Η Νίκη Λυμπεράκη σε συνέντευξή της στην εκπομπή «Ελένη» αναφέρθηκε στη δουλειά της αλλά και στην προσωπική της ζωή.
«Αγαπώ πολύ αυτήν τη δουλειά. Οι συνεντεύξεις με ενδιαφέροντες ανθρώπους είναι μια πρόκληση. Είμαι αγχώδης άνθρωπος. Δουλεύω πράγματα μέσα μου συνολικά, όχι για να είμαι καλή στη δουλειά. Έχω κάνει ψυχοθεραπεία, όπως έχω πάει και στον καρδιολόγο ή στον οδοντίατρο. Πήγα όταν ήταν άρρωστος ένας πολύ αγαπημένος μου άνθρωπος. Όταν έχεις έναν άνθρωπο διπλά σου και ξέρεις ότι δεν υπάρχει καμία ελπίδα να γίνει καλά, βιώνεις μια απώλεια που συντελείται μέρα μέρα».
Όσο για την «Κιβωτό του Κόσμου» είπε στην εκπομπή «Μεγάλη εικόνα» είπε: «Η εκπομπή στην Κιβωτό του Κόσμου έγινε γιατί αισθανθήκαμε ως ομάδα την ανάγκη να θυμίσουμε ότι υπάρχει κάτι καλό. Πήγαμε στην Κιβωτό για να αναδείξουμε μια πρωτοβουλία που από το 1998 είχε κερδίσει την εμπιστοσύνη μας. Όταν βγήκαν τα δημοσιεύματα, έπεσα από τα σύννεφα. Ακούω συναδέλφους που λένε ότι τα ξέραμε όλα για την Κιβωτό. Λυπάμαι, εγώ δεν τα ήξερα.
Αν κάποιος ήξερε για την Οργάνωση και δεν έκανε τίποτα και αυτό είναι προβληματικό. Έρευνα του 2011 στην Ελλάδα έδειξε ότι το 16% των παιδιών στη χώρα κακοποιούνται σεξουαλικά».
Ενώ αναφέρθηκε και στην προσωπική της ζωή. «Ήμουν ένα κορίτσι του παππού και της γιαγιάς. Τη γιαγιά μου την έλεγα μαμά. Στεναχωριέμαι που ο γιος μου δεν έχει παππού. Ο μπαμπάς μου ήταν ένας πατέρας που το 1986 μας μαγείρευε και έβαζε σκούπα. Όταν κάποιος “φεύγει”, ξανασκεφτόμαστε τι έκανε για εμάς. Δεν είχα πολλές πιθανότητες να γίνω μητέρα. Μεγάλωνα σκεπτόμενη ότι πιθανότατα δε θα κάνω. Ο γιος μου δεν είναι μοναχοπαίδι. Ο μπαμπάς του έχει ένα μεγαλύτερο παιδί. Τα δυο αδέρφια έχουν μια γλυκιά σχέση».
