Μια από τις μορφές της χρυσής εποχής του ελληνικού κινηματογράφου, ο Βασίλης Μαλούχος, έφυγε χθες το βράδυ από τη ζωή, αφήνοντας πίσω του ως μοναδική κληρονομιά μερικές από τις δεκάδες ταινίες στις οποίες εμφανίστηκε δίπλα σε ιερά τέρατα.
«Η Λίζα και η άλλη», «Αχ, αυτή η γυναίκα μου», «Η ταξιτζού», «Η περιπτερού», «Ο τρελοπενηντάρης» είναι μερικές από τις εμπορικές κινηματογραφικές επιτυχίες της δεκαετίας του ’60 στις οποίες πρωταγωνίστησε.
Η θλιβερή είδηση του θανάτου του έγινε γνωστή από την κόρη του Ζωή Διαμαντοπούλου-Μαλούχου, η οποία έγραψε: «Αντίο, γλυκέ μου πατερούλη… Εις το επανιδείν, αν και θα τα λέμε πλέον μέσα από τις φωτογραφίες σου κάθε μέρα και θα γελάμε και θα σχολιάζουμε, όπως κάναμε τόσα χρόνια… Πήγαινε να ξεκουραστείς τώρα και να συναντήσεις επιτέλους και τα αδέρφια μου, που σε περιμένουν και αυτά τόσα χρόνια εκεί ψηλά στον ουρανό… Μην ανησυχείς για μένα… Θα κάνω όσα πράγματα λέγαμε να κάνω και λόγω του κόβιντ δεν πρόλαβα να κάνω… Εις το επανιδείν, λοιπόν, μέχρι να έρθω και εγώ, να ζήσουμε κατά κάποιον τρόπο σαν οικογένεια πάλι, εκεί ψηλά στον ουρανό… Θα σε ΑΓΑΠΩ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ!!!»
Ο Βασίλης Μαλούχος γεννήθηκε το 1934 στη Δημητσάνα. Ο γνωστός ηθοποιός, μάλιστα, είχε δώσει συνέντευξη στην «Espresso» αναφέροντας χαρακτηριστικά περιστατικά της ζωής του.
«Είμαστε πέντε αδέλφια, τέσσερα αγόρια κι ένα κορίτσι. Πρώτος γεννήθηκε ο αδελφός μου ο Γιώργος, που ήταν δημοσιογράφος, και μετά η αδελφή μου η Βασιλική. Κανείς από τους δύο δεν ζει πια. Υστερα ήρθε στη ζωή ο Γιάννης, επίσης ηθοποιός, μετά εγώ και τελευταίος ο Διονύσης, ο οποίος ζει στη Γερμανία. Τον πατέρα μου, που ήταν δικηγόρος, τον σκότωσαν το 1944 οι αντάρτες, μαζί με άλλους προεστούς του χωριού. Τότε η μάνα μου ήταν λεχώνα στον Διονύση. Από τον πατέρα μου δεν έχω πολλές εικόνες, γιατί όταν πέθανε ήμουν μικρός. Τον θυμάμαι μια φορά, όταν πήγαμε σε έναν πλούσιο πελάτη του σε κάποιο χωριό, κι εγώ ήμουν πάνω σε ένα γαϊδουράκι. Επίσης, τον έχω στο μυαλό μου κι εκείνη τη φορά που ήμουν μαζί του στα δικαστήρια. Τον άκουγα να αγορεύει με τη βροντερή φωνή του και είχα φοβηθεί».
Συνεχίζοντας είχε αποκαλύψει ο Βασίλης Μαλούχος: «Δεν ήμασταν αγρότες, ζούσαμε από τη δικηγορία του πατέρα μου και η μητέρα μου μας πήρε κι ήρθαμε να μείνουμε στην αδελφή της στην Αθήνα, στην Αχαρνών. Η πρώτη μου δουλειά στην πρωτεύουσα ήταν μαζί με τον αδελφό μου τον Γιάννη. Είχαμε έναν ταμπλά και πουλούσαμε τσιγάρα. Μετά αφήσαμε τα τσιγάρα και κάναμε το Ντούο Ορφάνια, όπως μας έλεγαν».
