Η Νεφέλη Κουρή μίλησε στην κάμερα της εκπομπής «Πάμε Δανάη» για τον ρόλο της στη σειρά «Μαύρο Ρόδο», την οικογένειά της, τον αθλητισμό και την μητρότητα.
Αναλυτικότερα ανέφερε πως: «Η Αλεξία στο Μαύρο Ρόδο Θέλει να εξερευνήσει την Ελισάβετ, έχει την τάση να ρουφάει πράγματα για να της ανοιχτούν άλλοι κόσμοι. Η Αλεξία έχει μεγαλώσει σε μία ιδιόρρυθμη οικογένεια, επιθυμία της είναι να ενώσει την οικογένεια της, νιώθει ότι τα μέλη της έχουν διασκορπιστεί σε ένα βούρκο. Την ενοχλεί που ο πατέρας της ασχολείται με τη νύχτα και ο τρόπος που εκείνος φέρεται στις γυναίκες. Η Αλεξία θα γίνει πολύ επικριτική με τη διπλή ζωή της μητέρας της, θα επέμβει και θα προσπαθήσει να μάθει αλήθειες, δεν της αρέσει να της λένε ψέματα. Γυρίσαμε κάποιες σκηνές με την Ηλέκτρα Νικολούζου – τη μητέρα μου – τις οποίες κάναμε με τόση ένταση και ειλικρίνεια που δεν μπορούσαμε να συνέλθουμε».
Όσον αφορά την οικογένειά της είπε ότι: «Κουβαλάω την Αλεξία όλη μέρα στο σπίτι μου, μιλάω μόνη μου, ο άντρας μου με ρωτάει “τι λες”, η κόρη μου πολλές φορές απαντάει “η μαμά λέει τα λόγια της”. Η κόρη μου αντιλαμβάνεται ότι παίζω στην τηλεόραση, με βλέπει λίγο και μετά μου λέει να της βάλω παιδικά. Είμαστε τέσσερις αδελφές, οι γονείς μου λάτρευαν τα παιδιά, ο πατέρας μου είναι εκπαιδευτικός και η μητέρα μου είχε παιδικό σταθμό και είναι παιδοψυχολόγος».
Για τον αθλητισμό ανέφερε τα εξής: «Ήμουν πολύ καλή αθλήτρια, έκανα στίβο, πλησίαζαν και οι Ολυμπιακοί Αγώνες στην Αθήνα, άλλα έπαθα έναν τραυματισμό και αυτό με έριξε. Οι γονείς μου δούλευαν πολύ και δεν μπορούσαν να με στηρίξουν, στις προπονήσεις και στα μετάλλια, ήμουν συνήθως μόνη μου. Πέρασα στο τμήμα Ψυχολογίας της Φιλοσοφικής Αθηνών και η αδελφή μου, που ήταν στην Αρχιτεκτονική, μου είπε να πάω στη θεατρική ομάδα του Πολυτεχνείου. Στο Πολυτεχνείο είχε και πολλά αγόρια, γιατί στη φιλοσοφική είχαμε κοριτσομάνι».
Τέλος, για την μητρότητα δήλωσε ότι: «Η εμφάνιση μου θεωρώ ότι και με παγιδεύει και με βοηθάει στους ρόλους, επειδή φαίνομαι μικρή, διστάζουν να μου δώσουν ρόλους μεγαλύτερης γυναίκας ή μαμάς. Και μου αρέσει που φαίνομαι μικρότερη από την ηλικία μου, άλλα και με κουράζει, γιατί κάθε μέρα ακούω το ίδιο πράγμα, “αποκλείεται να είναι δικό σου το παιδί”. Θέλω να βάλω μία ταμπέλα που να λέει “έχω παιδί”. Στα 27 μου είχα ήδη ζήσει πολλά πράγματα και ήμουν έτοιμη να κάνω παιδί, είχα φτάσει σε ένα όριο, ήθελα να κάνω κάτι για μένα, γνώρισα το Γιώργο και έγιναν όλα μαγικά… Η κόρη μας είναι πέντε ετών, ο μπαμπάς της είναι ερωτευμένος μαζί της, άλλα εκείνη έχει λίγο κόλλημα με έμενα, ίσως και λόγω του θηλασμού».
