Ο Κώστας Καραφώτης μιλά για την οικογένεια και τα παιδικά του χρόνια, το Γαρδίκι, τις αγάπες του, τον αθλητισμό και το τραγούδι.
«Το σύμπαν είναι τσιγκούνικο για όποιον αρνείται τον εαυτό του» είχε υποστηρίξει ο Νομπελίστας Ινδός λογοτέχνης Ταγκόρ. Και μπορεί ο Κώστας Καραφώτης να ανήκει στην κατηγορία των ανθρώπων που δεν αφήνονται στα χέρια της τύχης, στη ζωή του όμως ποτέ δεν προσποιήθηκε κάτι που δεν είναι. Δεν αρνήθηκε τον εαυτό του και το… σύμπαν δεν τον τιμώρησε.
Γεννήθηκε στις 3 Σεπτεμβρίου του 1978 στα Τρίκαλα. Οι γονείς του Πέτρος και Σταυρούλα μεγάλωσαν τα δυο τους παιδιά, τον Κώστα και τη Γρηγορία, με αγάπη και φροντίδα, βάζοντας όμως κανόνες και όρια. «Ηταν αυστηροί όσο έπρεπε. Ο πατέρας μου ήταν παλιός ποδοσφαιριστής και μετέπειτα προπονητής, και με έκανε να αγαπήσω τον αθλητισμό, χωρίς όμως να με πιέζει. Η μητέρα μου είχε αναλάβει περισσότερο τα θέματα της εκπαίδευσης. Εγώ ήμουν πολύ τυπικός και ποτέ δεν ήθελα να υπερβαίνω τους κανόνες. Η αδελφή μου ήταν η πιο ανήσυχη, πιο διεκδικητική. Ο,τι ήθελε το κατάφερνε, ακόμα και με σύγκρουση. Θυμάμαι, όταν μεγαλώσαμε και κάναμε τις εξόδους μας, υπήρχε συγκεκριμένη ώρα που θα έπρεπε να επιστρέψουμε στο σπίτι. Εγώ ήμουν πάντα στην ώρα μου, μη σας πω και νωρίτερα. Είχα άγχος να μην αργήσω. Η αδελφή μου καθυστερούσε πάντα. Μια-δυο φορές την επέπληξαν, μετά συνήθισαν την αργοπορία της και δεν ανησυχούσαν. Δυστυχώς εγώ είχα ένα επιπρόσθετο άγχος, το οποίο με ακολούθησε για χρόνια. Ηθελα να είμαι τυπικός και σωστός. Καλό μού έκανε βέβαια στις σπουδές μου και αργότερα στη δουλειά, απλώς μερικές φορές συνειδητοποιείς ότι δεν χρειάζεται τόσο πολύ άγχος» εξηγεί ο τραγουδιστής.
Τα παιδικά του χρόνια ήταν ξέγνοιαστα, με πολύ παιχνίδι. «Η εικόνα που έχω πολύ έντονη είναι οι βόλτες με τα ποδήλατα. Βέβαια δεν μπορούσαμε να πάμε και μακριά, γιατί αν απομακρυνόμασταν, στον γυρισμό θα έπεφτε ράβδος (σ.σ.: γέλια). Πιο ανέμελα και πιο ελεύθερα ήταν τα καλοκαίρια στο χωριό των παππούδων μου, στο Γαρδίκι. Ηταν πιο ελεύθερα εκεί».
Αθλητισμός
Από τα πέντε του χρόνια ασχολήθηκε με την ενόργανη. «Παίρναμε μέρος στα πανελλήνια πρωταθλήματα και πρέπει να πω ότι εκεί ένιωσα πίεση. Ηταν μεγάλες οι απαιτήσεις – από τη διατροφή μέχρι τις πολύωρες προπονήσεις. Στρατιώτης έπρεπε να ήσουν. Σταμάτησα στα δεκατέσσερά μου. Αργότερα έκανα στίβο. Ετρεχα 100 μέτρα και έκανα άλμα επί κοντώ και άλμα εις μήκος. Ο αθλητισμός με χαλάρωνε πάντα και έκλεβα χρόνο από το διάβασμα για να πάω στις προπονήσεις» εξομολογείται.
