Η Πολύνα Γκιωνάκη εξομολογείται πώς ένιωσε όταν ο Καμίνης ξήλωσε το όνομα του πατέρα της από ένα δημοτικό θέατρο, αλλά και την «ανάσταση» που πλέον βιώνει μετά τις περιπέτειες που είχε
Κουβαλά στους ώμους της ένα βαρύ καλλιτεχνικό επίθετο, το οποίο, όμως, όπως υποστηρίζει, δεν τη βοήθησε καθόλου στην καριέρα της. Η Πολύνα Γκιωνάκη, κόρη του σπουδαίου κωμικού ηθοποιού Γιάννη Γκιωνάκη, σε τούτη την αποκαλυπτική συνέντευξή της στην «Espresso Weekend» εξηγεί τους λόγους για τους οποίους κάποιοι στον καλλιτεχνικό χώρο συνηθίζουν να περιθωριοποιούν τα παιδιά των μεγάλων πρωταγωνιστών και υποστηρίζει πως όχι μόνο δεν της άνοιξαν οι πόρτες επειδή ήταν η κόρη του Γκιωνάκη, αλλά γι’ αυτόν τον λόγο τις έκλεισαν κιόλας πολλές απ’ αυτές.
ΑΠΟ ΤΟΝ
ΑΛΚΙΝΟΟ ΜΠΟΥΝΙΑ
«Αν είσαι το παιδί κάποιου επιτυχημένου γονιού -σε οποιονδήποτε επαγγελματικό τομέα- και δεν μπορούν να χτυπήσουν εκείνον, θα χτυπήσουν εσένα ως εύκολο στόχο. Γι’ αυτόν τον λόγο αρκετές φορές άνθρωποι του καλλιτεχνικού στερεώματος με έχουν απορρίψει επαγγελματικά, χωρίς καν να με έχουν δει -έστω μία φορά- να παίζω» λέει.
Μας εξομολογείται την πικρία που αισθάνθηκε όταν ο νυν δήμαρχος της Αθήνας ξήλωσε την ταμπέλα ενός δημοτικού θεάτρου, στο οποίο είχε δοθεί το όνομα του πατέρα της από την προηγούμενη δημοτική Αρχή. Η συζήτησή μας οδηγήθηκε μοιραία και στα προσωπικά της, στα οποία έχει ζήσει «τόσο τον παράδεισο όσο και την κόλαση».
Μάλιστα, μετά τη «σταύρωση» που πέρασε με έναν άντρα, ο οποίος πήγε να τη στραγγαλίσει, τώρα βιώνει την «ανάσταση», όπως αναφέρει χαρακτηριστικά, αφήνοντας να εννοηθεί ότι έχει καινούργιο σύντροφο στο πλευρό της, με τον οποίο περνά πολύ ωραία. Σε ερώτησή μας γιατί δεν δημοσιοποίησε το όνομα και δεν κινήθηκε δικαστικά εναντίον του ανθρώπου που λίγο έλειψε να τη σκοτώσει, η ηθοποιός αποκάλυψε μεν ότι πρόκειται για επώνυμο άντρα, θέλει να κρατήσει δε μυστική την ταυτότητά του.
«Ξέρει αυτός ποιος είναι. Πήγε να με στραγγαλίσει, με χτύπησε πολύ άσχημα στο κεφάλι και τρεις μέρες βρισκόμουν στα νοσοκομεία» λέει με νόημα, σαν να του στέλνει μήνυμα να μείνει μακριά της. Αντί να τον καταγγείλει, λοιπόν, η καλλιτέχνις, η οποία τα τελευταία χρόνια μάς ξαφνιάζει με θεατρικά έργα που γράφει η ίδια εμπνευσμένα από ιδιαίτερες γυναίκες, όπως η Εϊμι Γουάινχαουζ, η Γαβριέλλα και άλλες, προτίμησε να κάνει θεατρικό έργο τις εμπειρίες της ως κακοποιημένη γυναίκα, με σκοπό να βοηθήσει άλλες γυναίκες που βρέθηκαν στη θέση της: «Το έκανα έργο και μιλάω δημόσια για ό,τι μου συνέβη επειδή θέλω να βοηθήσω άλλες γυναίκες που βρίσκονται στη θέση μου. Να μην κάνουν τα λάθη που έκανα εγώ» μας λέει.
