Ενας περίπατος στη συνοικία Ουζιέλ, ειδικά την άνοιξη, σε γεμίζει με εικόνες και αρώματα που αναδίδουν τα γιασεμιά, οι πασχαλιές, οι μανταρινιές στις κατάφυτες αυλές των μικρών αρχοντικών
Ο χρόνος μοιάζει να έχει παγώσει στη συνοικία Ουζιέλ, τον λεγόμενο και «μικρό παράδεισο της Θεσσαλονίκης». Ενας οικισμός με παλιά αρχοντόσπιτα, που πεισματικά άντεξαν εννέα δεκαετίες, για να μας μεταφέρουν νοητά στη Θεσσαλονίκη του χθες και στην απλότητα μιας εποχής που πέρασε ανεπιστρεπτί.
Ενας περίπατος στη συνοικία Ουζιέλ, ειδικά την άνοιξη, σε γεμίζει με εικόνες και αρώματα που αναδίδουν τα γιασεμιά, οι πασχαλιές, οι μανταρινιές στις κατάφυτες αυλές των μικρών αρχοντικών.
Την εικόνα συμπληρώνουν όμορφες σκεπές με κεραμίδια, ξύλινα παραθύρια και πλακόστρωτα σοκάκια, που σε κάνουν να νιώθεις ότι ταξίδεψες στον χρόνο.
Ο οικισμός βρίσκεται στα ανατολικά της πόλης, κάτω από το αμαξοστάσιο του τραμ -ένα επίσης ιστορικό σημείο-, και αποτελείται από 28 όμοιες κατοικίες. Χτίστηκε το 1927 για τους υπαλλήλους του τραμ από τον Δαυίδ Ουζιέλ, έναν από τους βασικούς μετόχους της Εταιρείας Τροχιοδρόμων, σε σχέδια του αρχιτέκτονα Ζακ Μοσέ.
Το 1987 χαρακτηρίστηκε διατηρητέος οικισμός και μάλιστα πριν από λίγους μήνες μία από τις μονοκατοικίες μετατράπηκε σε τουριστικό κατάλυμα, διατηρώντας όμως όλα τα εξωτερικά χαρακτηριστικά.