Ο Κώστας Μπίγαλης (που δηλώνει θύμα της κρίσης) μιλά για την παράσταση «Πέντε», για το πρόβλημα υγείας το οποίο αντιμετώπισε και τον «γιο» του από τη Γουινέα
Ενα θρίλερ για γερά νεύρα ζει τα βράδια ο Κώστας Μπίγαλης, και μάλιστα στο κέντρο της Αθήνας. Ο δημοφιλής συνθέτης και τραγουδιστής, ύστερα από 30 χρόνια επιτυχημένης καριέρας, ανοίγει μια καινούργια σελίδα στην καριέρα του, αυτή του θεατρικού συγγραφέα και ηθοποιού.
Μετά τις πίστες και τις μουσικές σκηνές, στις οποίες ακόμη και σήμερα -25 χρόνια μετά- γίνεται πανικός όταν εμφανίζεται, ο Κώστας Μπίγαλης δίνει ένα ακόμη ρεσιτάλ, αλλά στο σανίδι. Συγκεκριμένα στο «Πέντε», το οποίο ανέβηκε πριν από λίγες ημέρες στο Χυτήριο και ήδη σημειώνει πολύ μεγάλη επιτυχία, υποδύεται έναν μοναχικό γιατρό σε μια περίεργη παρέα, που την απαρτίζουν: ένας εργολάβος κηδειών, μία καταθλιπτική νηπιαγωγός, μία πλούσια κλεπτομανής, αλλά και μία γυμνάστρια με σεξουαλικά απωθημένα. 
Πρόκειται για ψυχολογικό θρίλερ με αναπάντεχη πλοκή, ανατροπές και πολλές δόσεις γέλιου.
Δήμητρα Δάρδα
Φωτό: Βαγγέλης Μασιάς
«Η κρίση έχει αναδείξει τη χαμένη πτυχή της κοινωνίας που λέγεται “αλληλεγγύη” και “αλληλοβοήθεια”. Εκεί πάνω, στο δίλημμα του “εγώ” με το “εμείς”, από όπου θα κριθεί τελικά και η επιβίωση της ανθρωπότητας, “ακουμπάει” όλο το έργο» μας εξηγεί.
Μιλάει για τη ζωή του σαν να διηγείται την ιστορία ενός κοινού γνωστού. Χωρίς συναίσθημα πικρίας για ό,τι τον στεναχώρησε στη μουσική του πορεία, χωρίς τυμπανοκρουσίες και καυχήματα για όσα σπουδαία έχει δημιουργήσει, το τραγούδι, τις επιτυχίες, την αποθέωση.
Τον τελευταίο καιρό δημοσιεύματα τον θέλουν να αντιμετωπίζει σοβαρότατο πρόβλημα με την υγεία του. «Μια επέμβαση αφαίρεσης χολής έκανα. Ελεος! Αυτό είναι όλο. Γράφουν ότι αδυνάτισα πολύ. Μα, είναι γνωστό ότι αυτό το ζωτικό όργανο έχει άμεση σχέση με τη διατροφή. Τέσσερα – πέντε κιλά έχασα, και έγινε ολόκληρο θέμα. Τα ξαναπαίρνω σιγά σιγά».
Ο Κώστας Μπίγαλης έχει προχωρήσει. Κοιτάζει κατάματα το παρόν και αφήνει το παρελθόν στην ησυχία του… Πίσω, μακριά. Απολαμβάνει να πηγαίνει κινηματογράφο ή να τρώει παρέα με δύο – τρεις καλούς φίλους. Αυτή είναι η διασκέδασή του. Αυτό αγαπούσε να κάνει πάντα.