Το Πολύνα, με όμικρον και ύψιλον, από πού βγαίνει;
Από το Πολυξένη. Ετσι έλεγαν τη γιαγιά μου, από την πλευρά της μητέρας μου.
Τι θυμάσαι πιο έντονα από τα παιδικά χρόνια σου;
Η πιο έντονη ανάμνησή μου ως παιδί είναι το θέατρο. Με έπαιρνε ο πατέρας μου από πολύ μικρή σε διάφορα θέατρα που έπαιζε και μαγευόμουν. Θυμάμαι που με έβαζε να κάθομαι στην πρώτη σειρά, για να παρακολουθήσω την παράσταση, αλλά πάντα σηκωνόμουν όρθια και άγγιζα τη σκηνή. Ελεγα από τότε πως, όταν θα μεγαλώσω, θα γίνω κι εγώ ηθοποιός. Από τα παιδικά χρόνια μου θυμάμαι και τα καλοκαίρια. Με τη μητέρα μου και την αδελφή μου τη Ρενάτα πηγαίναμε διακοπές στο Λουτράκι. Ο μπαμπάς, που συνήθως δούλευε στο θέατρο, μας επισκεπτόταν μόνο τις Δευτέρες. Ε, δεν μπορώ να σου πω με πόση προσμονή περίμενα τις Δευτέρες για να έρθει ο μπαμπάς μου να μας δει.
Είχες εύκολα παιδικά χρόνια; Βίωσες παιδικά τραύματα;
Ως παιδί είχα τα πάντα. Εντάξει, η αλήθεια είναι ότι τον πατέρα μου, ο οποίος ήταν πολυάσχολος, δεν τον έβλεπα όσο θα ήθελα. Ομως, αυτό είναι τόσο μεγάλο πρόβλημα ώστε κάθομαι σήμερα και κάνω ψυχανάλυση. Ψάχνω να βρω τι μου φταίει από τα παιδικά μου χρόνια. Ισως είναι και λίγο ντροπή να το λέω, όταν άλλα παιδιά έχουν ζήσει με στερήσεις, σε πολέμους, είδαν σκοτωμούς, δεν είχαν να φάνε. Τι να πουν κι αυτά…
Θα μπορούσα να σε αποκαλέσω «το κοριτσάκι του μπαμπά»;
Τα παιδιά αναζητούν αυτό που δεν έχουν. Τη μαμά την είχα συνέχεια κοντά, ενώ ο μπαμπάς, λόγω δουλειάς, μου έλειπε. Δεν είχα την προσοχή του πάνω μου, αφού ήταν δοσμένος στη δουλειά του, και προσπαθούσα να την τραβήξω. Η αλήθεια είναι πως, αντίθετα με την αδελφή μου, ήμουν πολύ ζωηρό παιδί! Ενα παιδί που συνέχεια έτρεχε, πήδαγε, έπεφτε.
Σχεδόν πάντα τα πόδια μου και τα χέρια μου ήταν ματωμένα και σπασμένα, τα δόντια μου επίσης! Η μητέρα μου με μάλωνε και δεν έκλαιγα ποτέ. Την κοίταγα κατάματα κι αμέσως έκανα ξανά αυτό που ήθελα να κάνω. Ξαναγύριζα στο σπίτι χτυπημένη και μόλις με έβλεπε μου έλεγε «Πάλι;» Αυτή τη λέξη στα χείλη της μητέρας μου δεν θα την ξεχάσω ποτέ!
Πότε κατάλαβες ότι ο μπαμπάς σου ήταν διάσημος ηθοποιός;
Οταν πρωτοπήγα στο σχολείο. Στην τάξη, μόλις είπα το επίθετό μου, όλοι με ρωτούσαν αν ήμουν η κόρη του Γιάννη Γκιωνάκη. Οπότε άρχισα να καταλαβαίνω ότι ο μπαμπάς μου ήταν διαφορετικός από τους άλλους μπαμπάδες, αφού τον ήξεραν όλοι.