Ο ηθοποιός είδε τη σκληρή πλευρά της ζωής, που δεν του φέρθηκε καθόλου γενναιόδωρα. Εδωσε μεγάλο αγώνα για να σώσει τους δυο γιους του από τα ναρκωτικά. Ο Βασίλης Μαλούχος από τον δεύτερο γάμο του με την Ασπα απέκτησε δυο γιους, οι οποίοι έφυγαν από τη ζωή με διαφορά 9 χρόνων. «Δεν ξέρω πώς ζω… Καμιά φορά αναρωτιέμαι: “Γιατί όλα αυτά σε εμένα;”» είχε πει σε καθημερινή εφημερίδα και συνέχισε: «Θα ήθελα να ασχοληθώ με το θέμα της καταπολέμησης των ναρκωτικών μέσα από ειδικά προγράμματα στα σχολεία, αλλά γι’ αυτό χρειάζομαι την άδεια και τη συμπαράσταση της Πολιτείας. Ωστόσο, αυτό που κάνω είναι, όταν μπορώ, με δικά μου έξοδα, γιατί δεν έχω οικονομική ενίσχυση από τρίτους, να ανεβάζω το θεατρικό έργο “Ηρωίνη – Ελλάς 1-0”, που έγραψε ο γιος μου ο Μάριος, ο οποίος ήταν πολύ ευαίσθητος και έγραφε και ποιήματα.
Πρόκειται για ένα έργο αυτοβιογραφικό, το οποίο μιλάει για τον προσωπικό αγώνα του με τα ναρκωτικά, και τελευταία φορά που ανέβηκε ήταν το 2014 από την ανεξάρτητη φοιτητική θεατρική ομάδα του Πανεπιστημίου Ρεθύμνου, με μεγάλη επιτυχία. Στο ανέβασμα της παράστασης με βοήθησε και η Ζωή, η οποία έχει σπουδάσει θεατρολογία». Το 2008 «έφυγε» σε τροχαίο δυστύχημα και ο δεύτερος γιος του, Αλέξανδρος. Σ’ αυτόν η γυναίκα του και ο ίδιος έβρισκαν παρηγοριά τα τελευταία χρόνια μετά τον άδικο χαμό του άλλου γιου τους, του Μάριου-Κλείτου, που «έφυγε» από χρήση ναρκωτικών. Ενα ταξί τον παρέσυρε με το μηχανάκι του στη συμβολή των οδών Πατησίων και Αλεξάνδρας.
Ο Βασίλης Μαλούχος έτρεξε αμέσως αναστατωμένος κοντά του, αλλά ήταν ήδη πολύ αργά. Το παιδί του είχε χάσει τη μάχη με τον θάνατο, παρά τις μεγάλες προσπάθειες των γιατρών επί τρεις ώρες στο χειρουργείο… Απαρηγόρητος ο δυστυχής πατέρας, με κλάματα προσπαθούσε να περιγράψει το τραγικό συμβάν. Μια βραδιά διασκέδασης και κεφιού με τους συναδέλφους του γιου του από το Νοσοκομείο «Υγεία» κατέληξε σε τραγωδία, ξημερώματα του Σαββάτου. «Θα αργήσω, μπαμπά, έχουμε συνεστίαση οι εργαζόμενοι στο “Υγεία” σε ένα κέντρο στο Ψυχικό. Θα βγούμε να τα πούμε όλοι μαζί, να πιούμε ένα κρασάκι» ήταν τα λόγια του Θόδωρου ενημερώνοντας τον πατέρα του στις 8 το βράδυ για την έξοδό του. «Πρόσεχε, παιδί μου, μην πάρεις το μηχανάκι, πήγαινε με ταξί!» τον προέτρεψε ο πατέρας του, λες και το ένστικτό του τον ειδοποιούσε για κάτι άσχημο.