«Είμαι και εγώ χτυπημένος από την κρίση, όπως εκατομμύρια Ελληνες. Πριν από λίγα χρόνια αναγκάστηκα να πουλήσω το σπίτι μου. Είχα πάρει δάνειο υπό άλλες οικονομικές προϋποθέσεις και όταν ξέσπασε η κρίση αδυνατούσα πλέον να πληρώνω τις δόσεις. Ευτυχώς, βρήκα να το πουλήσω προτού μου το πάρει η τράπεζα και πήγα παρακάτω, γιατί είμαι της φιλοσοφίας “όπου μας πάει η ζωή”. Μένω πλέον στο πατρικό μου σπίτι στη Νέα Χαλκηδόνα και είμαι μια χαρά, φιλοξενούμενος της αδελφής μου Αννας, με την οποία είμαστε πολύ δεμένοι. Περνάμε πολύ όμορφα, γιατί υπάρχει οικογενειακή αλληλεγγύη».
Η… Κατσέλη
Ο Κώστας Μπίγαλης δηλώνει μεγάλος θαυμαστής της Λούκας Κατσέλη. «Εχει έναν ακαταμάχητο συνδυασμό τεχνοκράτισσας οικονομολόγου με πολιτική όμως φιλοσοφία. Βαθιά ανθρωποκεντρική. Αγαπάει τον άνθρωπο. Εξ ου και ο “νόμος Κατσέλη”, ο οποίος αν έχεις τις προϋποθέσεις, μπορείς να σώσεις το σπίτι σου και να απεγκλωβιστείς από τα “κόκκινα” δάνεια. Δεν υπήρξε άλλος υπουργός -εν ενεργεία- να συγκρουστεί μετωπικά με τους αδηφάγους τραπεζίτες. Και πλήρωσε το τίμημα γι’ αυτό, με τον αποκλεισμό της από διάφορα μπλοκ συμφερόντων. Εψαξα, τη βρήκα και πλέον είμαι στο πλευρό της στην “Κοινωνική Συμφωνία”. Και μετά θα μου πει εμένα ο Θόδωρος Πάγκαλος πως “μαζί τα φάγαμε”. Ο κόσμος με άγνοια κινδύνου και χωρίς καταναλωτική παιδεία μπήκε σε λούκια, με πιστωτικές κάρτες και δάνεια που έδιναν αφειδώς και πιεστικά οι τράπεζες, καθώς και δις ευρώ σε θαλασσοδάνεια. Οταν με δική τους ευθύνη χρεοκόπησαν, το κράτος κλασικά δανείστηκε για να τις σώσει. Το ιδιωτικό τους χρέος έγινε δημόσιο, και τώρα το πληρώνουμε όλοι εμείς που δεν έχουμε καμιά ιδέα και ευθύνη».
Περιγράφει την αλήθεια της ζωής του και χαμογελά όταν αναφέρεται στο τραγούδι και στα παιδικά χρόνια του στη Νέα Χαλκηδόνα. Εκεί όπου μεγάλωσε και έπαιζε μπάλα στις αλάνες. Στις όμορφες προσφυγικές γειτονιές της περιοχής, αλλά και της Νέας Φιλαδέλφειας ανδρώθηκαν τα δύο αδέλφια. Οι γονείς τους, ο Γιώργος και η Βιολέτα, αγαπούσαν πολύ τη μουσική.
«Η μητέρα μου τραγουδούσε καταπληκτικά. Είχε και την ίδια χροιά με μένα. Ο πατέρας μου είχε κι αυτός πολύ καλή φωνή και έγραφε στίχους. Εγώ αγαπούσα το ποδόσφαιρο. Είχα κάνει δελτίο στην παιδική ομάδα της ΑΕΚ, με όνειρο να ασχοληθώ επαγγελματικά» μας λέει και συμπληρώνει: «Στα 22 μου θυμάμαι ο θρυλικός διεθνής ποδοσφαιριστής Βασίλης Μαστρακούλης, που τον είχα προπονητή στην τοπική ομάδα της Νέας Χαλκηδόνας, τον “Χαλκηδονικό”, μου πρότεινε να με δοκιμάσουν στον Απόλλωνα Αθηνών. Ομως δεν πήγα. Είχα ήδη ξεκινήσει μαθήματα αρμονίας και πιάνου στο Ελληνικό Ωδείο και είχα πάρει τις αποφάσεις μου γι’ αυτό που ήθελα να κάνω. Δεν ήμουν παραπάνω από 16 – 17 χρόνων όταν ο παιδικός μου φίλος Μίμης Σουφλής μού έδωσε μια κιθάρα. Μου έδειξε τα πρώτα τρία ακόρντα και αμέσως μετά έγραψα το πρώτο μου τραγούδι. Το θυμάμαι ακόμα και ήταν στα αγγλικά! Αυτό ήταν. Αρχισα να γράφω μουσική και στίχους σαν τρελός».
