«Παγωμένη» παρακολουθεί η κοινή γνώμη τις δολοφονίες γυναικών, οι οποίες καταγράφονται η μια μετά την άλλη τους τελευταίους μήνες. Το μάτι των ειδικών έχει εστιάσει στο φρικιαστικό φαινόμενο και προσπαθούν να αποκωδικοποιήσουν τα αίτια που το προκαλούν, σε συνάρτηση με το νομικό πλαίσιο που όλα δείχνουν πως πρέπει να εξειδικευτεί.
Ζητήσαμε την άποψη του ποινικολόγου και διδάκτορα της Νομικής του Πανεπιστημίου Αθηνών και αντιπροέδρου του Κέντρου Μελέτης του Εγκλήματος (ΚΕΜΕ) Φώτη Σπυρόπουλου για τα τραγικά εγκλήματα των τελευταίων μηνών που συγκλονίζουν το πανελλήνιο.
«Σε κοινωνικό και δομικό επίπεδο η γυναικοκτονία είναι πιο συχνή σε χώρες με μεγαλύτερη ανισότητα των φύλων και λιγότερη εκπροσώπηση των γυναικών σε δημόσια αξιώματα, σύμφωνα και με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας. Η αντιμετώπιση και πρόληψη της ενδοοικογενειακής βίας και ιδίως της βίας κατά συντρόφων είναι το πρώτο και βασικότερο βήμα πρόληψης της γυναικοκτονίας, σε μια εποχή μάλιστα που οι απαγορεύσεις κυκλοφορίας ένεκα της πανδημίας του κορονοϊού έχουν συντελέσει καταλυτικά στην αύξηση των περιστατικών ενδοοικογενειακής βίας» εξηγεί ο κ. Σπυρόπουλος και συμπληρώνει:
«Το βασικό ζήτημα που ανακύπτει είναι ότι το φαινόμενο των ανθρωποκτονιών γυναικών αποτελεί μορφή δομικής βίας που εκδηλώνεται συστημ(ατ)ικά, κυρίως σε πατριαρχικές κοινωνίες όπου στον 21ο αιώνα χάνεται η επί πολλά έτη καθιερωμένη πατριαρχική ισχύς. Επομένως, ενδεχομένως να αποτελεί μια σημαντική αφετηρία για την ενίσχυση της πρόληψης η παραδοχή ότι ο όρος “γυναικοκτονία” σημαίνει δολοφονία μιας γυναίκας χωρίς επιπλέον προϋποθέσεις ή αστερίσκους που χρήζουν περισπούδαστων -αλλά τελικώς αλυσιτελών- αναλύσεων».
Σύμφωνα με όσα αναφέρει στην εφημερίδα μας ο δικηγόρος Φώτης Σπυρόπουλος, το φαινόμενο αυτό «γέννησε» το 1801 στην Αγγλία τον όρο «γυναικοκτονία», που πλέον έχει ανοίξει πολλές συζητήσεις για το κατά πόσο είναι δόκιμος στην περιγραφή του εγκλήματος. «Στον ελληνικό Ποινικό Κώδικα δεν υπάρχει διακεκριμένη παραλλαγή της ανθρωποκτονίας που να παραπέμπει συγκεκριμένα στη γυναικοκτονία – ωστόσο, εάν από τις περιστάσεις προκύπτει ότι έχει τελεστεί έγκλημα κατά παθόντος, η επιλογή του οποίου έγινε λόγω των χαρακτηριστικών ταυτότητας ή φύλου, το πλαίσιο ποινής αυστηροποιείται (άρθρο 81Α ΠΚ – Εγκλημα με ρατσιστικά χαρακτηριστικά)» λέει ο κ. Σπυρόπουλος.
Ωστόσο, τα στοιχεία που έχουν οι μελετητές και αναλυτές του εγκλήματος διεθνώς δείχνουν ότι περίπου στο 40% των ανθρωποκτονιών με θύμα γυναίκα ευθύνεται ο άνδρας σύντροφός της, σε αντίθεση με το 6% της ευθύνης των συντρόφων σε ανθρωποκτονίες που έχουν ως θύμα άνδρα. Τα δεδομένα αυτά έχουν ωθήσει διεθνείς οργανισμούς να επαναπροσδιορίσουν τη στάση τους στο θέμα και να ζητήσουν από τα κράτη να πάρουν πρωτοβουλίες για την πρόληψη αυτών των εγκλημάτων.
