Αντίθετα με τη μέχρι τώρα πεποίθηση των γιατρών ότι η ήπια έως μέτρια σωματική άσκηση είναι «πολύ επικίνδυνη» για τους ανθρώπους με δρεπανοκυτταρική αναιμία, ερευνητές από τη Γαλλία ισχυρίζονται ότι όχι μόνο είναι ασφαλής, αλλά είναι και ωφέλιμη.
Η έρευνα που δημοσίευσε στο επιστημονικό περιοδικό «Blood» η ερευνητική ομάδα του Université Savoie Mont Blanc, με επικεφαλής τον Laurent Messonnier, βασίστηκε στη μελέτη 40 ασθενών με δρεπανοκυτταρική αναιμία.
Οι ερευνητές τούς χώρισαν τυχαία σε δύο ομάδες και οι μισοί ακολούθησαν τον κανονικό τρόπο ζωής τους, ο οποίος περιλάμβανε ήπια σωματική δραστηριότητα εκτός των καθημερινών αναγκών, όπως για παράδειγμα περπάτημα έως τη στάση του λεωφορείου ή για ψώνια. Οι άλλοι μισοί συμμετείχαν σε μια ατομικά προσαρμοσμένη θεραπευτική παρέμβαση, κατά την οποία έκαναν ποδήλατο σταθερά και με μέτρια ένταση τρεις φορές την εβδομάδα για 40 λεπτά κάθε φορά.
Οι ερευνητές παρακολουθούσαν στενά τα επίπεδα άσκησης των συμμετεχόντων κατά τη διάρκεια κάθε συνεδρίας άσκησης και κατέγραφαν τον κορεσμό του οξυγόνου και τα επίπεδα λακτόζης στο αίμα, προσπαθώντας να εξασφαλίσουν την τήρηση του ίδιου επιπέδου μέτριας έντασης άσκησης για όλο το διάστημα των 40 λεπτών. Έπειτα από οκτώ εβδομάδες οι ερευνητές πήραν βιοψίες μυϊκού ιστού από τους μηρούς των συμμετεχόντων.
Μυϊκές βιοψίες
Μεταξύ των 32 συμμετεχόντων για τους οποίους ήταν διαθέσιμα πλήρη δεδομένα, οι μυϊκές βιοψίες αποκάλυψαν σημαντική αύξηση στην πυκνότητα των τριχοειδών αγγείων, στον αριθμό τους γύρω από τις μυϊκές ίνες και στην επιφάνεια μέσω της οποίας μπορεί να ρέουν οξυγόνο και θρεπτικά συστατικά μεταξύ αίματος και μυών στους συμμετέχοντες που είχαν ακολουθήσει το πρόγραμμα άσκησης.
«Όταν η σωματική άσκηση προσαρμόζεται ώστε να είναι ήπιας έως μέτριας έντασης, ο κίνδυνος προβλημάτων είναι περιορισμένος… Όταν γίνεται σε τακτική βάση, αυτός ο τύπος άσκησης μπορεί να προκαλέσει ωφέλιμες μυϊκές, μικροαγγειακές και λειτουργικές προσαρμογές που βελτιώνουν τις σωματικές ικανότητες και την ποιότητα ζωής των ασθενών» σημείωσε ο Messonnier.
