Η Παναγιώτα Βλαντή, που απόψε το βράδυ «εισβάλλει» στη μικρή οθόνη μέσα από τη νέα οικογενειακή, καθημερινή, κωμική σειρά «Ασε μας, ρε μαμά» του Alpha, μαζί με τους Ιεροκλή Μιχαηλίδη, Δήμητρα Σιγάλα και Μάριο Αθανασίου, μίλησε για όλους και για όλα στο περιοδικό «Enjoy» της «κυριακάτικης δημοκρατίας».
«Το καλοκαίρι του 2021 ήταν δύσκολο και μελαγχολικό, αν και στην προσωπική μου ζωή έγινε κάτι πολύ όμορφο, όπως ο γάμος μου» ανέφερε η δημοφιλής ηθοποιός. «Το τέλος του Ιουλίου, με τις φωτιές, ήταν ίσως από τις πιο θλιβερές περιόδους για όλους τους Ελληνες. Δεν ξέρω αν η κλιματική αλλαγή και ο παρατεταμένος καύσωνας δημιούργησαν τέτοιες συνθήκες που ευνόησαν τις φωτιές, αλλά πλέον θεωρώ ότι δεν ήταν μόνο τα ξερά χόρτα που κάποιοι δεν καθάρισαν.
Σίγουρα, αυτές οι φωτιές ήταν εμπρησμός. Η οικολογική καταστροφή στην Εύβοια είναι τεράστια. Ναι, δεν θρηνήσαμε ανθρώπινες ζωές, όπως στο Μάτι, αλλά οι εκτάσεις δάσους που κάηκαν θυμίζουν μόνο βιβλική καταστροφή. Χάθηκαν τόσα ζώα, κάηκαν τόσα σπίτια, οι κόποι μιας ζωής, το βιος και οι περιουσίες τόσων συνανθρώπων μας» τόνισε χαρακτηριστικά η Παναγιώτα Βλαντή.
Όσο για τον γάμο της, που έγινε στις 12 Ιουνίου στην Υδρα, παρουσία 40 ατόμων και με την ίδια να πηγαίνει με καΐκι στην εκκλησία, ανέφερε χαρακτηριστικά: «Για μένα και τον Γιάννη ήταν πολύ σημαντικό να μείνει κρυφό το μυστήριο, γιατί ήθελα λίγα άτομα, πολύ αγαπημένα, σε αυτή την ιερή, θα έλεγα, στιγμή της ζωής μας.
Το μυστήριο του γάμου για μένα είναι ευλογία από τον Θεό και ήθελα να το νιώσω, να ακούσω τα λόγια. Πιστεύω με όλη μου τη δύναμη στον Θεό και μόνο με θρησκευτικό γάμο ήθελα να παντρευτώ. Ποτέ δεν είχα σκεφτεί το νυφικό που θα φορούσα στον γάμο μου, ούτε καν το είχα ονειρευτεί.
Πίστευα ότι δεν θα παντρευτώ. Είχα απομακρυνθεί εντελώς από την ιδέα και δεν το σκεφτόμουν καν. Ήμουν πάντα σε σοβαρές, μακροχρόνιες σχέσεις, που όμως για κάποιον λόγο δεν με έκαναν να με ονειρευτώ νύφη. Μπορεί να με φόβιζε ο γάμος, μπορεί να μην τον ήθελα και να έβγαζα και στις προηγούμενες σχέσεις μου αυτόν τον δισταγμό μου, και να τους προβλημάτιζα και εκείνους. Μπορεί να μη μου το έβγαζαν και εκείνοι, όμως…
Τη βέρα στο δεξί. Με τον Γιάννη δεν με φόβισε τίποτα. Ηρθαν όλα πολύ φυσιολογικά. Με σέβεται, τον σέβομαι. Με θαυμάζει, τον θαυμάζω. Με καμαρώνει, τον καμαρώνω. Με αγαπάει, τον αγαπώ. Με υποστηρίζει σε όλα. Κολλήσαμε μαγικά από την αρχή. Είχαμε τη σωστή δοσολογία στη χημεία μας; Μάλλον.
Πάντως, εύχομαι μέσα από την καρδιά μου αυτό που συνέβη μεταξύ εμού και του Γιάννη, το τόσο αληθινό και όμορφο, να συμβεί σε όλους τους ανθρώπους».
