Πρωτοποριακή μέθοδος βάζει τέλος στις παραισθήσεις τους.
Τέρμα στις φωνές που βασανίζουν τους σχιζοφρενείς φιλοδοξούν να βάλουν Βρετανοί ερευνητές, οι οποίοι δοκιμάζουν νέα μέθοδο αντιμετώπισης καταστάσεων που φέρνουν στους ασθενείς στα όριά τους. Η μέθοδος, εκτιμούν οι ψυχολόγοι, θα μπορούσε να βοηθήσει τους σχιζοφρενείς να ελέγχουν ή και να σταματούν τις βασανιστικές φωνές που ακούν αφού έρθουν αντιμέτωποι με το… άβαταρ που έχουν δημιουργήσει οι ίδιοι στον υπολογιστή τους. Οι μέχρι στιγμής δοκιμές, στις οποίες μετείχαν δεκαέξι ασθενείς, αποδείχτηκαν ιδιαίτερα αποτελεσματικές, καθώς σχεδόν όλοι τους ανέφεραν μείωση της συχνότητας με την οποία άκουγαν φωνές αλλά και της σοβαρότητας του άγχους που τους προκαλούσαν.
Στο πρώτο στάδιο της «θεραπείας» ο ασθενής δημιουργεί στον ηλεκτρονικό υπολογιστή μια εικονική ταυτότητα, ένα άβαταρ, επιλέγοντας το πρόσωπο και τη φωνή της «οντότητας» που πιστεύει ότι του μιλάει. Στη συνέχεια το σύστημα συγχρονίζει τα χείλη του εικονικού προσώπου με τη φωνή του, επιτρέποντας σε έναν θεραπευτή να μιλάει στον ασθενή, μέσω του άβαταρ, σε πραγματικό χρόνο. Ο θεραπευτής ενθαρρύνει τον ασθενή να αντιμετωπίσει τη φωνή και σταδιακά τον μαθαίνει να ελέγχει τις παραισθήσεις του. «Μολονότι οι ασθενείς αλληλεπιδρούν με το άβαταρ σαν να ήταν πραγματικός άνθρωπος, επειδή το έχουν κατασκευάσει οι ίδιοι ξέρουν ότι δεν μπορεί να τους βλάψει, σε αντίθεση με τις φωνές που συχνά απειλούν ότι θα τους σκοτώσουν ή θα κάνουν κακό στους ίδιους και στις οικογένειές τους» εξήγησε ο καθηγητής Τζούλιαν Λεφ. «Η θεραπεία βοηθά τους ασθενείς να ανακτήσουν την αυτοπεποίθησή τους και το θάρρος να αντιμετωπίσουν το άβαταρ και τον διώκτη τους» πρόσθεσε. Ο Λεφ είπε πως οι ίδιοι οι ασθενείς δηλώνουν ότι οι φωνές είναι το χειρότερο από όλα τα συμπτώματα της πάθησής τους.
Τρεις από τους ασθενείς που μετείχαν στη μελέτη, οι οποίοι μέχρι τότε άκουγαν φωνές για διάστημα από 3,5 έως και 16 χρόνια, σταμάτησαν να τις ακούν εντελώς. Οι ερευνητές ηχογραφούσαν τις συνεδρίες και έδιναν αντίγραφα στους ασθενείς, «έτσι ώστε ουσιαστικά είχαν έναν θεραπευτή στην τσέπη τους, σε μορφή MP3, και μπορούσαν να τον ακούσουν οποιαδήποτε στιγμή τους παρενοχλούσαν οι φωνές» πρόσθεσε ο Λεφ.