Ο τραγουδιστής αποκαλύπτει στιγμές της ζωής του που δεν έχουν δει το φως της δημοσιότητας
❱❱ Ο Δάκης αποκαλύπτει γιατί ο Μίμης Πλέσσας τον έκοβε από τραγουδιστή στην ΕΙΡ
❱❱Τα παιδικά χρόνια στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου και η γνωριμία με τις αδελφές Μπρόγιερ στα τέλη του ’60
Από τον
ΑΛΚΙΝΟΟ ΜΠΟΥΝΙΑ
Αναμφίβολα είναι ένας από τους πιο δημοφιλείς τραγουδιστές της δεκαετίας του ’70, που με τη χαρακτηριστική ερωτική φωνή είχε και έχει πολλά να πει! Χαμογελαστός, άμεσος και ξεκάθαρος στον λόγο του, ο Δάκης μοιράζεται μαζί μας άγνωστες στιγμές από τη ζωή και την καριέρα του, λίγο προτού ξεκινήσει για την ανά την Ελλάδα περιοδεία του με την παράσταση «Το πρώτο μας πάρτι» του Μάκη Δελαπόρτα.
Δάκη, μας ήρθες από την Αλεξάνδρεια, έτσι δεν είναι;
Ναι, γεννήθηκα στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Μικρός ήμουν τόσο άτακτος, που η μητέρα μου είπε «δεν κάνω άλλο παιδί με τίποτα». Απ’ την άλλη, στο σχολείο ήμουν αγγελούδι. Στα εννιά μου -επειδή μου άρεσε η διακόσμηση- είχα γκρεμίσει τον τοίχο για να περάσω απλίκες. Μια άλλη φορά ήθελα να ενώσω δύο δωμάτια κι έσκαβα!
Από παιδί είχες κλίση στα καλλιτεχνικά;
Πολλοί συγγενείς μου από την πλευρά της μητέρας μου ήταν καλλιτέχνες και οπωσδήποτε είχα επιρροές. Πιο γνωστός ήταν ο ξάδελφός μου, ο Ντέμης Ρούσσος. Από το σόι του πατέρα μου δεν ήταν κάποιος καλλιτέχνης και, μάλιστα, ο ίδιος, όταν έμπαινε στο σπίτι, έκλεινε το ραδιόφωνο. Ο πατέρας μου ήταν λογιστής και ήθελε να ακολουθήσω το επάγγελμα, αλλά δεν σκάμπαζα από μαθηματικά. Και όταν στα δεκαπέντε μου αποφάσισα να σπουδάσω φωνητική, μουσική και πιάνο, το έκανα κρυφά από εκείνον.
Πότε έκανες την πρώτη σου εμφάνιση;
Στα δεκαεπτά μου στο L’ Αeglan, ένα πολύ καθωσπρέπει μαγαζί στην Αλεξάνδρεια.
Στην Ελλάδα πώς βρέθηκες;
Το 1964 ήρθα με έναν φίλο μου μουσικό για διακοπές. Ενα βράδυ πήγαμε μαζί σε ένα γνωστό κλαμπ της εποχής, όπου εμφανίζονταν οι Playboys και μου έδωσαν το μικρόφωνο να τραγουδήσω. Με άκουσε ο επιχειρηματίας που τότε θα άνοιγε το περίφημο κέντρο Αργώ στη Βουλιαγμένη και μου έκανε πρόταση να πάω στο μαγαζί του. Πήγα κι έτσι άρχισε η καριέρα μου στην Ελλάδα. Τότε έκανα και το πρώτο μου δισκάκι, «In the heart of Athens» με τους Playboys.
