Ελεύθερος κι ωραίος νυχτοπερπάτησε τα σοκάκια της Μυκόνου. Μετά τον πρόσφατο χωρισμό του έφτιαξε βαλίτσες και έφυγε για το νησί των Ανέμων.
Ο φωτογραφικός μας φακός απαθανάτισε τον Δημήτρη Φιντιρίκο σε βραδινή του έξοδο στο νησί με το κινητό του ανά χείρας.
«Η ζωή είναι ένας συνεχής αγώνας προσπάθειας. Πρέπει να κινούμαστε για να είμαστε σταθεροί. Η επιβράβευση για μένα έρχεται στο τέλος του κύκλου της ζωής μας οπότε δεν εφησυχάζομε. Προσωπικά, θα κρίνω τη ζωή μου όταν θα έχω φτάσει σε μία ηλικία ώριμη ώστε να μπορώ να κοιτάω προς τα πίσω νιώθοντας όμορφα και ολοκληρωμένα.
Είναι μεγάλη ικανοποίηση να βλέπω τους γύρω μου να αντιλαμβάνονται τους κόπους μου, πόσο μάλλον όταν πολλοί από αυτούς «με θεωρούσαν παιδί της φαντασίας» όταν στα 12-14 μου χρόνια μιλούσα με πάθος για τα ίδια σχέδια τα οποία υλοποίησα μετά από κάποια χρόνια.
Διότι όλα αυτά γίναν με πολύ κόπο, αμέτρητα ξενύχτια, άγχος και μεγάλα ρίσκα. Είμαι εκπαιδευμένος έχοντας κάνει φίλους μου τον φόβο και το άγχος. Ο φόβος σε προστατεύει, ενώ το άγχος κρατάει σε εγρήγορση τις ευαισθησίες σου», έχει πει σε συνέντευξή του.
