❱❱ Ο Γιάννης Ιωαννίδης μίλησε στην «Ορθόδοξη Αλήθεια» για τα δύσκολα παιδικά του χρόνια και το πόσο τον βοήθησε η πίστη τουΟ άνθρωπος που μαζί «με τον Γκάλη, τον Γιαννάκη και τ’ άλλα παιδιά» μάς έκανε να λατρέψουμε το ελληνικό μπάσκετ, ο πασίγνωστος Γιάννης Ιωαννίδης, που την προσφορά του αναγνωρίζουν όλοι οι φίλαθλοι, ανεξαρτήτως προτιμήσεων, δεν έκρυψε ποτέ πόσο έχει επηρεάσει η πίστη την προσωπικότητά του. Μιλώντας στην «Ορθόδοξη Αλήθεια», ο «Ξανθός» αποκαλύπτει πώς ρίζωσε μέσα του.
«Οι γονείς μου ήταν η κλασική, πατροπαράδοτη οικογένεια που πιστεύει και προσεύχεται. Κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Εβδομάδας σηκώναμε με άλλα παιδιά τα εξαπτέρυγα στις Σαράντα Εκκλησιές. Λειτουργούσε τότε σε αυτήν την εκκλησία ένας τρομερός ιερέας! Αξιος σε όλα του, πρόθυμος να σε βοηθήσει πνευματικά και υλικά. Να σου δώσει την ψυχή του! Μας οδήγησε όλα τα παιδιά στον δρόμο προς την Εκκλησία, χωρίς πίεση αλλά με το χαμόγελο και το παράδειγμα». Η βαθιά πίστη του ήταν η μοναδική του βοήθεια, όταν έχασε τον πατέρα του στα 10 του χρόνια.
«Μπορεί κάλλιστα ένα τέτοιο γεγονός να σε επηρεάσει δυσμενώς ή να σε κάνει να δυναμώσεις και ν’ αντιμετωπίσεις τη ζωή. Ποιος δίνει τόση δύναμη εσωτερική σε ένα παιδάκι να ξεφορτώνει καρπούζια κρυφά από τη μητέρα του για να βοηθήσει την οικογένειά του; Η μητέρα μου είχε τρία παιδιά και έπρεπε να πολεμήσει. Η πίστη και βουνά κινεί! Εάν έχεις πίστη στον Θεό, θα τα καταφέρεις όλα» λέει.
Στην καθημερινή επαφή του με τον Θεό ο Γιάννης Ιωαννίδης δεν ζήτησε ποτέ βοήθεια για κάτι που μπορούσε να καταφέρει μόνος του. «Είναι πολύ φθηνό να ζητήσεις από τον Θεό να κερδίσεις σε έναν αγώνα! Το να παρακαλέσω, όμως, ή ν’ ανάψω ένα κερί για να σωθεί μια ζωή ή μια οικογένεια, αυτό το κάνω συνεχώς! Είναι ντροπή κάποιοι να μην έχουν φαγητό ή την υγεία τους κι εσύ να ζητάς από τον Θεό να κερδίσεις το πρωτάθλημα» υποστηρίζει.
Για φιλανθρωπικούς σκοπούς
Γι’ αυτό προσπαθεί πάντα και ο ίδιος να βοηθά όσους έχουν ανάγκη. «Κερδίσαμε πολλά από το άθλημα που αγαπάμε και η ζωή μάς τα έφερε όλα δεξιά. Επομένως, επειδή υπάρχουν μεγάλες ανάγκες σε φτωχούς ανθρώπους και έχουμε υποχρέωση να βοηθάμε όπου μπορούμε, διοργανώνουμε αγώνες μπάσκετ με τους υπόλοιπους παλαιμάχους για φιλανθρωπικούς σκοπούς. Αυτό που δίνεις στη ζωή θα πάρεις: Θα δώσεις αγάπη, θα πάρεις αγάπη!» λέει.
Χρόνο με τον χρόνο, η πίστη του «Ξανθού» έγινε πιο ισχυρή και ανθεκτική, όσο και η αγάπη του για τη μητέρα που έχασε. «Αντί να πάω στην εκκλησία, έβγαινα από το ξενοδοχείο, όπου μέναμε με την ομάδα, έπαιρνα ένα ταξί και πήγαινα να ανάψω ένα κερί στον τάφο της μάνας μου και γύριζα αμέσως πίσω. Η μάνα είναι το μοναδικό πράγμα που υπάρχει στη ζωή. Η αγάπη της, μόνο και μόνο που μεταδίδεται στην ατμόσφαιρα και την ψυχή σου, αμέσως σε κάνει να νιώθεις καλύτερα».
Υπήρξαν στιγμές που έχανε τον έλεγχο, με αποτέλεσμα να φερθεί απρεπώς;
«Υπήρξαν εποχές που παραφέρθηκα! Που έβρισα και δεν έπρεπε να το κάνω. Εκανα λάθος! Δεν συγχώρησα τον εαυτό μου. Επισκέφθηκα τον πνευματικό μου και του ζήτησα να με βοηθήσει, ώστε να ξεπεράσω την αμαρτία που είχα κάνει. Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην έχει κάνει αμαρτία! Το θέμα είναι να το καταλαβαίνουμε και να μην επανέρχεται αυτό» παραδέχεται.
Στο Αγιον Ορος ο «Ξανθός» πρωτοπήγε στα τέλη της δεκαετίας του ’70. Πηγαίνει τέσσερις πέντε φορές τον χρόνο στην ίδια μονή, του Οσίου Γρηγορίου, για τον πνευματικό του, Πανάρετο: «Ο πατέρας μου ήθελε να με βάλει στην Τσοτύλειο Σχολή στην Κοζάνη, επειδή ήμουν πολύ ζωηρός. Δεν πρόλαβε, όμως, αφού πέθανε. Οταν πήγα στο Ορος, έκανα πνευματικό μου τον Πανάρετο, που είναι από το Ροδοχώρι Τσοτυλίου, στην Κοζάνη, το χωριό της γυναίκας μου! Ολη η ζωή μου περιστρέφεται γύρω από το Τσοτύλι! Τίποτε δεν είναι τυχαίο».
Τα έργα του Χριστοδούλου
Ο Γιάννης Ιωαννίδης στάζει μέλι για τον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο: «Ηταν πρώτα απ’ όλα ένας τρομερός Ελληνας και δούλος του Θεού. Μιλούσε ελληνικά! Λίγοι μιλάνε ελληνικά στη ζωή. Προέτρεπε τον κόσμο να έρθει στην Εκκλησία, ακόμη και με σκισμένα παντελόνια. Ελα με αγάπη και σεβασμό και θα δεις εάν θα ευεργετηθείς ή όχι! Σήμερα ο Αρχιεπίσκοπος πολεμά με τον δικό του τρόπο για τα προβλήματα που έχει η Εκκλησία. Πολλές φορές αυτή πιέζεται, αλλά έχει να επιδείξει τεράστιο φιλανθρωπικό έργο».