Τα βρήκες εύκολα στην καριέρα σου;
Ναι, μάλλον ήμουν τυχερός. Iσως να βοήθησε και το ότι μιλούσα πολλές γλώσσες -αγγλικά γαλλικά, ιταλικά, ισπανικά, αραβικά- και μπορούσα να τραγουδήσω διεθνές ρεπερτόριο. Γι’ αυτό και οι πρώτοι μου δίσκοι με την τότε Οντεόν ήταν γνωστά γαλλικά και αγγλικά τραγούδια. Πάντως τον πρώτο καιρό τα τραγούδια μου δεν παίζονταν στο ραδιόφωνο, γιατί δεν είχα πάρει από την τότε ΕΙΡ το χρίσμα του τραγουδιστή. Εδινα εξετάσεις και με έκοβαν γιατί κάποιος από τους κριτές, που βρίσκονταν πίσω από το καλυμμένο με κουρτίνα τζάμι του στούντιο στο Ζάππειο, πίστευε πως είχα ξενική άρθρωση. Είχα απελπιστεί. «Μη στενοχωριέσαι, νεαρέ μου, η Μούσχουρη πέρασε με την πέμπτη φορά και η Βάνου με την τρίτη» μου είπε μια κυρία στη γραμματεία και μου έδωσε κουράγιο. Τελικά, πέρασα κι εγώ με την τρίτη φορά.
Εμαθες ποτέ ποιος σε έκοβε;
Ναι, ο Μίμης Πλέσσας, τον οποίο, όπως μου είπε αργότερα, τον ενοχλούσε πώς πρόφερα το γράμμα ρο. Tο διόρθωσα με ορθοφωνία.
Με τον Πλέσσα έκανες τις μεγαλύτερες επιτυχίες σου…
Ναι, και τον ευχαριστώ, γιατί είναι τα θεμέλια της καριέρας μου και η προίκα μου. Η αλήθεια είναι πως από την αρχή της καριέρας μου ήθελα να τον γνωρίσω, να με ακούσει. Αφού είχα τραγουδήσει το «Γεια σου, σε ευχαριστώ» του Κώστα Ξενάκη, πήγα να συναντήσω τον Μίμη Πλέσσα για ακρόαση στο σπίτι του στην Κυψέλη και το τρακ μου ήταν μεγάλο. Το όνειρό μου έγινε πραγματικότητα, όταν ο Μίμης μού έδωσε να τραγουδήσω το κομμάτι του «Η αλήθεια», που γράφτηκε για μια γαλλική ταινία. Στη συνέχεια μου έδωσε το «Τόσα καλοκαίρια», που δημιουργήθηκε για την ταινία «Γοργόνες και μάγκες». Ε, από κει και πέρα άνοιξε ο δρόμος.
Ακόμη και σήμερα συνεργάζεσαι με επιτυχία μαζί του. Εμαθα ότι πρόσφατα δώσατε δύο επιτυχημένες συναυλίες στην Αίγυπτο.
Ναι, μία στο Κάιρο και μία στην πατρίδα μου, την Αλεξάνδρεια. Θα πρέπει να σου πω ότι το δημοτικό σχολείο, όπου πήγαινα, το Πατριαρχικό Αλεξανδρινό Λύκειο, ήταν απέναντι από το σπίτι του Καβάφη και δίπλα στην Οπερα της Αλεξάνδρειας, η οποία είναι αντιγραφή της Σκάλας του Μιλάνου και έχει φιλοξενήσει τρανταχτά ονόματα. Εκεί, λοιπόν, κάθε τέλος της χρονιάς το σχολείο μας έδινε μια θεατρική παράσταση κι εγώ -αντίθετα με τους συμμαθητές μου- δεν καθόμουν ήσυχα. Θυμάμαι που αλώνιζα τα παρασκήνια και άνοιγα τα 
καμαρίνια… Δηλαδή από τότε με μάγευε ο χώρος. Ετσι φέτος, τον Μάιο, όταν πάτησα το ιερό σανίδι αυτής της θρυλικής όπερας, λόγω της συναυλίας που δώσαμε εκεί με τον Μίμη Πλέσσα, η συγκίνησή μου δεν περιγράφεται. Σου το λέω και ανατριχιάζω…
Εκανες μεγάλα σόου σε γνωστές πίστες και μεγάλα θέατρα με τις αδελφές Ερρικα και Μαργαρίτα Μπρόγιερ.
