Ο σπουδαίος και δημοφιλής μουσικοσυνθέτης Σταμάτης Σπανουδάκης ήταν καλεσμένος στην εκπομπή του Νίκου Χατζηνικολάου «Ενώπιος ενωπίω» και ξετύλιξε το κουβάρι της ζωής του, μιλώντας ακόμη και για την περιπέτειά του με τα ναρκωτικά και τους ομοφυλόφιλους!
Ομολογουμένως ήταν μία από τις σπάνιες συνεντεύξεις που δίνει, με τον Σταμάτη Σπανουδάκη να μιλά μπροστά στις κάμερες γα όλους και για όλα! Ο ίδιος άρχισε ξετυλίγοντας το κουβάρι της ζωής του λέγοντας χαρακτηριστικά: «Ο πατέρας μου με πίεσε να συνεχίσω το γραφείο του. Ηταν πολιτικός μηχανικός. Μου είχε κρύψει την κιθάρα. Ο παππούς μου υπερκέρασε την εξουσία του πατέρα μου και μου έκανε δώρο μια κιθάρα. Ο πατέρας μου πέθανε στα 15 μου, οπότε ελευθερώθηκα εντελώς. Ζούσα δουλεύοντας ως μπασίστας σε νυχτερινά κέντρα. Νομίζω ότι η μητέρα μου δεν με συγχώρησε μέχρι να πεθάνει. Mε τη γυναίκα μου είμαστε μαζί από τα μαθητικά μας χρόνια. Από το 1972 και μετά είμαστε συνέχεια μαζί στο ίδιο σπίτι» εξομολογήθηκε, ενώ στη συνέχεια της εκπομπής αποκάλυψε πώς κατάφερε να ξεφύγει από τον εφιάλτη των ναρκωτικών ουσιών:
«Είναι η μαυρίλα που σου έρχεται με τα ναρκωτικά. Το ότι πίστεψα στον Χριστό με έβγαλε από αυτή τη μαυρίλα. Δεν ήμουν τότε χριστιανός. Αλλά μετά ζήτησα από τον Χριστό να μου πει ότι υπάρχει και μου το έδειξε… Η σύζυγός μου πίστεψε νωρίτερα από μένα. Δεν υπάρχω χωρίς την Ντόρη, τη σύζυγό μου. Οταν δουλεύω, είναι η μεγάλη της ευτυχία. Κλείνει τα φώτα, τα τηλέφωνα για να έχω ησυχία»! Οταν η κουβέντα με τον Νίκο Χατζηνικολάου πέρασε στο κεφάλαιο ομοφυλόφιλοι, ο μουσικοσυνθέτης ήταν αφοπλιστικά ειλικρινής:
Οι οργανωμένοι ομοφυλόφιλοι
«Δεν ήταν ομοφοβικό το σχόλιο που έκανα στο παρελθόν για τα ζευγάρια “Γιάννης και Σοφία” και όχι “Γιάννης και Γιάννης”. Αν ζούσε ο Ρήγας Φεραίος και έλεγε τώρα αυτά που έλεγε τότε, θα τον θεωρούσαμε ομοφοβικό και τόσα άλλα. Και εμένα δεν με θεωρούν ομοφοβικό οι κανονικοί Ελληνες, αλλά οι politically correct» είπε ο συνθέτης και συνέχισε:
«Οι καλύτεροι φίλοι μου ήταν ομοφυλόφιλοι. Οι κολλητοί μου φίλοι ήταν πάντα ομοφυλόφιλοι. Δεν έχω απολύτως τίποτα εναντίον τους. Στο Παρίσι ζούσα με φίλο μου ομοφυλόφιλο, εγώ δεν ήμουν. Δεν έχω απολύτως τίποτα εναντίον αυτών των ανθρώπων ή εναντίον του Μάνου Χατζιδάκι ή του Βασίλη Φωτόπουλου, που ξέρω ότι ήταν ομοφυλόφιλοι, αλλά 100% άντρες. 100% άντρες στη συμπεριφορά τους και πολλές φορές περισσότερο από εμάς, αλλά το να βγαίνω στην πλατεία Συντάγματος με ένα μαστίγιο κι ένα σορτς ως άντρας ότι γ…ε και δέρνουμε, δεν είναι αυτό άντρας. Γιατί το κάνουν; Γιατί θέλουν να ενοχλήσουν; Ξέρω ότι έχουν υποστεί τα πάνδεινα, ότι τους κορόιδευαν και στις ελληνικές ταινίες και λοιπά. Δεν έχω τίποτα μαζί τους, έχω με τους οργανωμένους που πηγαίνουν να επιβάλουν μια άποψη, όπως και με τους πολιτικούς που τρέχουν σε όλες τις παρελάσεις για να κάνουν τους προοδευτικούς».
