Η Ευθαλία Παπακώστα σε συνέντευξή της στο περιοδικό ΟΚ μεταξύ άλλων για τις δύσκολες στιγμές που έχει ζήσει στο παρελθόν.
Τα παιδικά σου χρόνια πώς ήταν; Έχεις μιλήσει για την απώλεια της μητέρας και του πατέρα σου.
Η αλήθεια είναι πως έχω ζήσει αρκετά πράγματα, αλλά δεν θα ήθελα να ονομάσω τις απώλειες. Είναι γεγονότα πολύ σημαντικά για εμένα και θα ήθελα να μην αναφέρομαι πια σε αυτά. Μπορώ να σου πω όμως σε ένα γενικότερο πλαίσιο πως όταν ήμουν παιδί δεν ένιωσα να «βαριέμαι» ποτέ, εύχομαι να το αισθανόμουν. Υπήρξε μια σειρά από δυστυχή γεγονότα που όμως με έκαναν πιο δυναμική, από την άλλη μου πήραν και μια παιδικότητα που θα ήθελα να ζήσω.
Τις δυσκολίες αυτές λοιπόν πώς τις διαχειρίστηκες;
Θυμάμαι από 4 χρόνων να είμαι με ένα βιβλίο στο χέρι. Το διάβασμα με βοηθούσε πολύ. Σκέψου ότι από 5 ετών διάβαζα πια κανονικά βιβλία. Επειδή το περιβάλλον στο σπίτι δεν ήταν και το καλύτερο, θυμάμαι επίσης να κοιμάμαι και σε σπίτια φίλων, γεγονός που με βοηθούσε πολύ. Εκεί υπήρχε πολλή ζωή και χαρά.
Αδέλφια έχεις;
Δεν έχω δυστυχώς, αλλά πολύ θα ήθελα. Ζήλευα τους φίλους μου που είχαν. Όταν ήμουν μικρή, τα πήγαινα πολύ καλά με τα αγόρια και νομίζω ότι θα είχε πολλή πλάκα να έχω έναν μικρότερο αδελφό.
Τι σου δίνει δύναμη στη ζωή σου;
Όταν σε χτυπάνε τέτοιες συμφορές, όπως οι δικές μου, απλά κάνεις υπομονή. Προσωπικά κλείνω τα μάτια και περιμένω να περάσει. Προχωράει η ζωή και δεν το καταλαβαίνεις καν. Όλα κάνουν κύκλους. Τίποτα δεν είναι σταθερό στη ζωή. Πλέον βασίζομαι πολύ στον εαυτό μου. Προσπαθώ να βρίσκω σε όσα συμβαίνουν στη ζωή μου την ισορροπία μέσα μου.
