Δύσκολες ώρες περνάει ο Ανδρέας Γεωργίου καθώς έχασε τη γιαγιά του, τη γυναίκα που τον μεγάλωσε όταν έφυγε από τη ζωή η μητέρα του.
Μετά τον χαμό του παππού ο Ανδρέας Γεωργίου είχε πάει τη γιαγιά του σε ιδιωτικό γηροκομείο ώστε να τη φροντίζουν γιατί είχε προβλήματα υγείας και εκείνος με τα αδέλφια του την επισκεπτόντουσαν συχνά. Ο θάνατός της, ήταν για όλους μεγάλο πλήγμα. Την αποχαιρέτησε με ένα συγκινητικό μήνυμα στα social media.
Ήταν η πρώτη λέξη που είπα «γιαγιά».. ήταν η γυναίκα που με έμαθε να παλεύω, να επιβιώνω, να είμαι δυνατός… ένας άνθρωπος που ήταν ΠΑΝΤΑ εκεί, βράχος.. όλες οι σημαντικές στιγμές της ζωής μου από μωρό παιδί συνοδεύονται από αυτή τη φιγούρα, την φιγούρα που μου έμαθε να σέβομαι και να έχω αξιοπρέπεια! Ήταν το φιλαράκι μου, ο άνθρωπός μου.
Ο άνθρωπος που φρόντιζε τη κόρη της, τη μάνα μου στη βαριά αρρώστια του AIDS, και την ίδια ώρα που της έκλεισε τα μάτια στο νεκροκρέβατο, κρατούσε στην αγκαλιά της και τους τέσσερις μας, εμένα και τα τρία μου αδέλφια, και έλεγε μας έλεγε, έτσι θα μείνουμε, ενωμένοι! Και το κατάφερε.
Στάθηκε δυνατή απέναντι στον ρατσισμό και μας δίδαξε να κοιτάμε τους ανθρώπους στα μάτια να τους συγχωρούμε και να τους καταλαβαίνουμε.. «στη θέση τους μπορεί να κάναμε το ίδιο» έλεγε..
Τη θαύμαζα, τη λάτρευα και δεν μπορούσα να φανταστώ ποτέ ότι θα ερχόταν αυτή η ώρα… «θα έρθει η ώρα που εγώ θα φύγω» μου έλεγε και δεν την άφηνα να συνεχίσει αυτή την κουβέντα, δεν το δεχόμουν, δεν το φανταζόμουν.. «μα εν τζαι Εννα ζιώ με τα βουνά» μου έλεγε γελώντας. Μπράβο σου βασίλισσα μου! Μπράβο σου για όλα.. τα καταφέραμε όλα… θα είσαι πάντα ο αρχηγός μας», έγραψε.