Και συνεχίζει: «Οι γονείς μου περίμεναν να δώσω εισαγωγικές εξετάσεις για το πανεπιστήμιο. Τους είπα πως θα ασχοληθώ πλέον με τη μουσική, αλλά εκείνοι νόμιζαν πως ήταν μια εφηβική τρέλα που θα μου περάσει…. Ελα όμως που δεν μου πέρασε»!
Κάπως έτσι ήρθε η πρώτη μπάντα. «Το πρώτο μου νεανικό συγκρότημα έγινε με παιδικούς μου φίλους, με τους οποίους ήμασταν μαζί και στη φιλαρμονική και παίζαμε άσχετα όργανα. Εγώ, για παράδειγμα, ήμουν τυμπανιστής. Το 1975 κερδίσαμε το πρώτο βραβείο στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό Ερασιτεχνικών Συγκροτημάτων, όπου είχε δηλώσει συμμετοχή και ο Μιχάλης Ρακιντζής με την αδελφή του. Πήραμε το βραβείο σύνθεσης και τότε έκανα το πρώτο μου δισκογραφικό συμβόλαιο με την ΕΜΙ. Ο πατέρας μου υπέγραψε για μένα, γιατί ήμουν ανήλικος».
Στο σχολείο ήταν ένας ήσυχος μαθητής, αριστούχος μόνο στα θεωρητικά μαθήματα. «Εκανα και κάτι αψυχολόγητες ζιζανιές. Θυμάμαι πρώτη μέρα στην Α’ λυκείου ο καθηγητής μάς έβαλε δέκα σελίδες Ιστορία, χωρίς να παραδώσει μάθημα. Και άρχισε το σούσουρο και στη φασαρία που ξέσπασε και στις φωνές εγώ τραγούδησα δυνατά ένα παλιό τραγούδι του Καζαντζίδη, «Αδικίααα αααδικία». Το πρώτο “αδικία” δεν ακούστηκε, το δεύτερο όμως “καμπάνα”. Ο καθηγητής, που του είχαμε δώσει το παρατσούκλι “Αγελάδας”, έξαλλος έψαχνε να βρει ποιος το είπε, για να τον αποβάλει. Εμεινα ακίνητος, γλίτωσα. Παρεμπιπτόντως, να δηλώσω ότι είμαι μεγάλος θαυμαστής του Καζαντζίδη. Του είχα αφιερώσει το τραγούδι μου “Κλέφτρα αγάπη” και το είχε μάθει. Είχε χαρεί πολύ, όπως μου είπαν από το περιβάλλον του. Προσωπικά, θεωρώ ότι είναι ο κορυφαίος Ελληνας λαϊκός ερμηνευτής όλων των εποχών».
Ο πρώτος δυνατός πλατωνικός του έρωτας γεννήθηκε καλοκαίρι. «Αν και στην εφηβεία ερωτεύεσαι κάθε 15 ημέρες, η σχέση μου με εκείνο το κορίτσι ήταν κάτι πολύ ιδιαίτερο! Γνωριστήκαμε σε μια κατασκήνωση, αλλά οι δρόμοι μας χώρισαν το φθινόπωρο. Από τότε δεν τη συνάντησα ξανά, αλλά τη θυμάμαι πάντα».
