Μια άλλη πλευρά του εαυτού του θα μας δείξει ο Λάκης Λαζόπουλος, συστήνοντας έτσι στο κοινό τον καμβά της ψυχής του, μια και ο δημοφιλής δημιουργός (μετά την πρώτη του συγγραφική απόπειρα με το βιβλίο «Αλλες γυναίκες φοράνε τα φουστάνια σου», το οποίο ήταν αφιερωμένο στη γυναίκα του, Τασούλα, η οποία «έφυγε» παλεύοντας γενναία με τον καρκίνο) πήρε την απόφαση να εκθέσει και τα ζωγραφικά του έργα, που σφύζουν από χρώμα και φαντασία.
Η εικαστική αναζήτησή του, λοιπόν, θα βρει «καταφύγιο» στην γκαλερί Kapopoulos Fine Arts Paros, στη Νάουσα της Πάρου, από τις 4 έως τις 16 Αυγούστου, όπου ο ηθοποιός θα έχει «Μια τυχαία συνάντηση» με τον εικαστικό Απόστολο Χαντζαρά.
Για τους φίλους του ήταν γνωστό ότι ο Λαζόπουλος στον ελεύθερο χρόνο του ζωγραφίζει, σε ένα μεγάλο εργαστήριο που έχει με τους καμβάδες, τις παλέτες και τα χρώματά του. Πορτρέτα γυναικών και μοντέρνα αφαιρετική τέχνη αποτελούν την έκφραση της ψυχής του, μια και με τις ώρες μπορεί να είναι χαμένος στο ατελιέ του. Τώρα, όμως, ήρθε η στιγμή στην αγαπημένη του Πάρο, εκεί όπου έχει το εξοχικό του να παρουσιάσει για πρώτη φορά έργα χρόνων.
Εικαστικό ταξίδι
Οπως προαναφέραμε, δεν θα είναι μόνος σε αυτό το εικαστικό ταξίδι, μια και θα έχει ως συνοδοιπόρο τον Απόστολο Χαντζαρά, ο οποίος υπηρετεί εδώ και χρόνια με συνέπεια τη ζωγραφική.
«Μια τυχαία συνάντηση», λοιπόν, τους έφερε κοντά, δημιουργώντας ένα πεδίο πνευματικής έλξης ανάμεσα σε αυτούς τους δύο διαφορετικούς ανθρώπους, αναδεικνύοντας μια κοινή επιθυμία: την ανάγκη τους να συνομιλήσουν μέσα από έργα ζωγραφικής για πράγματα διαφορετικά. Από τη μια μεριά η απώλεια, η οδύνη, το κενό και η υπέρβασή τους. Υπέρβαση που γίνεται δυνατή μέσα από τη μνήμη, που μετουσιώνεται σε εικόνα. Από την άλλη, η καταφυγή σε ήρωες μυθικούς που μάχονται και νικούν, η αναζήτηση της ομορφιάς και της αθανασίας. Η διαρκής αναζήτηση, η χαρά της δημιουργίας σε έναν όλο και πιο σκοτεινό κόσμο βρίσκει τον δρόμο προς το φως, την ευφορία και την ομορφιά που προσφέρει απλόχερα το ελληνικό καλοκαίρι.
Αυτά, λοιπόν, είναι μερικά από τα στοιχεία που αποτελούν τον συνεκτικό ιστό της συνομιλίας αυτών των τόσο διαφορετικών καλλιτεχνών, που όμως έχουν τον ίδιο στόχο: τη συμφιλίωση με το πεπερασμένο της ανθρώπινης φύσης με την ανάγκη της να υπερβεί τον εαυτό της.