Στο σχολείο ήταν καλός μαθητής, προσεχτικός και τυπικός, ενώ η μουσική μπήκε στη ζωή του σε ηλικία 9 ετών. «Ενας φίλος μου είχε ένα μπουζούκι κι εγώ από την πρώτη στιγμή ενθουσιάστηκα. Βέβαια ήμασταν τόσοι μικροί που για να μπορέσουμε να το γρατζουνίσουμε το βάζαμε σε μια πολυθρόνα, γιατί δεν έφταναν τα δάχτυλά μας τις χορδές. Ο πατέρας μου είδε πόσο πολύ μου άρεσε και μου το έκανε δώρο. Στην αρχή έπαιζα μόνος μου, όπως μπορούσα. Μέτα είπαμε να το κάνουμε σωστά και πήγα στο ωδείο. Για να πω την αλήθεια, ήθελα να ασχοληθώ με τη μουσική, αλλά δεν το ομολογούσα. Δεν το είχα ξεκάθαρο στο μυαλό μου».
Πιλότος
Στα δεκαεπτά του ανακοίνωσε στη μητέρα του ότι θα γίνει πιλότος. «Ηθελα να γίνω πιλότος μαχητικών αεροσκαφών. Οταν της το είπα, έβαλε τα κλάματα. Φοβόταν μήπως μου συμβεί κάτι. “Δεν θα σε αφήσω να κάνεις κάτι τέτοιο” θυμάμαι την απάντησή της. Το έχω άχτι μέχρι σήμερα να κάνω μαθήματα και να πετάξω αεροπλάνο. Οταν λοιπόν ήρθε η στιγμή να αποφασίσω για το μέλλον μου, αποφασίσαμε να φύγω στο εξωτερικό για να σπουδάσω Ιατρική. Στη Σόφια είχαμε έναν οικογενειακό φίλο κι έτσι πήγα στη Βουλγαρία. Ηταν δύσκολη για εμένα στην αρχή η προσαρμογή, αλλά μετά την αγάπησα πολύ και κάθε χρόνο πηγαίνω δυο-τρεις φορές. Πού να φανταστώ τότε, που ως φοιτητές βλέπαμε τη φτώχεια σε αυτή τη χώρα, ότι θα την αντιμετωπίσουμε χρόνια αργότερα στην Ελλάδα…»
Ως φοιτητής της Ιατρικής ο Κώστας Καραφώτης ανέβηκε στο πάλκο. Μια τυχαία στιγμή τού άλλαξε την πορεία της ζωής του, χωρίς να το περιμένει, χωρίς να το επιδιώξει. «Η Ιατρική μού άρεσε, ήθελα να ακολουθήσω την Αναισθησιολογία και ήμουν σχεδόν σίγουρος ότι τα πράγματα κυλούσαν ομαλά. Ενα βράδυ μού ζητήθηκε να αντικαταστήσω ένα φίλο που τραγουδούσε σε ένα από τα μαγαζιά που πηγαίναμε ως φοιτητές. Ανέβηκα στο πάλκο για να πω το “Αχ, χελιδόνι μου”. Ε, δεν το είπα ποτέ, μου κόπηκε η ανάσα και το είπε ο άλλος τραγουδιστής (σ.σ.: γέλια). Από το άγχος μου δεν μπορούσα να βγάλω φωνή, έτρεμα» θυμάται.
Το δίλημμα
Ο Κώστας Καραφώτης βρέθηκε σε δίλημμα, αν και μέσα του γνώριζε ποιο μονοπάτι θα τραβήξει. «Νομίζω ότι το είχα αποφασίσει πως θα γίνω τραγουδιστής. Ενώ τελείωσα τη σχολή μου και ήμουν στο σπίτι μου στα Τρίκαλα, έτοιμος να παραγγείλω τα βιβλία Παθολογίας, είδα το τρέιλερ για το “Fame story”. Αυτό ήταν, πλέον ήξερα. Πήγα στους δικούς μου και τους είπα ότι θέλω το τηλέφωνο του ΑΝΤ1 για να δηλώσω συμμετοχή. Φυσικά η απάντηση ήταν ότι αυτό δεν μπορεί να γίνει, αλλά ήμουν αποφασισμένος. Ηταν η πρώτη μου επανάσταση» λέει γελώντας.
