Από τενόρος έγινε… σοπράνο και, αφού κατέκτησε με τη φωνή της τη Βραζιλία και άλλες χώρες της Λατινικής Αμερικής, έρχεται τώρα στην Εθνική Λυρική Σκηνή για να υποδυθεί την Κασσάνδρα σε μια τολμηρή σύγχρονη όπερα δωματίου, εμπνευσμένη από την ιστορία της ομώνυμης ηρωίδας από την ελληνική μυθολογία.
Η Μαρία Καστίγιο ντε Λίμα, όπως ονομάζεται η 34χρονη διεμφυλική καλλιτέχνιδα, εξελίχθηκε σε σταρ του λυρικού τραγουδιού μετά τη φυλομετάβασή της και στις 27, 28 και 29 Σεπτεμβρίου θα εμφανιστεί στο αθηναϊκό κοινό δίνοντας σάρκα, οστά και φωνή σε μια διαφορετική «Κασσάνδρα» στην Εναλλακτική Σκηνή της ΕΛΣ στο Κέντρο Πολιτισμού Ιδρυμα «Σταύρος Νιάρχος» (ΚΠΙΣΝ). Πρόκειται για την ίδια σκηνή του πολιτιστικού οργανισμού όπου είχε ανέβει και η θεατρική βερσιόν της ταινίας «Strella», πάλι με τρανς πρωταγωνίστρια.
Η μοντέρνα όπερα δωματίου, που υπογράφει ο Αργεντινός συνθέτης Πάβλο Ορτίς σε κείμενο του Ουρουγουανού δραματουργού Σέρχιο Μπλάνκο, έρχεται στη χώρα μας έναν μήνα μετά την παγκόσμια πρεμιέρα της στο θέατρο Κολόν, όπου απέσπασε διθυραμβικές κριτικές, και θα παρουσιαστεί σε σκηνοθεσία Ντιάνας Θεοχαρίδη και Αλέξανδρου Ευκλείδη. Η 34χρονη σήμερα Μαρία Καστίγιο ντε Λίμα, η οποία χαρακτηρίζεται φαινόμενο εξαιτίας του τεράστιου εύρους της φωνής της, γεννήθηκε αγόρι στο Σάο Πάολο της Βραζιλίας, σε μια φτωχή οικογένεια, με πατέρα οικοδόμο και μητέρα καθαρίστρια. Αρχισε να μαθαίνει μουσική από μικρή ηλικία. Είχε εξαιρετικές επιδόσεις στο πιάνο και σε ηλικία 15 ετών άρχισε να γράφει όπερες, αποκτώντας έτσι το παρατσούκλι «μικρός Μότσαρτ». Είχε όμως ήδη αντιληφθεί από τότε πως η μεγάλη της αγάπη ήταν το λυρικό τραγούδι. Αφού μετακόμισε στην Αργεντινή, τόπο καταγωγής του πατέρας της, έγινε μέλος της χορωδίας του θεάτρου Κολόν ως τενόρος, αφού πρώτα επιλέχθηκε μεταξύ εκατοντάδων υποψηφίων.
Η ίδια αισθανόταν χαρούμενη με το επίτευγμά της, κάτι μέσα της, ωστόσο, την έκανε να μη νιώθει καλά. Και αυτό το κάτι το ανακάλυψε ένα χειμωνιάτικο βράδυ του 2011, σε ένα περιθωριακό εναλλακτικό θέατρο, ερμηνεύοντας τον drαg ρόλο μιας Ρωσίδας ντίβας, της Maria Vkallasova. Το κοινό, ανάμεσα στο οποίο και κάποιοι συνάδελφοί της, έμειναν με το στόμα ανοιχτό όταν την άκουσαν να τραγουδά με άνεση και πάθος σε υψηλές νότες μιας σοπράνο, και η ίδια αισθάνθηκε απίστευτη απελευθέρωση.
Λίγα χρόνια αργότερα, το 2014, με ασπίδα προστασίας τοn νόμο που είχε ψηφιστεί στην Αργεντινή, άλλαξε την ταυτότητα του φύλου της στα επίσημα έγγραφα και έγινε η πρώτη διεμφυλική καλλιτέχνις που εμφανίστηκε ως σοπράνο στη σκηνή του ιστορικού θεάτρου του Μπουένος Αϊρες. «∆εν αναπολώ το παρελθόν με πόνο. Το βλέπω ως μια περίοδο που με βοήθησε να διαμορφώσω ποια είμαι σήμερα, προσωπικά και καλλιτεχνικά» έχει δηλώσει η ίδια σε συνέντευξή στους «New York Times».
Οσο για την «Κασσάνδρα», με αφετηρία τον μύθο της ο θεατρικός συγγραφέας έγραψε έναν σπαρακτικό μονόλογο όπου η ηρωίδα από την Τροία μεταμορφώνεται σε σύγχρονη διεμφυλική μετανάστρια, μια μετανάστρια στο ίδιο της το σώμα, που αφηγείται με σπασμένα αγγλικά την ιστορία της για τη μοναξιά, την απομόνωση και την επιθυμία για κατανόηση.
