Χτυπάνε καμπανάκια! Αν δεν βρεθούν λεφτά για το Εθνικό Κέντρο Οπτικοακουστικών Μέσων (ΕΚΟΜΕ), θα τελειώσουν ό,τι σίριαλ και όποια τηλεοπτική σειρά βλέπουμε αυτή την περίοδο στη μικρή μας οθόνη.
Μεγαλώνει η αγωνία των ανθρώπων της τηλεοπτικής και της κινηματογραφικής αγοράς για τη χρηματοδότηση και το μέλλον του ΕΚΟΜΕ, ενός φορέα στον οποίο οφείλουμε την άνθηση της ελληνικής μυθοπλασίας, η οποία μεταφράζεται φέτος σε 30 ποιοτικές σειρές. Οι φετινές σειρές μπορεί να εμφανίζονται με το σήμα του ΕΚΟΜΕ, αλλά η έγκριση των παραγωγών από τον φορέα δεν υπάρχει ακόμη σε ΦΕΚ. Μάλιστα, εκκρεμεί ακόμα και σήμερα η απόφαση έγκρισης για παραγωγές προηγούμενων ετών που έχουν γυριστεί και μεταδοθεί.
Σύμφωνα με τη νέα οδηγία που έχει δοθεί από την κεντρική κυβέρνηση στη νέα διοίκηση του ΕΚΟΜΕ, ο φορέας πρέπει να διαχειριστεί τους πόρους με αυστηρότητα και επαγγελματισμό και να μην πετάει εκατομμύρια ευρώ αφειδώς στην οπτικοακουστική βιομηχανία. Η κυβέρνηση είχε δεσμευτεί προεκλογικά, τον Μάιο του 2023, πως οι εγκρίσεις και τα χρήματα για τις τηλεοπτικές σειρές θα δίνονταν αμέσως μετά τις εκλογές.
Οι τηλεοπτικοί σταθμοί είχαν δεχτεί το καθεστώς αυτό, αλλά μέχρι τώρα δεν υπάρχει τίποτα νεότερο για το ρευστό που περιμένουν. Πάντως είναι ως και παράλογο τα κανάλια να περιμένουν ότι όλα τα λεφτά για τη δημιουργία νέων τηλεοπτικών σειρών, κωμικών, μυστηρίου, δραματικών και εποχής, πρέπει να τα δίνουν μόνο το ΕΚΟΜΕ και το κράτος.
Αν μη τι άλλο τα κανάλια έχουν διαφημίσεις, άρα μπορούν να δώσουν και αυτά τον οβολό τους για τη δημιουργία σειρών. Βέβαια στην αγορά λέγεται ότι τα κανάλια χρωστάνε, δεν έχουν κέρδη, η τηλεθέαση και η διαφήμιση έχουν μειωθεί, ότι η νέα γενιά δεν προτιμά την τηλεόραση για να ψυχαγωγηθεί και ότι η αγοραστική δύναμη των Ελλήνων έχει μειωθεί στα σούπερ μάρκετ, άρα υπάρχει κοιλιά και στη διαφήμιση.
Τι πρέπει να γίνει ώστε οι τηλεοπτικές σειρές που προβάλλονται να είναι κερδοφόρες για κανάλια και παραγωγούς; Η Ελλάδα θα έπρεπε να παράγει σειρές που θα έχουν διανομή στο εξωτερικό και θα πουλιούνται σαν ζεστά ψωμάκια στο εξωτερικό, στα διεθνή τηλεπαζάρια. Μια σειρά σαν τη «Μάγισσα» του ΑΝΤ1, που κόστισε 12.000.000 ευρώ, δεν μπορεί να έχει στόχο τη βραδινή ζώνη των 1.500.000 τηλεθεατών από την Ελλάδα, αλλά μια ευρύτερη παγκόσμια αγορά.
Παράγοντες της τηλεοπτικής αγοράς υποστηρίζουν ότι οι αλλεπάλληλες αλλαγές στον νόμο Κρέτσου στο ΕΚΟΜΕ μετέτρεψαν σε εργαλείο κρατικής ενίσχυσης φτηνά τηλεοπτικά προγράμματα επιπέδου reality και τηλεοπτικών σειρών που δεν στηρίζονται σε λογοτεχνικά βιβλία ή σε σενάρια και καστ υψηλής ποιοτικής στάθμης. Μήπως ήρθε η ώρα για αυτοκριτική για να μη φτάσουμε από τις 30 σειρές προβολής σε μία, όπως κάποτε, στα χρόνια των Μνημονίων, όταν το μόνο σίριαλ που παιζόταν στο γυαλί ήταν τα «Κλεμμένα όνειρα»;