Οι γονείς του κατάλαβαν ότι δεν είναι ένα καπρίτσιο, μια απερίσκεπτη κίνηση, αλλά αυτό που πραγματικά ήθελε. «Μπήκα στο παιχνίδι και αν και αρχικά είχαν αντιρρήσεις, με στήριξαν πολύ. Με βοήθησε πολύ και η στάση που κράτησαν όσο ήμουν στο παιχνίδι. Μην ξεχνάτε ότι εμείς δεν είχαμε επαφή με τον “έξω κόσμο”. Αργήσαμε να καταλάβουμε τι συνέβαινε» ξεκαθαρίζει.
Η συμμετοχή του στο ριάλιτι τραγουδιού τον βοήθησε, όπως λέει, και γι’ αυτό δεν μετάνιωσε που συμμετείχε. Αλλωστε για εκείνον ήταν το εισιτήριο για να ξεκινήσει την καλλιτεχνική του διαδρομή. «Μπήκα σε καλό τρένο, με ενδιαφέροντες σταθμούς. Οι συνεργασίες που έκανα είναι για εμένα πολύ σημαντικές. Ημουν τόσο ενθουσιασμένος όταν με το που βγήκα από το παιχνίδι μού έγραψε ο Αντώνης Βαρδής! Είναι τύχη να τον έχεις απέναντί σου και να μαθαίνεις, να τον ακούς να σε συμβουλεύει».
Στην πίστα
Η πρώτη του συνεργασία ήταν με την Πέγκυ Ζήνα. «Ούτε τραγούδι δεν είχα τότε. Εβγαινα στην πίστα με το τραγούδι “Φταίμε και οι δυο” που είχα πει μέσα στο παιχνίδι. Ομως η Πέγκυ μού έδωσε χώρο, με εμπιστεύτηκε, με βοήθησε. Με ήξερε ο κόσμος, αλλά με ήξερε ως παίκτη του παιχνιδιού. Με είχε δει να ξυπνάω, να φτιάχνω πρωινό, να προετοιμάζω το τραγούδι για το live, να τραγουδάω, όμως πάνω στην πίστα δεν με είχε δει ποτέ. Οπότε έπρεπε να δοκιμαστώ, να περάσω τις εξετάσεις. Η δημοτικότητά μου ήταν υψηλή, αλλά όχι λόγω δισκογραφίας, λόγω “Fame”. Πέρασα από εξετάσεις και καλώς έγινε. Αλλωστε τελικός κριτής είναι μόνο ο κόσμος. Υπήρξα τυχερός. Βέβαια πάντα πίστευα ότι η συστηματική προσπάθεια, η σκληρή δουλειά, η αγάπη και ο σεβασμός σε αυτό που κάνεις σε πηγαίνουν ένα βήμα παρακάτω» υπογραμμίζει.
Την επόμενη εβδομάδα θα κυκλοφορήσει το νέο του τραγούδι. «Συνεχίζω τη συνεργασία μου με τον Κυριάκο Παπαδόπουλο και τις επόμενες ημέρες θα βγει μια μπαλάντα με τίτλο “Πώς μου το έκανες αυτό”, σε στίχους Ναταλίας Γερμανού. Στις 18 του μήνα φεύγω για την Κωνσταντινούπολη, όπου θα έχω τη μεγάλη χαρά και τη μεγάλη τιμή να εμφανιστώ με την κυρία Μαρινέλλα. Είχαμε συνεργαστεί το 2011 και ήμουν τόσο ενθουσιασμένος! Υπήρξε χημεία και με έκανε να νιώσω άνετα. Είναι εξαιρετικός άνθρωπος. Στις 8 Μαΐου θα πάμε στην Αυστραλία για μια σειρά συναυλιών με την Ελλη Κοκκίνου και γκεστ την Κατερίνα Στανίση».
