν τα 3 εκατ. ευρώ. Στην προκειμένη περίπτωση μάλιστα η τράπεζα έβγαλε σε πλειστηριασμό μια έκταση του επιχειρηματία στην Κηφισιά.
Το κέντρο αδυνατίσματος με τα ασύληπτα φέσια
Aλλη μία περίπτωση επιχείρησης που έλαβε δάνειο από τη Γενική Τράπεζα και παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον είναι αυτό επιχείρησης που παρείχε υπηρεσίες αδυνατίσματος. Η επιχείρηση έλαβε το 2001 δάνειο ύψους 2 εκατ. ευρώ, δίχως να υπάρχουν όμως οι απαραίτητες εξασφαλίσεις, σύμφωνα με τις καταγγελίες που έχει στη διάθεσή της η «Α». Εως και το 2003 η οφειλή παρέμεινε η ίδια, ενώ ακόμη και σήμερα φέρεται ότι χρωστά στην τράπεζα το ίδιο ποσό.
Ωστόσο η συγκεκριμένη εταιρία δεν χρωστά μόνο στη Γενική, αλλά φέρεται ότι είναι μία από τις 950 εταιρίες που μπήκαν στο στόχαστρο του ΥΠΟΙΚ, το 2011, για χρέη προς το Δημόσιο, τα οποία ξεπερνούσαν τα 35 εκατ. ευρώ.
Παρόμοια είναι και η περίπτωση ακόμη μιας επιχείρησης, η οποία έλαβε δάνειο 9,314 εκατ. ευρώ το 1994. Δέκα χρόνια μετά και συγκεκριμένα το 2004 οι οφειλές προς τη Γενική ανέρχονταν σε 1,8 εκατ. ευρώ. Δεν ήταν όμως και οι μοναδικές οφειλές, καθώς η εταιρία χρωστούσε και στο Δημόσιο. Είναι χαρακτηριστικό ότι το όνομα της εταιρίας συμπεριλαμβανόταν στη λίστα των 6.000 νομικών προσώπων που έδωσε το ΥΠΟΙΚ, το 2011, με όσους χρωστούσαν στο ελληνικό Δημόσιο. Σε κάθε περίπτωση, η ιστορία με τα δάνεια της Γενικής παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον. Σε μεγάλο βαθμό δείχνει πώς λειτούργησαν όσοι έλαβαν αποφάσεις τις προηγούμενες δεκαετίες, που αφορούσαν χρήματα του ελληνικού λαού.