Πότε βγήκες στο επάγγελμα;
Ηθελα τόσο πολύ να γίνω ηθοποιός, που, ενώ φοιτούσα ακόμη στο γυμνάσιο, έδωσα εξετάσεις στα ταλέντα, πέρασα και γράφτηκα στη δραματική σχολή του Βασίλη Ρίτσου. Ετσι, τελειώνοντας το λύκειο τελείωσα και τη δραματική. Ηδη στην γ΄ λυκείου έπαιζα στην τηλεόραση, στο «Θέατρο της Δευτέρας» και σε ένα σίριαλ του Σούλη Γεωργιάδη. Την πρώτη φορά που βγήκα στο θέατρο ήταν στο έργο «Αφελής», με πρωταγωνιστή τον πατέρα μου, στο θέατρο Μινώα.
Ο πατέρας σου ήθελε να βγεις νωρίς στο επάγγελμα;
Δεν μπορούσε να με συγκρατήσει, το ήθελα τόσο πολύ. Η αλήθεια είναι ότι ήθελα να βγω και πιο μικρή, αλλά με συμβούλευε να μην το κάνω, γιατί τα παιδιά ηθοποιοί δεν κάνουν ποτέ καριέρα. Επίσης μου έλεγε ότι του μοιάζω και γι’ αυτό επιθυμούσε να βγω στο θέατρο κι ακόμη να θυμάμαι πάντα «ότι πάνω από όλα ηθοποιός σημαίνει ήθος».
Η κυρία Ζέτα, η μητέρα σου, που ήταν σχεδιάστρια κοστουμιών, τι σου έλεγε για τη δουλειά σου;
Η μητέρα μου έχει μια τρομερή λογική και είναι πολύ αυστηρή στα λεγόμενά της και στην κριτική της. Πάντα από τη μαμά άκουγα παρατηρήσεις.
Ποιοι άνθρωποι του θεάτρου σε στήριξαν στα καλλιτεχνικά βήματά σου και υπήρξαν δάσκαλοί σου;
Εμαθα πολλά από την αείμνηστη Μαριέτα Ριάλδη, η οποία μου έδωσε πολλά πράγματα να κάνω σε μια επιτυχημένη παράστασή της, το «Βαριετέ». Από αυτή διδάχτηκα το τι σημαίνει αμεσότητα στη σκηνή. Επίσης, θεωρώ σημαντική στιγμή όταν ο Αλέξης Δαμιανός μού εμπιστεύθηκε το θέατρο Πορεία κι έπαιξα εκεί το έργο 
«Γεύση από μέλι», που ήταν μια συγκλονιστική παράσταση. Αλλά και ο Χρήστος Τσάγκας ήταν σπουδαίος δάσκαλός μου. Με σκηνοθέτησε ως Μπλανς Ντιμπουά στο «Λεωφορείο ο Πόθος» και οι πρόβες κοντά του ήταν σαν να πήγαινα ξανά στη δραματική σχολή! Βέβαια, έμαθα πάρα πολλά και από τον πατέρα μου, με τον οποίο συνεργάστηκα στα πρώτα χρόνια, όταν ανέβαζε ρεπερτόριο του Ψαθά. Ηταν η εποχή που είχε κοντά του τον Γιώργο Κιμούλη, τον Γρηγόρη Βαλτινό, τον Αντώνη Καφετζόπουλο, τον Γιάννη Βούρο κι εγώ, νεαρή ηθοποιός τότε, δεν σου κρύβω ότι από όλους αυτούς πήρα πολλά πράγματα.
Με το χέρι στην καρδιά, θέλω να μου πεις αν το επίθετό σου σε βοήθησε στην καριέρα σου.
