Αχαλίνωτο σεξ, πάρτι μέχρι πρωίας, ανελέητες σπατάλες και απομάκρυνση από τη θρησκεία θα συνθέτουν το παζλ της καθημερινότητάς μας μόλις τελειώσει η πανδημία του κορονοϊού.
Όλα αυτά δεν αποτελούν προβλέψεις κάποιου μελλοντολόγου, αλλά του ομογενούς γιατρού και καθηγητή Κοινωνικής Επιδημιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Γέιλ Νικόλαου Χρηστάκη. «Κατά τη διάρκεια των επιδημιών ερχόμαστε πιο κοντά στη θρησκεία, οι άνθρωποι γίνονται πιο απροσδόκητοι, εξοικονομούν χρήματα, γίνονται ριψοκίνδυνοι. Τα βλέπουμε όλα αυτά τώρα, όπως έχουν συμβεί για εκατοντάδες χρόνια κατά τη διάρκεια επιδημιών» ανέφερε -μεταξύ άλλων- σε συνέντευξη που παραχώρησε στον «Guardian», με αφορμή την κυκλοφορία του βιβλίου του «Το βέλος του Απόλλωνα».
Σε οικονομικό επίπεδο
Σύμφωνα με τον ομογενή επιστήμονα, όπως έγινε και μετά την πανδημία της ισπανικής γρίπης, έτσι και τώρα ο κόσμος που θα αναδυθεί θα ακολουθήσει τα μοτίβα του παρελθόντος τόσο στο οικονομικό επίπεδο όσο και σε εκείνο της συμπεριφοράς. «Το 2024 όλες αυτές οι τάσεις θα αναστραφούν. Οι άνθρωποι θα αποζητούν απεγνωσμένα τις κοινωνικές επαφές» λέει, αναφέροντας ως παραδείγματα τη χαλάρωση στις καταναλωτικές μας συμπεριφορές, την αναστροφή της θρησκευτικότητας και τη σεξουαλική απελευθέρωση. Το χρονοδιάγραμμα του δρος Χρηστάκη για την οικονομική ανάκαμψη εξαρτάται από τη διάθεση των εμβολίων κατά του κορονοϊού, δύο εκ των οποίων έχουν ήδη διανεμηθεί. Η ταχεία εισαγωγή των εμβολίων δείχνει, όπως λέει, ότι οι άνθρωποι είναι πολύ πιο εξοπλισμένοι για να αντιμετωπίσουν την κρίση υγείας απ’ ό,τι στο παρελθόν.
«Είμαστε η πρώτη γενιά ανθρώπων που αντιμετώπισαν ποτέ αυτή την απειλή, που τους επιτρέπει να ανταποκρίνονται σε πραγματικό χρόνο με αποτελεσματικά φάρμακα. Είναι θαυμαστό» υποστήριξε.
Αναγνώρισε, επίσης, ότι έχουν γίνει λάθη στον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι στο σύνολό τους αντέδρασαν στον ιό, συμπεριλαμβανομένου του να πέφτουν θύματα παραπληροφόρησης και να αγνοούν τα βασικά περιοριστικά μέτρα για την πρόληψη της μετάδοσης του ιού, όπως μάσκες και κοινωνικές αποστάσεις. Ωστόσο υπογράμμισε ότι πολλές από τις δυσκολίες που προκλήθηκαν από την πανδημία ήταν αναπόφευκτες, με βάση τις μελέτες του για παρόμοιες κρίσεις στην Ιστορία. Τέλος, επισημαίνει ότι γενικά οι επιδημίες εκμεταλλεύονται τις πιο σημαντικές πτυχές της ανθρώπινης υπόστασής μας.
«Εξελιχτήκαμε να ζούμε σε ομάδες, να έχουμε φίλους, να αγγίζουμε και να αγκαλιάζουμε ο ένας τον άλλο, να θάβουμε και να θρηνούμε τους νεκρούς μας. Αν ζούσαμε ως ερημίτες, δεν θα κινδυνεύαμε από μεταδοτική ασθένεια. Όμως, τα μικρόβια που μας σκοτώνουν κατά τη διάρκεια μιας επιδημίας συχνά εξαπλώνονται, επειδή είμαστε αυτοί που είμαστε. Κι έτσι επί αιώνες η αντίδρασή μας σε μια επιδημία ήταν να ανακαλύπτουμε ξανά πόσο αναγκαίο είναι να εγκαταλείπουμε για λίγο αυτές τις ανθρώπινες πτυχές μας» καταλήγει.
