Το τέλος της καραντίνας σήμανε την αρχή των γυναικοκτονιών στην Ευρώπη, όπου οι αριθμοί είναι ανατριχιαστικοί.
Στην Ισπανία μετά την άρση του lockdown, τον Μάιο, μία γυναίκα δολοφονείται κάθε τρεις μέρες από τον πρώην ή τον νυν σύντροφό της, έναντι μιας κάθε εβδομάδα πριν από την πανδημία. Στο Βέλγιο μόνο τους πρώτους τέσσερις μήνες του έτους καταγράφηκαν 13 γυναικοκτονίες, ενώ ολόκληρο το 2020 είχαν σημειωθεί συνολικά 24 γυναικοκτονίες. Στη Γαλλία 56 γυναίκες έχουν δολοφονηθεί από την αρχή του 2021, έναντι 46 γυναικών την ίδια περίοδο πέρυσι.
«Οταν οι γυναίκες ξαναβρίσκουν την ελευθερία τους, οι κακοποιητές αισθάνονται ότι χάνουν τον έλεγχο και αντιδρούν πιο βίαια. Η έξαρση των γυναικοκτονιών τους τελευταίους μήνες το αποδεικνύει» εξηγεί η Βικτόρια Ροσέλ, επικεφαλής της επιτροπής της ισπανικής κυβέρνησης κατά της έμφυλης βίας.
Σε όλη την Ευρώπη τα lockdowns δυσκόλεψαν την ήδη δύσκολη απόφαση της καταγγελίας ενδοοικογενειακής βίας και τα θύματα, αποκλεισμένα, αναγκάστηκαν να ζήσουν με τους κακοποιητές τους και να χρησιμοποιήσουν στα κρυφά το διαδίκτυο. Στην Ισπανία κατά τη διάρκεια της καραντίνας οι εκκλήσεις για βοήθεια αυξήθηκαν κατά 58% σε σχέση με την ίδια περίοδο το 2019, αλλά κυρίως μέσω του διαδικτύου. «Αυτό λέει πολλά για την κατάσταση των γυναικών που δεν μπορούσαν καν να κάνουν ένα τηλεφώνημα από το σπίτι τους» επισημαίνει η Ροσέλ. Υπήρχαν όμως και αυτές που ήξεραν πώς να πουν φωναχτά ότι κινδυνεύουν, αλλά κωδικοποιημένα.
Στην Ιταλία μπορούσαν να καλέσουν μια ειδική γραμμή της αστυνομίας και να πουν «θα ήθελα να παραγγείλω μια πίτσα μαργαρίτα», κάτι που σήμαινε ότι ήταν θύματα βίας, με την αστυνομία να στέλνει ένα περιπολικό. Στην Ισπανία μπορούσαν να ζητήσουν «μια μοβ μάσκα» από τα φαρμακεία, από τα λίγα καταστήματα που παρέμειναν ανοιχτά σε όλη τη διάρκεια του lockdown.
Aν και οι εκκλήσεις σε βοήθεια αυξήθηκαν, τα εγκλήματα, όπως οι δολοφονίες, μειώθηκαν στη διάρκεια του lockdown, που ήταν «το ιδανικό σενάριο για να ασκηθεί η βία του ελέγχου», καθώς δεν υπήρχε πλέον κοινωνική ζωή, ενώ η εργασία γινόταν από το σπίτι, εκτιμά η Ανχελες Χάιμε ντε Πάμπλο, πρόεδρος της φεμινιστικής οργάνωσης Themis, σύμφωνα με την οποία η άνοδος των γυναικοκτονιών μετά την καραντίνα ήταν προβλέψιμη.
«Μόλις τελείωσε η υγειονομική κρίση, πολλά θύματα συνειδητοποίησαν ότι έχουν τα μέσα να τερματίσουν μια σχέση. Κι εκεί υπάρχει μεγάλος κίνδυνος να διαπραχθεί μια γυναικοκτονία» σημειώνει η Κάρμεν Ρουίθ Ρεπούγιο, κοινωνιολόγος που ειδικεύεται στην έμφυλη βία.
