Φίλη μου Σούζυ, έχω χωρίσει εδώ και έναν χρόνο και έπειτα από αυτή την κατραπακιά ήμουν χάλια. Εχασα πολλά κιλά και ήμουν πολύ στενοχωρημένη, ενώ μετά το «αντίο» ξαναμίλησα μαζί του! Μια ερχόταν, μια με άφηνε και όλο αυτό για μένα ήταν καταστροφικό! Θεωρώ ότι ήμουν εθισμένη σε μια κατάσταση. Ηξερα πως δεν μου έκανε καλό όλο αυτό, μα δεν μπορούσα να σκεφτώ, ούτε ήθελα να είμαι μακριά του. Μου χάριζε λίγες όμορφες στιγμές κι εγώ ξεχνούσα όλες τις άσχημες. Μέχρι που τον Ιανουάριο έφυγα για να σπουδάσω. Εκείνος μού είπε να το αφήσουμε πάλι και συμφώνησα, όμως έχασα τον εαυτό μου πάλι και συνέχιζα να στέλνω μηνύματα, να τον σκέφτομαι και να ελπίζω.
Μέχρι που βρήκε άλλη δύο μήνες μετά τη φυγή μου από την πόλη όπου έμενε. Την τελευταία φορά που είχα επικοινωνία, μου μίλησε πολύ άσχημα, λέγοντάς μου να μην τον ενοχλώ! Εχουν περάσει επτά μήνες από τότε που ξέκοψα και ακόμη τον σκέφτομαι, τον ονειρεύομαι, ενώ εκείνος δεν ασχολείται καν με έμενα. Απλά θέλω να ξεχάσω, αλλά δεν έβγαλε πουθενά, ακόμα και όταν προσπάθησα με άλλους! Το μόνο που θέλω είναι, αλήθεια, να ξεχάσω, να συνεχίσω και να ερωτευτώ ξανά, να καταλάβω πως δεν άξιζε και δεν αξίζει να βασανίζομαι για κάτι που έχει τελειώσει και που με πλήγωσε! Θέλω απλά να το ξεπεράσω όλο αυτό, να έρθει η στιγμή που να τον δω και να μη με ενδιαφέρει. Θέλω απλά να σταματήσω να νιώθω πράγματα για εκείνον και να καταλάβω πως δεν άξιζε, να ξεχάσω…
ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Καλή μου, όσο υπέροχος είναι ο έρωτας τόσο οδυνηρός μπορεί να γίνει ο χωρισμός. Το έχω πει πολλές φορές πως όταν κάποιος κληθεί να αποχωριστεί τον άνθρωπο που θέλει και μάλιστα απότομα, τότε είναι μπροστά σε έναν μικρό «θάνατο», που το πένθος του θα το ζήσει σε όλες του τις εκφράσεις. Αν όμως ο πληγωμένος άνθρωπος δεν βάλει μπροστά τη λογική, αυτό το συναίσθημα του πόνου θα διαρκέσει περισσότερο από όσο χρειάζεται. Δεν μπορώ να σου υποδείξω ακριβώς τι να κάνεις και δεν μπορώ να σε πείσω πως όλο αυτό που περνάς είναι απόλυτα άδικο και γι’ αυτό θα σου κάνω μερικές ερωτήσεις.
Γιατί να δίνεις την καρδιά σου σε εκείνον που με ευκολία έρχεται και φεύγει από τη ζωή σου, αδιαφορώντας για το πώς αισθάνεσαι; Γιατί να σκέφτεσαι έναν άντρα που τον νοιάζει να παίρνει και να μη δίνει πίσω τίποτα; Γιατί να σε νοιάζει αν σε θέλει εκείνος που σε πληγώνει και σε πληγώνει (με τη θέλησή σου, ναι); Γιατί η σκέψη σου πηγαίνει σε εκείνον που σου είπε πως δεν σε θέλει στη ζωή του και άρα δεν μπορεί να σε εκτιμήσει; Γιατί να υποβάλλεις τον εαυτό σου στη δοκιμασία να πληγώνεται με τις σκέψεις σου, ενώ μπορείς να βγεις έξω και να ζήσεις τη ζωή σου, όπως και εκείνος;
Εκεί έξω υπάρχει ο άντρας που το συναίσθημά του για σένα θα είναι απόλυτα αμοιβαίο και θα θέλει να σε βλέπει να γελάς και όχι να πονάς. Σταμάτησε τις αρνητικές σκέψεις και σου υπόσχομαι πως θα έρθει σύντομα η στιγμή και που θα ξεχάσεις και που δεν θα σε νοιάζει πια καθόλου. Δώσε χρόνο στον εαυτό σου και μη μένεις σπίτι. Βγες έξω! Με το ζόρι; Με το ζόρι! Ολα με το ζόρι και με το στανιό γίνονται στην αρχή. Και μετά θα γίνουν συνήθεια… και μετά θα γίνουν θέλω. Και μετά τα θέλω θα γίνουν καθημερινότητα! Η δική σου καθημερινότητα, όπως κάποτε έκανες αυτόν καθημερινότητά σου! Τώρα είσαι εσύ! Δώσε όλη την όμορφη αγάπη σου σε σένα, που άλλωστε την αξίζεις σίγουρα παραπάνω από αυτόν!
Σούζη Στεφανίδη