Η προσωπική του ζωή συχνά «κρεμασμένη» στα περίπτερα
Είδε πολλές φορές την προσωπική του ζωή «κρεμασμένη» στα περίπτερα. «Μικρός ήμουν πολύ ντροπαλός με τα κορίτσια. Πήρα αέρα ως φοιτητής (σ.σ.: γέλια). Τις αγαπάω τις γυναίκες. Κάποιες στιγμές δεν μπόρεσα να διαχειριστώ σωστά το κομμάτι της προσωπικής μου ζωής. Στις αρχές, όταν έβγαινε κάτι στα περιοδικά ήταν για μένα σοκαριστικό, δεν ήθελα να βγω από το σπίτι μου. Μετά το συνήθισα και έμαθα το παιχνίδι. Μου έχουν χρεώσει σχέσεις που δεν είχα, αλλά δεν βγήκα να πω τίποτα. Εχω έρθει σε ρήξη με παπαράτσι, έχω βγει εκτός εαυτού, γιατί απλώς δεν ήθελα να με τραβήξουν φωτογραφία. Ηταν μια περίοδος επανασύνδεσης κι εγώ και η τότε σύντροφός μου δεν θέλαμε να το μάθει κανείς. Με τις πρώην μου δεν έχω κακίες. Από την πλευρά μου τουλάχιστον διατηρώ καλές σχέσεις, με την έννοια ότι αν δω κάποια πρώην κοπέλα μου σε ένα χώρο, δεν θα γυρίσω την πλάτη, θα τη χαιρετήσω, θα έχω να πω μια κουβέντα, θα ρωτήσω αν είναι όλα καλά στη ζωή της» υποστηρίζει.
«Δεν θέλω να κάνω παιδί σε μεγάλη ηλικία»
Ο γάμος και τα παιδιά είναι, όπως λέει, θέματα που τον απασχολούν. «Ναι, με απασχολούν τα θέματα της προσωπικής μου ζωής. Δεν ξέρω πού και αν κολλάω κάπου, τι θα κάνω, τι θα συμβεί στη ζωή μου. Για εμένα δεν υπάρχει κανόνας που λέει πότε παντρεύεσαι, πότε κάνεις παιδί. Αυτό ή το νιώθεις είτε όχι. Απλώς θέλω να αποφασίσω γρήγορα τι θέλω και τι όχι. Γιατί το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν θέλω να κάνω παιδί σε μεγάλη ηλικία. Είναι όμως μια σοβαρή απόφαση, δεν είναι αστείο να πούμε “άντε, πάμε κάνουμε ένα παιδί και ό,τι γίνει”. Σαφώς και παίζει ρόλο να έχεις βρει τον άνθρωπο που αγαπάς, που θα σου εμπνεύσει σιγουριά, που θα θες να αποκτήσεις μαζί του παιδί. Η κατάλληλη σύντροφος στη ζωή ενός άντρα τον πάει παρακάτω… Θα δούμε πού θα φτάσω» λέει με υπονοούμενο.
ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ
1. Δεν πίνει αλκοόλ.
2. Αγαπημένος καλοκαιρινός προορισμός του είναι η Σίφνος, όπου πηγαίνει κάθε καλοκαίρι.
3. Είναι δεινός σκιέρ. «Ναι, κάνω σκι στο βουνό και μου αρέσει πάρα πολύ. Ξεχνιέμαι στις πίστες».
4. Μαγειρεύει σπάνια, όπως λέει. «Αν όμως πω ότι θα μαγειρέψω, κάνω πιάτα γκουρμέ» λέει γελώντας.
5. Θα ήθελε να συνεργαστεί -εκτός των άλλων- με τον Μανώλη Λιδάκη, την Ελένη Βιτάλη και τον Ορφέα Περίδη. «Μου είναι πιο εύκολο το είδος της μουσικής αυτής. Είμαι περισσότερο ο εαυτός μου, δεν χρειάζεται να προσποιούμαι, γιατί είναι κοντά σε εμένα. Φυσικά και δεν απαξιώνω ξαφνικά και σε καμία περίπτωση τα λεγόμενα εμπορικά τραγούδια» ξεκαθαρίζει.
6. Την πρώτη φορά που άκουσε τραγούδι του στο ραδιόφωνο: «Πήγα να τρακάρω… Ημουν πολύ ενθουσιασμένος»!
7. Αγαπημένο του τραγούδι: «“Δήλωση καρδιάς”. Αν και δεν έκανε την τεράστια επιτυχία, όταν το λέω μου δημιουργούνται έντονα συναισθήματα».
ΡΑΝΙΑ ΤΡΑΓΟΜΑΛΛΟΥ