Τις Mπρόγιερ τις γνώρισα το 1968 στα Δειλινά κι εκεί δέσαμε ως τρίο. Δεν θα ξεχάσω την πρώτη μας εμφάνιση στην πίστα. Φορούσαμε και οι τρεις χρυσά κοστούμια και το ίδιο καπέλο και ήμασταν σε ημίφως με σκυμμένο το κεφάλι. Ακούω μια φωνή από τα πρώτα τραπέζια να λέει: «Οι Μπρόγιερ δεν είναι δύο; Ποια είναι η τρίτη;» Και μια άλλη φωνή απάντησε: «Η μάνα τους…» Καταλαβαίνεις τι τρακ είχα. Μείναμε μαζί περίπου πέντε χρόνια και μαζί τους έμαθα τι θα πει σεβασμός και θεατρική παιδεία. Χωρίσαμε γιατί το τρίο που κάναμε κόστιζε πολύ στους επιχειρηματίες με τόσα κοστούμια, φώτα, χορογραφίες και ήταν ασύμφορο. Δεν σου κρύβω ότι μετά τις Μπρόγιερ δεν είχα προτάσεις και πέρασα λίγο δύσκολα μέχρι να τους πείσω ότι μπορώ και μόνος μου.
Μάλιστα τότε έλεγαν ότι ήσουν ζευγάρι στη ζωή με τη Μαργαρίτα Μπρόγιερ.
Τι θυμάσαι τώρα…
Καλά, δεν είπα ότι κάνατε και κάτι κακό…
Ναι, πηγαίναμε ρομαντικές βόλτες (γέλια).
Με τον Σάκη Ρουβά -που τον βοήθησες στα πρώτα του βήματα, προτού τον αναλάβει ο Ψινάκης- από πότε έχετε να ιδωθείτε;
Ουουου! Από τότε… Μου αρέσει να βοηθάω τα νέα ταλέντα. Θα μπορούσα να ήμουν κυνηγός ταλέντων.
Από τη νέα γενιά τραγουδιστών ποιος σου αρέσει;
Ο Γιώργος Σαμπάνης. Μου αρέσει και ο Μιχάλης Χατζηγιάννης, αλλά τελευταία έχει χαθεί.
Τι λες για τα τηλεοπτικά talent shows;
Δίνουν την ευκαιρία σε νέα παιδιά να ακουστούν, αλλά μετά τι γίνεται; Πού να απορροφηθούν; Μπορείς να μου πεις πού είναι αυτό το μεγάλο ταλέντο ο Ιαν Στρατής; Είχα χρόνια να δω τέτοιο ταλέντο!
Βέβαια, στο «X-Factor» δεν βγήκε πρώτος…
Καημένη Ελλαδίτσα… Δεν βλέπεις ότι όλοι είναι μες στις κομπίνες και τις λαμογιές;
Ποιο είναι παράπονό σου από τον χώρο;
Οτι δεν τραγούδησα δισκογραφικά Μάνο Χατζιδάκι. Τα τραγούδια του μου πάνε.
Θα ήθελες να είχες ένα παιδί;
Οχι, και ειδικά σε αυτή την εποχή. Αλλά και πλέον δεν θέλω ούτε σκυλιά να ταΐζω -που είχα στο παρελθόν- ούτε λουλούδια να ποτίζω. Δεν θέλω υποχρεώσεις. Το μόνο που με νοιάζει είναι η συνείδησή μου και -πίστεψέ το- είναι επαναπαυμένη.
Εχεις φίλους που λες τα εσώψυχά σου;
Εχω δύο φίλους εκτός καλλιτεχνικού χώρου από το 1968. Μόνο σε αυτούς λέω τα προσωπικά μου.
