Η Βάσια Παναγοπούλου παραχώρησε συνέντευξη στο περιοδικό Λοιπόν και μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στις καταγγελίες στον καλλιτεχνικό χώρο και στην επίθεση μια ομάδας έξω από το θέατρό της
Εκτός από την πανδημία, έχουμε και τις σοβαρές καταγγελίες που έγιναν για συναδέλφους σας. Ποια είναι η γνώμη σας για όλο αυτό και πόσο έχει επηρεαστεί ο χώρος του θεάτρου;
Θεωρώ ότι τον επηρέασε πολύ τον χώρο του θεάτρου όλο αυτό. Είναι πολύ ωραίο όταν έρχεται η στιγμή της αλήθειας και κάποια πράγματα που μπορεί να έχουν ταλαιπωρήσει ανθρώπους, βρίσκουν τη δύναμη αυτοί οι άνθρωποι και τα καταγγέλλουν, ώστε να πάρουν τον δρόμο της δικαιοσύνης. Καταλαβαίνω, συμπάσχω και νιώθω έναν άνθρωπο που έχει αναγκαστεί όχι μόνο να υποστεί τη βία οποιασδήποτε μορφής, αλλά και το γεγονός ότι πρέπει να το κουβαλάει μέσα του και να το καταπίνει χρόνια ατέλειωτα. Τους θαυμάζω που βρήκαν τη δύναμη να πουν την αλήθεια. Από την άλλη μεριά, ναι σαφώς το επηρέασε το θέατρο. Υπήρξαν κάποιοι που βρήκαν την ευκαιρία να κατηγορήσουν γι’ άλλη μια φορά τον χώρο μας, ότι μέσα σ’ αυτόν συμβαίνουν σημεία και τέρατα. Προσωπικά πιστεύω ότι δεν είναι ο μόνος εργασιακός χώρος που γίνονται τέτοια πράγματα. Ωστόσο, επαναλαμβάνω πως επειδή είχε παραγίνει το κακό, καλώς έγινε ό,τι έγινε. Η δικαιοσύνη θα κάνει τη δουλειά της και κανείς δεν πρέπει να φοβάται να καταγγείλει τέτοια γεγονότα.
Εσείς έχετε βιώσει κάτι ανάλογο;
Έχω βιώσει άσχημες συμπεριφορές. Ο καθένας έχει τον τρόπο του να τις διαχειρίζεται. Ας πούμε ότι εγώ είχα πάντα έναν τσαμπουκά, σήκωνα το χέρι και έλεγα «μέχρι εδώ, δεν σου επιτρέπω». Το κληρονόμησα από τον πατέρα μου αυτό. Αυτό το θάρρος όμως, κατανοώ απόλυτα αυτούς που δεν το έχουν, γιατί υπάρχει ο φόβος. Δεν είναι όλοι γεννημένοι ήρωες, αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να τους συμπεριφέρεσαι σαν σκουπίδια.
Ας μιλήσουμε λίγο για την παράσταση «Corpus Christi», την οποία και αναγκαστήκατε να κατεβάσετε…
Αυτή είναι μια περίπτωση που ασκήθηκε βία σε μια παράσταση από κάποιες παραθρησκευτικές οργανώσεις και ανθρώπους που πια έχουν καταδικαστεί και βρίσκονται στη φυλακή και αναφέρομαι στους Χρυσαυγίτες. Απειλήθηκε η ζωή μας, μας έλεγαν ότι θα σκοτώσουν εμάς και τα παιδιά μας, ότι θα μας κάψουν ζωντανούς. Τώρα μπορεί να τα λέω έτσι απλά, αλλά τα βιώσαμε όλοι τραγικά. Η Ελλάδα έγινε διεθνώς ρεζίλι με όλο αυτό, καθώς έγινε θέμα σε όλες τις εφημερίδες στο εξωτερικό. Ήρθαν απεσταλμένοι από τον κόσμο στο «Χυτήριο», για να δουν με τα μάτια τους τι συμβαίνει, γιατί δεν το πίστευαν. Αναγκαστήκαμε να ζητήσουμε την προστασία της αστυνομίας και φυσικά πήρα την απόφαση να κατεβάσω την παράσταση, προκειμένου να διασφαλίσω τη σωματική ακεραιότητα όλων των συντελεστών, αλλά και γιατί η πρόθεσή μου όταν ανεβάζω ένα έργο, δεν είναι να προκαλώ.