Οχι! Δεν μου άνοιξε ποτέ κάποια πόρτα επειδή ήμουν η κόρη του Γκιωνάκη, αντίθετα εξαιτίας αυτού μού έκλεισαν πολλές πόρτες. Αυτό δεν συνέβη μόνο σε εμένα αλλά και σε άλλα παιδιά ηθοποιών. Πιστεύω πως στην Ελλάδα υπάρχει κόμπλεξ με τα παιδιά των ηθοποιών. Δεν ξέρω γιατί, αλλά δεν μας θέλουν στον χώρο. Υπάρχει και κάτι ακόμη που πιστεύω ακράδαντα ότι συμβαίνει, γιατί το έχω βιώσει στο πετσί μου. Αν είσαι παιδί κάποιου επιτυχημένου γονιού -σε οποιονδήποτε επαγγελματικό χώρο- και δεν μπορούν να χτυπήσουν εκείνον, θα χτυπήσουν εσένα ως εύκολο στόχο. Γι’ αυτόν τον λόγο αρκετές φορές άνθρωποι του καλλιτεχνικού χώρου με έχουν απορρίψει επαγγελματικά, χωρίς καν να με έχουν δει να παίζω…
Ο Γιάννης Γκιωνάκης έφυγε με παράπονα από τους συναδέλφους του; Γιατί το κοινό, δεν το συζητώ, τον αποθέωσε…
Ο Γκιωνάκης ήταν σπουδαίος καλλιτέχνης και το ήξερε. Του το είχε επιβεβαιώσει ο κόσμος. Τόσα χρόνια γέμιζε θέατρα. Εκανε περιουσία από τη δουλειά του. Βέβαια, τα τελευταία τέσσερα χρόνια της ζωής του υπέφερε. Λόγω του σακχάρου που τον ταλαιπωρούσε πέρασε πολλά που ούτε θέλω να τα θυμάμαι… Ομως είχε τις δύο κόρες του στο πλευρό του κι έφυγε ευχαριστημένος.
Τι έχεις να πεις για το ότι ο νυν δήμαρχος Αθηναίων Γιώργος Καμίνης ξήλωσε το όνομα του πατέρα σου από ένα θέατρο, στο οποίο είχε δοθεί το όνομά του μαζί με αυτό του Λάμπρου Κωνσταντάρα;
Ο Νικήτας Κακλαμάνης, όταν ήταν δήμαρχος Αθηναίων, είχε δώσει τα ονόματα αυτών των δύο λαμπρών κωμικών σε ένα δημοτικό θέατρο στον Κολωνό, με την προοπτική να παίζονται σε αυτόν το χώρο και ελληνικές κωμωδίες. Ομως, όταν ανέλαβε τον Δήμο της Αθήνας ο κύριος Καμίνης, κατέβασε την ταμπέλα και το ονόμασε Επί Κολωνώ. Τι να πω; Εχω τεράστια πικρία από αυτό που έκανε ο νυν δήμαρχος και θα κριθεί από την ιστορία των πεπραγμένων του. Η κρίση που περνά σήμερα η Ελλάδα δεν είναι μόνο οικονομική αλλά και πολιτισμική και κρίση άσχετων -για να μην πω κάτι άλλο πιο χοντρό- χειρισμών από μη κατάλληλους ηγέτες, οι οποίοι βρέθηκαν και βρίσκονται σε θέσεις εξουσίας. Είμαστε όλοι προδομένοι από αυτούς που μας κυβερνούν!
Εχεις κάνει τρεις γάμους. Σκέφτεσαι να κάνεις και τέταρτο;
Ναι, έχω κάνει τρεις γάμους. Ο πρώτος έγινε σε μικρή ηλικία, βιάστηκα μπορώ να πω, με τον πατέρα του γιου μου, τον σκηνοθέτη Μιχάλη Παπανικολάου. Μετά έκανα δεύτερο γάμο, πάλι με σκηνοθέτη, τον Φίλιππο 
Κωνσταντέλο, ο οποίος έφυγε από τη ζωή. Και για να τριτώσει το… κακό (γέλια), έκανα ακόμη έναν γάμο με έναν άνθρωπο εκτός καλλιτεχνικού χώρου. Και πάει κι αυτός ο γάμος. Ο πρώτος γάμος μου ήταν πολιτικός και οι άλλοι δύο θρησκευτικοί. Με άλλα λόγια έχω τη δυνατότητα να κάνω ακόμη έναν θρησκευτικό γάμο (γέλια). Αλλά δεν το σκέφτομαι, τουλάχιστον προς το παρόν. Το λέω αυτό, γιατί η ζωή με έχει μάθει να μη λέω δύο λέξεις: το ποτέ και το πάντα.
