«Eχω πάρει βραβείο ως η… περισσότερο καλεσμένη σε ποντιακούς γάμους. Υπήρξε περίοδος που οι συνεργάτες μου με κορόιδευαν, γιατί κάθε Παρασκευοσάββατο ήμουν σε κάποιο ποντιακό γλέντι. Μου έλεγαν: “Πού τους βρίσκεις όλους αυτούς που σε καλούν;” Αρχικά για μένα στη συνείδησή μου πρώτος έρχεται ο ποντιακός γάμος και μετά το ποντιακό πανηγύρι. Εχω μεγαλώσει μέσα σε αυτές τις δύο εκδηλώσεις» ανέφερε η εκπρόσωπος της Ελλάδας στον φετινό διαγωνισμό της Eurovision, η γλυκιά Klavdia.
H τραγουδίστρια ήταν καλεσμένη της Δώρας Αναγνωστοπούλου και μίλησε για πολλά, όπως για το γεγονός ότι οι νέοι επιστρέφουν στην παράδοση, ενώ μίλησε και για το πώς γράφτηκε η «Αστερομάτα» αλλά και για τη συμμετοχή της σε ποντιακούς γάμους και ποντιακά πανηγύρια. «Θεωρώ ότι είναι πάρα πολύ ωραίο να μπορούμε να κρατάμε τα έθιμά μας και τις παραδόσεις μας ζωντανά ανά τα χρόνια και να μην ξεχνιέται όλο αυτό. Τα γλέντια μας είναι κάτι το διαχρονικό, που ελπίζω ότι θα μείνει και στις επόμενες γενιές. Αν αρχίσει και ξεχνιέται στις επόμενες γενιές, πολλά πράγματα και πολλές αξίες θα είναι πάρα πολύ διαφορετικές. Η παράδοση για μένα είναι το “μαζί”, μία ενότητα» είπε αρχικά η Klavdia.
Σε εκείνο το σημείο η γνωστή τραγουδίστρια αποκάλυψε το πείραγμα που δεχόταν από συνεργάτες της σχετικά με τις πολλές προσκλήσεις που έπαιρνε για να πάει σε ποντιακούς γάμους, εξηγώντας και πώς προέκυψε αυτό. Οσον αφορά το πώς γράφτηκε η «Αστερομάτα», η φετινή εκπρόσωπος της Ελλάδας στη Eurovision 2025 δήλωσε: «Ηρθε σαν ένα ουρανοκατέβατο δωράκι. Δεν ήταν ποτέ στα πλάνα ούτε για κυκλοφορία ούτε για τη Eurovision. Γράφτηκε πολύ αβίαστα μία εβδομάδα προτού κλείσουν οι καταθέσεις των τραγουδιών για τον εθνικό τελικό. Ο στίχος υπήρχε εδώ κι έναν χρόνο και μετά ήρθε το μελωδικό κομμάτι, το οποίο μάς βγήκε μέσα από την ψυχή μας και τα βιώματά μας.
Λειτούργησε το συναίσθημα. Λόγω του άγχους που είχαμε όταν το γράφαμε, είχαμε κάποιες διαφωνίες κι εντάσεις σε πλαίσιο αγάπης. Οταν το ακούσαμε από κοινού και μας άρεσε, εγώ και τα παιδιά νιώσαμε τεράστια ανακούφιση, ότι επιτέλους συμφωνήσαμε, τα καταφέραμε και νιώθαμε απόλυτη σιγουριά».
