Συνθήκες που δεν θυμίζουν σε τίποτα ένα ευνομούμενο ευρωπαϊκό κράτος, αλλά παραπέμπουν περισσότερο σε υπανάπτυκτες χώρες, όπου η ανθρώπινη αξιοπρέπεια και το ευ θνήσκειν δεν έχουν καμία απολύτως αξία, καταγγέλλει μέσω της «Espresso» ο Σωτήρης Τσουμάνης, που είδε στις 18 Ιανουαρίου τη σύζυγό του να ξεψυχά στους αφιλόξενους θαλάμους του Νοσοκομείου Ερυθρός Σταυρός.
- Από την
Κέλλυ Φαναριώτη
Το σκληρό και αδυσώπητο πρόσωπο του «αναβαθμισμένου» συστήματος υγείας συνθέτουν σοροί στοιβαγμένες για ώρες δίπλα σε ασθενείς, περιστέρια να τρώνε το φαγητό από τους δίσκους ασυνόδευτων αρρώστων και άνθρωποι να μπαινοβγαίνουν ανεξέλεγκτα στους θαλάμους των καρκινοπαθών εν μέσω πανδημίας.
«Η σύζυγός μου πέθανε πάνω σε πλαστικά υποσέντονα που αγόρασα εγώ ο ίδιος από το σούπερ μάρκετ, διότι το νοσοκομείο δεν είχε ούτε ένα σεντόνι. Οταν το κρεβάτι της γέμισε αίματα, απευθύνθηκα στην προϊσταμένη ζητώντας ένα καθαρό σεντόνι. Με οδήγησε στην ιματιοθήκη του νοσοκομείου για να διαπιστώσω ιδίοις όμμασι ότι ήταν παντελώς άδεια!» αναφέρει χαρακτηριστικά.
Διαμαρτυρία
Οπως εξηγεί, η σύζυγός του εισήχθη στο νοσοκομείο ούσα στο τελευταίο στάδιο καρκίνου και νοσηλεύτηκε στην Ορθοπεδική Κλινική, δίπλα σε ασθενείς με νευρολογικά και ενδοκρινολογικά προβλήματα.
«Η έλλειψη οργάνωσης που επικρατούσε ήταν άνευ προηγουμένου. Δεν είχαν ούτε αλουμινόνερο για να φροντίσουν το μαυρισμένο χέρι της. Μετά από δική μου διαμαρτυρία, τη μετέφεραν στην Παθολογική Κλινική όπου δεν υπήρχε εξειδικευμένο προσωπικό. Ωσπου να φύγει από τη ζωή η σύζυγός μου, δεν είδα ούτε έναν επιμελητή Α΄ ή Β΄, ήταν όλοι ειδικευόμενοι και αδυνατούσαν να ανταποκριθούν στις ανάγκες ασθενών που βρίσκονταν στο τελευταίο στάδιο καρκίνου» καταγγέλλει.
Σαν να μην έφτανε η κορύφωση του πόνου και της οργής με τον χαμό της συζύγου του, ο κ. Τσουμάνης κόλλησε κορονοϊό με την… ευγενική χορηγία του Εθνικού Συστήματος Υγείας! Οπως λέει, είναι απόλυτα βέβαιος πως κόλλησε τον ιό μέσα στο νοσοκομείο, καθώς δεν τηρούνταν ούτε τα στοιχειώδη μέτρα ατομικής προστασίας.
«Δεν μας θερμομετρούσε κανείς στην είσοδο. Στους θαλάμους ευπαθών ομάδων έμπαιναν ανεξέλεγκτα διάφοροι άνθρωποι που πουλούσαν υπηρεσίες, όπως 24ωρη φύλαξη ασθενών και ιδιωτικά ασθενοφόρα. Οι αποστάσεις μεταξύ ασθενών ήταν ένα μέτρο, ενώ μειώνονταν ακόμη περισσότερο στις περιπτώσεις που υπήρχαν και συνοδοί. Οταν εισήχθη η γυναίκα μου στο νοσοκομείο, όχι μόνο δεν της έκαναν τεστ για κορονοϊό, αλλά ούτε καν ζήτησαν το αποτέλεσμα του τεστ που είχε κάνει με δική της πρωτοβουλία σε ιδιωτικό κέντρο! Αντιλαμβάνεστε πόσο επικίνδυνα και ανεύθυνα είναι όλα αυτά και μάλιστα σε καιρό πανδημίας;» διερωτάται.
Επιστολή
Οταν η αγαπημένη του σύζυγος έφυγε από τη ζωή, ο κ. Τσουμάνης αποφάσισε να στείλει επιστολή διαμαρτυρίας προς τη διοίκηση του νοσοκομείου προκειμένου, όπως λέει, να μη βιώσει κανείς άλλος το ίδιο αναξιοπρεπές τέλος με εκείνη.
«Την Παρασκευή 15-1, στο δωμάτιο 402 της Α΄ ΠΑΘΟΛΟΓΙΚΗΣ, στο Νοσοκομείο του Ερυθρού Σταυρού, Ρομά ασθενής με σοβαρό πρόβλημα πνευμονίας αρνήθηκε να νοσηλευτεί, υπέγραψε και έφυγε λέγοντας ότι, αν είναι να πεθάνει, είναι καλλίτερα να πεθάνει στην παράγκα της, παρά στο κατ’ επίφαση Νοσοκομείο σας. Αν και η κατάσταση της υγείας της συζύγου μου ήταν ιδιαίτερα επιβαρυμένη, προτιμώντας να πεθάνει με αξιοπρέπεια κάπου αλλού παρά από νοσοκομειακές λοιμώξεις, ζήτησα να υπογράψω και να φύγουμε. Δυστυχώς δεν πρόφτασα, γιατί σε λίγες ώρες ήρθε το μοιραίο σε ένα περιβάλλον αναξιοπρεπές» ανέφερε, μεταξύ άλλων, στην επιστολή του και κατέληγε: «Ευτυχώς, η σύζυγός μου έφυγε νωρίς! Ας σώσουμε τους άλλους απελπισμένους…
Χωρίς εκτίμηση, στη διοίκηση του Νοσοκομείου, που διαβάζει αυτή την κραυγή μου, καθισμένος (η) στην αναπαυτική πολυθρόνα του (της)».
Επικοινωνία
Όπως λέει, η διοικήτρια του νοσοκομείου κατόπιν τηλεφωνικής επικοινωνίας που είχε μαζί του μετά την επιστολή αρκέστηκε να του απαντήσει πως θα έπρεπε να πάρει απευθείας την… ίδια τηλέφωνο, προκειμένου να βελτιωθούν οι συνθήκες νοσηλείας της συζύγου του!
«Δεν μπορούσε να αντιληφθεί ότι δεν ζητούσα προσωπική χάρη, καθότι η γυναίκα μου είχε ξεψυχήσει. Αδυνατούσε να καταλάβει πως το πρόβλημα ήταν ο τρόπος λειτουργίας του νοσοκομείου» καταλήγει με πικρία.