Ως μάνα ενός γιου δικαιολόγησες κάποια στιγμή την αγωνία που είχε η μητέρα σου για σένα στα νεανικά χρόνια σου;
Ο γιος μου με ταλαιπώρησε πολύ στην εφηβεία του. Μάλιστα, τότε σταμάτησα να εργάζομαι ως ηθοποιός, για να είμαι κοντά στο παιδί μου. Πλέον έχει μεγαλώσει, έχει τη δουλειά του, τη σύντροφό του, αλλά ως κλασική Ελληνίδα μάνα δεν παύει να είναι η μεγάλη έννοια της ζωής μου. Θα σου πω κάτι που έλεγε η γιαγιά μου: «Εχεις μικρό παιδί, τα προβλήματα είναι μικρά, έχεις μεγάλο παιδί, τα προβλήματα είναι μεγάλα».
Ο γιος σου είναι ηθοποιός και κράτησε και το επίθετο Γκιωνάκης. Λέγεται Λευτέρης Γκιωνάκης – Παπανικολάου. Είσαι ευχαριστημένη που ακολουθεί τα χνάρια τα δικά σου και του παππού του;
Αυτό που θέλω είναι να βλέπω το παιδί μου ευτυχισμένο. Δεν παρεμβαίνω ούτε στα επαγγελματικά του ούτε στα προσωπικά του. Χαίρομαι να τον βλέπω να επιλέγει πρόσωπα και πράγματα κι ό,τι εκείνος θέλει, τα οποία πραγματικά του προσφέρουν ευτυχία. Τότε είμαι κι εγώ ευτυχισμένη!
Πέρασες μια μεγάλη περιπέτεια από σύντροφό σου, την οποία… ξόρκισες ως θέμα στο φετινό θεατρικό έργο σου, που το έγραψες η ίδια και κυκλοφόρησε σε βιβλίο με τον τίτλο «Red X». Μίλησέ μου για την άσχημη εμπειρία της κακοποίησης που βίωσες.
Είναι τρομακτικό για έναν άνθρωπο να βιώνει την κακοποίηση! Και δεν μιλάμε μόνο για σωματική, αλλά και για ψυχολογική και λεκτική κακοποίηση. Ολα αυτά τα βίωσα στο πετσί μου για αρκετά χρόνια. Θα μου πεις «και καλά, πώς το δέχτηκες όλο αυτό και μάλιστα σε μεγάλη ηλικία;» Θα σου απαντήσω ότι οι άνθρωποι που κακοποιούν είναι έξυπνοι, χειριστικοί και δεν ασκούν τη βία μόνιμα. Γίνονται βίαιοι, μετά υπερβολικά τρυφεροί, 
σε σημείο να νομίζεις ότι περνάς τον μήνα του μέλιτος, μετά ξαναγίνονται βίαιοι και πάει λέγοντας. Αυτό σημαίνει πως το θύμα δεν καταλαβαίνει τι του γίνεται. Ο θύτης σε κάνει να χάσεις την ισορροπία σου, την αυτοπεποίθησή σου και, όπως καταλαβαίνεις, δεν μπορείς να αντιδράσεις σωστά. Εχεις την εντύπωση ότι αυτός είναι ο μόνος καλός, ο μόνος που σε αγαπάει και χωρίς εκείνον δεν μπορείς να σταθείς στη ζωή σου. Ασε που σε γεμίζει με ενοχές και σε κάνει να πιστεύεις ότι φταις για όλα αυτά που σου συμβαίνουν. Σε μετατρέπει σε έναν φοβισμένο άνθρωπο!
Από ό,τι ξέρω, με τον συγκεκριμένο σύντροφό σου κινδύνεψε και η σωματική ακεραιότητά.
Κινδύνεψε και η ζωή μου η ίδια…
Σου επιτέθηκε για να σε σκοτώσει;
Πήγε να με στραγγαλίσει, με χτύπησε πολύ άσχημα στο κεφάλι και τρεις μέρες βρισκόμουν στα νοσοκομεία. Εχω χαρτιά και από τον Ερυθρό Σταυρό και από το Ιπποκράτειο, όπου νοσηλεύτηκα. Επίσης έχω και φωτογραφίες-ντοκουμέντα από τη φοβερή κακοποίηση που μου έκανε.
