Η Σοφία Αλιμπέρτη σε συνέντευξή της στο περιοδικό ΟΚ αναφέρθηκε στο ξεκίνημα της καριέρας της και στη δύσκολη περίοδο που βίωσε.
«Ξεκίνησα από πολύ μικρή, από τα 12 μου χρόνια, όταν με «ξερίζωσαν» από την Κέρκυρα, όπου ζούσα, και με έφεραν στην Αθήνα. Ήταν τεράστιο το σοκ για εμένα. Σε μια πολύ ευαίσθητη ηλικία έχασα φίλους, παρέες, την αίσθηση της ασφάλειας και της ελευθερίας κι έπαθα κατάθλιψη. Τότε η μητέρα μου -ίσως ήταν και δικό της απωθημένο- με πήγε στην σχολή. Εγώ ήθελα να γίνω παιδίατρος ή αεροσυνοδός.
Καμιά σχέση μεταξύ τους τα επαγγέλματα, αλλά και καμιά σχέση με το θέατρο. Μπήκα σε ένα περιβάλλον κι εκεί γύρω στα 18 μου είπα “τώρα θα παίξω με τους δικούς μου κανόνες” και το έκανα.
Δεν ήταν εύκολο εκείνο που ζούσα καθώς, σε αντίθεση με τους συμμαθητές μου, από την μια είχα ένα πολύ σκληρό ωράριο κι από την άλλη έπρεπε να σταθώ δίπλα σε τεράστιους ηθοποιούς και να είμαι επαγγελματίας. Έκανα την πρώτη μου ταινία, τους Απέναντι, με τον Πανουσόπουλο και μετά ξεκίνησε η συνεργασία μου με τον Δαλιανίδη. Δούλευα σε τρελούς ρυθμούς».