Σε ηλικία 20 χρόνων παντρεύτηκε μια όμορφη κοπέλα, γειτονοπούλα του στη Νέα Χαλκηδόνα. Απέκτησαν μία κόρη. Ομως ποτέ δεν έγινε γνωστός ούτε ο γάμος ούτε ο χωρισμός τους. «Μην ψάχνετε σε μένα να βρείτε θυελλώδεις σχέσεις, χωρισμούς, σχέσεις, επανασυνδέσεις, γυναίκες και άτακτη ζωή. Δεν θα βρείτε τίποτα! Πρώτον, γιατί προφυλάσσω τη ζωή μου από τα φώτα της δημοσιότητας και, δεύτερον, δεν έχω κάνει τίποτα περίεργο. Εχω χωρίσει εδώ και τριάντα χρόνια. Δεν έτυχε να ξαναπαντρευτώ, αν και βρέθηκα πολύ κοντά δύο φορές».
Ο Κώστας Μπίγαλης δεν έχει ηλικία. Είναι έφηβος στην εμφάνιση, αλλά με την ωριμότητα των χρόνων του. Και σίγουρα δεν τον λες εύκολα παππού, αν και έχει δύο εγγονάκια από την κόρη του, η οποία είναι σχεδιάστρια μόδας με κατάστημα ρούχων στον Αγιο Στέφανο: τον 12χρονο Νίκο και την 6χρονη Ζωή, η οποία τραγουδάει το «Μήλο μου κόκκινο» και έχει ήδη καλλιτεχνικές τάσεις.
Θα ήταν θετικός στη συμμετοχή της σε ένα από τα παιδικά τάλεντ σόου; «Αν η Ζωίτσα επιθυμούσε να δηλώσει συμμετοχή και ρωτούσε την άποψή μου, θα ήμουν θετικός. Αν μου έκανε την ίδια ερώτηση για να γίνει τραγουδίστρια, θετικός θα ήμουν μόνο αν το έκανε για χόμπι. Καλύτερα να στοχεύσει επαγγελματικά σε κάτι πιο ρεαλιστικό και σίγουρο. Για το αν θα συμμετείχα σε κριτική επιτροπή ταλέντων σε ιδιωτικό κανάλι, σου λέω όχι. Εκτός αν συμφωνούσαν με κάποιες προϋποθέσεις: να υπάρχει διαφάνεια και να μπορώ να λέω ελεύθερα την άποψή μου, πράγμα πολύ δύσκολο, πιστεύω».
Εχει όμως ένα ακόμα «παιδί». Τον Μοχάμεντ Κεϊτά από τη Γουινέα της Δυτικής Αφρικής, ορφανό και από τους δυο γονείς του. Τον γνώρισε τυχαία το 2008, όταν ήταν 17 χρονών, και από τότε τον έχει με την αδελφή του υπό την προστασία τους. «Εφτασε ύστερα από τραγικές περιπέτειες στην Ελλάδα με ένα όνειρο: να γίνει ποδοσφαιριστής. Εχει γαλλική παιδεία και είναι ένα εξαίρετο και σεβαστικό παιδί. Αποφασίσαμε να τον βοηθήσουμε. Τον φιλοξενήσαμε και του συμπαρασταθήκαμε και οικονομικά. Τον βοήθησα να μπει σε ποδοσφαιρικές ακαδημίες και γρήγορα βρήκε τον δρόμο του. Μέχρι σε ομάδα Α’ Εθνικής της Λιθουανίας έπαιξε και φέτος συμμετέχει σε ομάδα της Β’ Εθνικής. Μιλάμε τακτικά, βγαίνουμε και χαίρομαι για εκείνον πολύ. Οι άνθρωποι δεν ξεχωρίζουν από το χρώμα του δέρματος. Είμαι βαθιά αντιρατσιστής, ειδικά για τους Αφρικανούς, που έχουν πληρώσει με αίμα την ελευθερία τους».
