Πρωταγωνίστρια στην ταινία «Σμύρνη μου αγαπημένη» και με βασικό ρόλο στη νέα ρομαντική κωμωδία της ΕΡΤ «Κι όμως είμαι ακόμα εδώ», η Κατερίνα Γερονικολού μίλησε στο περιοδικό «Εnjoy» της «κυριακάτικης δημοκρατίας» και τη δημοσιογράφο Μαρία Ανδρέου για την πανδημία, τον πόλεμο στην Ουκρανία και -φυσικά- τον σύντροφό της Γιάννη Τσιμιτσέλη.
Σε ό,τι αφορά τη σειρά της ΕΡΤ, η ηθοποιός σημείωσε για τον ρόλο της: «Την ηρωίδα μου τη λένε και αυτή Κατερίνα. Μεγάλωσε με την ιδέα ότι θα πεθάνει νέα από μια σπάνια αρρώστια, ακριβώς όπως η μητέρα της και η γιαγιά της. Αυτή η ιδέα την έκανε υποχόνδρια, φοβική με τη ζωή και εμμονική με τον θάνατο. Στα 33 της μαθαίνει από τον Αλέξανδρο (Γιάννης Τσιμιτσέλης), διακεκριμένο νευρολόγο, ότι έχει μόνο έξι μήνες ζωής και ο φόβος της επιβεβαιώνεται. Όμως, αντί να καταρρεύσει, απελευθερώνεται. Αυτό για το οποίο προετοιμαζόταν μια ζωή είναι ξαφνικά μπροστά της και σκοπεύει να το αντιμετωπίσει όχι απλά γενναία, αλλά και με απαράμιλλη ελαφρότητα» τόνισε.
Για την ταινία «Σμύρνη μου αγαπημένη», που διαγράφει τη δική της σπουδαία πορεία στον ελληνικό κινηματογράφο, ενώ συμμετέχει και σε φεστιβάλ στην Ευρώπη, η καλλιτέχνις ήταν αποκαλυπτική: «Θυμάμαι πριν από την καραντίνα, πριν πέσει η αυλαία της θεατρικής παράστασης “Και από Σμύρνη, Σαλονίκη…”, η Μιμή Ντενίση έλεγε στη σκηνή “καταραμένος αριθμός το 22”, αναφερόμενη στη Μικρασιατική Καταστροφή του 1922. Οταν άνοιξαν ξανά το θέατρο, το 2022, μας είπε η Μιμή: “Μήπως είναι δυσοίωνη αυτή η φράση; Δεν θέλω να αναστατώσω το κοινό”. Και έβγαλε το “καταραμένος αριθμός το 22”. Είναι πολύ περίεργο τελικά το 22, δεδομένης της καταστροφής που βλέπουμε στην Ουκρανία και δεν τη χωρά ο νους μας» ανάφερε η ηθοποιός.
«Στην Ελλάδα πλέον έρχονται πρόσφυγες από την Ουκρανία, όπως ήρθαν το 1922 οι Μικρασιάτες αδελφοί μας στην πατρίδα, την Ελλάδα. Η Ιστορία τραγικά επαναλαμβάνεται. Έχω έναν πολύ καλό φίλο, που ήδη φιλοξενεί μια οικογένεια Ουκρανών στο σπίτι του και όσα πέρασαν αυτοί οι άνθρωποι μέχρι να έρθουν στην Ελλάδα σοκάρουν. Δεν πίστευαν ότι θα γίνει πόλεμος, δεν πίστευαν ότι θα φύγουν με μια βαλίτσα, δεν πίστευαν ότι θα βομβαρδιστεί το σπίτι τους. Εχουμε καθήκον να βοηθήσουμε τους πρόσφυγες που θα έρθουν. Κανείς να μη μείνει ασυγκίνητος» συμπλήρωσε.
Για το θέμα της πανδημίας, η Κατερίνα Γερονικολού μίλησε έξω από τα δόντια, υποστηρίζοντας ότι αυτό που αισθανόταν ήταν αμηχανία: «Μέσα στην πανδημία μάς έλειψε το να φιλήσουμε και να αγκαλιάσουμε ανθρώπους. Δεν βλέπετε τι σκάλωμα έχουμε φάει όλοι μας; Έρχεται ένας άνθρωπος προς το μέρος μας, που έχουμε να τον δούμε καιρό, και δεν ξέρουμε τι να κάνουμε… Να τον αγκαλιάσουμε, να του δώσουμε το χέρι, να τον φιλήσουμε, να κάνουμε μπουνιά, αγκωνιά; Αμηχανία. Αυτή η αμηχανία και το “σκάλωμα”, όταν πλησιάζει ένας δικός σου άνθρωπος, τον οποίο συμπαθείς και δεν ξέρεις τι να κάνεις, θα ήθελα μέσα από την καρδιά μου να φύγει όσο πιο γρήγορα γίνεται. Όλα τα άλλα -μάσκες και πεταχτά φιλιά μακρόθεν, και όχι η σφιχτή χειραψία- μού είναι αδιανόητα και δυσάρεστα σε έναν μεσογειακό λαό, όπως ο δικός μας, ειδικά σε γιορτές» υπογράμμισε με νόημα.
Τέλος, σε ό,τι αφορά τον σύντροφό της Γιάννη Τσιμιτσέλη, ο οποίος κρατάει τον ρόλο του νευρολόγου στη σειρά «Κι όμως είμαι ακόμα εδώ», η δημοφιλής ηθοποιός είπε: «Χαίρομαι πολύ να παίζω αυτήν την περίοδο με τον Γιάννη. Βέβαια, το έχουμε κάνει και στο παρελθόν, στον κινηματογράφο, με την ταινία του Γιάννη “…για πάντα”! Ο Γιάννης Τσιμιτσέλης ήταν για πέντε χρόνια στην επιτυχημένη σειρά του Alpha “Ελα στη θέση μου”, έδωσε στον κόσμο έναν χαρούμενο ήρωα. Τώρα έρχεται στο “Και όμως είμαι ακόμη εδώ…” και πείθει ως ένας ψυχρός γιατρός, που λειτουργεί σαν ρομπότ. Διάβασα πρόσφατα μια έρευνα που έλεγε ότι η συναισθηματική νοημοσύνη χαρακτηρίζει τον έξυπνο άνθρωπο, γιατί αυτή δείχνει τον βαθμό ευφυίας του. Οι άνθρωποι που ξεκλειδώνουν τις ψυχές των ανθρώπων, που “μπαίνουν στα παπούτσια” τους, είναι οι έξυπνοι άνθρωποι. Ο Γιάννης υποδύεται με πειθώ μια κατηγορία ανθρώπων, όπως ο νευρολόγος Αλέξανδρος, που δεν έχουν καμία επαφή με το συναίσθημά τους, δεν κλαίνε, δεν γελάνε πολύ, περιχαρακώνονται γύρω από τον εαυτό τους και δεν αφήνουν να τους πλησιάσουν οι άλλοι» κατέληξε.