Και γιατί δεν κατήγγειλες στις αρμόδιες Αρχές τον άνθρωπο που σε κακοποιούσε; Γιατί δεν αναφέρεις το όνομά του;
Δεν νομίζω ότι αυτό θα ωφελούσε σε κάτι. Πρέπει να σου πω ότι ο άνθρωπος αυτός είναι επώνυμος και μόνο σκάνδαλο θα προκαλούσε η δημοσιοποίηση του ονόματός του. Ξέρει αυτός ποιος είναι. Προτίμησα ό,τι έζησα να το κάνω θεατρικό έργο, που ήταν μια ψυχοθεραπεία για μένα και όχι μόνο. Το έκανα έργο και μιλάω δημόσια για ό,τι μου συνέβη, επειδή θέλω να βοηθήσω άλλες γυναίκες που βρίσκονται στη θέση μου να μην κάνουν τα λάθη που έκανα εγώ…
Ποια είναι αυτά τα λάθη;
Εδειξα ανοχή. Δεν πρέπει να επιτρέπουμε σε κανέναν άνθρωπο να βιάζει την ψυχή μας και το κορμί μας. Από την πρώτη φορά που το κάνει αυτό πρέπει να τελειώνουμε με αυτήν τη σχέση και να μη δεχόμαστε τη συγγνώμη του και την υπόσχεση ότι δεν θα επαναληφθεί. Οι άνθρωποι αυτοί όχι μόνο θα σου ξανακάνουν τα ίδια, αλλά και σε χειρότερο βαθμό. Και γι’ αυτόν τον λόγο αυτή η παράσταση, που την αγάπησα πολύ, θα πάει και του χρόνου. Θα παιχτεί στο θέατρο Χυτήριο.
Για να κάνω τον συνήγορο του διαβόλου, μήπως έμενες με αυτόν τον άντρα -έξι χρόνια δεν είναι λίγα- επειδή σε βοηθούσε σε κάποιον τομέα της ζωής σου ή της καριέρας σου;
Οχι, δεν είναι αλήθεια αυτό. Δεν με βοήθησε ποτέ! Απλώς με συμβούλευε τι να κάνω. Αλλά δεν θα ήμουν ποτέ με κανέναν άνθρωπο που με στηρίζει με οποιονδήποτε
τρόπο, αν δεν είχα συναισθήματα γι’ αυτόν. Δεν είμαι γυναίκα που θα έχω δίπλα μου έναν άντρα για να με στηρίζει επαγγελματικά ή οικονομικά.
Υστερα από αυτό που έζησες μαζί του, ποια είναι η γνώμη σου για τους άντρες;
Σαφώς υπάρχουν και καλοί άντρες. Δεν είναι όλοι ίδιοι. Ούτε όλες οι γυναίκες είναι καλές. Υπάρχουν περιπτώσεις γυναικών που κακοποιούν άντρες με λεκτική βία. Παλεύω για την εξάλειψη της βίας από την πλευρά της γυναίκας, γιατί είμαι γυναίκα. Συνεχίζω να πηγαίνω στην ψυχολόγο κάθε εβδομάδα γιατί με βοηθά πολύ. Κι όλη αυτή την εμπειρία προσπαθώ να τη μεταφέρω και να ανοίξω τα μάτια στα θύματα της κακοποίησης.
Να υποθέσω ότι έχεις βρει νέο σύντροφο…
Θα πω μόνο ότι μετά τη σταύρωση έρχεται η ανάσταση…
Ποια είναι η σχέση σου με τον χρόνο;
Νομίζω καλή, δεν μου φαίνεται; (γέλια) Με το ημερολόγιο δεν έχω καλή σχέση. Δεν μου αρέσει να μετράω τα χρόνια είτε είναι τα δικά μου είτε των άλλων. Θα σου πω ότι με την αδελφή μου, η οποία είναι λίγο μεγαλύτερη από εμένα, όταν βρισκόμαστε, της λέω ότι έχουμε 20 χρόνια διαφορά. Είμαι η μικρή και παραμένω η μικρή… (πολλά γέλια).