Η κόντρα «Με την πρώτη ματιά» στο πλατό του «Μπράβο»
«Τηλεόραση έκανα πολύ. Ιδιαίτερα τη δεκαετία του ’90. Παρόλο που επέμενα στη δισκογραφική εταιρία πως δεν κάνει καλό σε έναν καλλιτέχνη να βγαίνει τόσο συχνά, κάθε εβδομάδα ήμουν και σε μια πρωινή εκπομπή. Είχα επιτυχίες και τα νούμερα τηλεθέασης όπου εμφανιζόμουν πήγαιναν πολύ καλά. Προσωπικά, δεν με απασχολούσαν οι τηλεμετρήσεις. Γιατί ο κόσμος που με αγαπούσε τότε με αγαπάει και σήμερα. Στη Θεσσαλονίκη έχω τόσο φανατικούς θαυμαστές που οι εκδηλώσεις αγάπης τους με κάνουν να τα χάνω! Με σηκώνουν στα χέρια ψηλά… Αυτή είναι η ανταμοιβή μου» λέει και η συζήτηση έρχεται στην… εθνική μας παρουσιάστρια. «Με τη Ρούλα Κορομηλά είχαμε κάνει πολλές και επιτυχημένες εκπομπές. Θυμάμαι στα τέλη της δεκαετίας του ’90 σε μια επετειακή εκπομπή του “Μπράβο”, στην οποία ο Διονύσης Σχοινάς έκανε πρόταση γάμου στην Καίτη Γαρμπή, με κάλεσε να εμφανιστώ, αλλά να πω μόνο ένα τραγούδι. Εγώ όμως μόλις είχα κυκλοφορήσει νέο δίσκο και είχα ανάγκη προβολής. Ηταν ο δίσκος που περιείχε και το τραγούδι “Με την πρώτη ματιά”, που χαλούσε κόσμο. Η δισκογραφική εταιρία τής απάντησε θετικά, με τη διαφορά να έλεγα δύο. Eλα όμως που δεν το δεχόταν με τίποτα. Επέμενε στο ένα και δεν πήγα. Είχα στενοχωρηθεί πολύ. Τρία λεπτά διαρκεί ένα τραγούδι! Και ξέρεις γιατί δεν είχα αυτά τα λίγα λεπτά; Γιατί η Ρούλα Κορομηλά τραγούδησε σ’ εκείνη την εκπομπή 20 ολόκληρα λεπτά. Μετά έμαθα ότι το μετάνιωσε, αλλά είχα στραβώσει. Κι άμα στραβώνω, δεν θες να ξέρεις. Βέβαια, πέρασαν αρκετά χρόνια οπότε… νερό κι αλάτι».
«Συμπρωταγωνιστής» με τον Αντονι Χόπκινς
Το 1980 σπούδαζε υποκριτική σε δραματική σχολή της Αθήνας. Οταν έμαθε πως ζητούσαν νεαρούς ηθοποιούς για τα γυρίσματα της ξένης τηλεοπτικής σειράς «Πράξεις των Αποστόλων Πέτρου και Παύλου» της Universal Pictures, με πρωταγωνιστή τον Αντονι Χόπκινς, δήλωσε συμμετοχή για ακρόαση και τον πήραν.
«Τα γυρίσματα έγιναν στο Μπούρτζι, στο Ναύπλιο. Ημουν σε μια σκηνή διάρκειας τριάντα δευτερολέπτων και έλεγα μόνο το όνομα “Σίμωνας Κυρηναίος” έχοντας τον κορυφαίο Αντονι Χόπκινς μπροστά μου, στο ένα μέτρο! Μεγάλη εμπειρία. Ημουν ένας από τους τρεις μάρτυρες που ξεκίνησαν τον λιθοβολισμό του Αγίου Στεφάνου. Ομως εγώ το “έπαιξα” λίγο παραπάνω. Εριξα την “ειδική πέτρα” από καουτσούκ… και έκανα τρία βήματα πίσω, δείχνοντας τον αποτροπιασμό μου για το έγκλημα που μόλις είχα διαπράξει. Και τότε πήρε το αυτί μου τον βοηθό να λέει στον Χολιγουντιανό σκηνοθέτη Ρόμπερτ Ντέι: “Αυτός ο μικρός είναι καλός!”. Φούσκωσα από περηφάνια».