Η Ιουλία Μαυρομάτη, κόρη της σπουδαίας ερμηνεύτριας του Νέου Κύματος Καίτης Χωματά και του γνωστού σκηνοθέτη, ηθοποιού και εκφωνητή Βασίλη Μαυρομάτη, σπάει τη σιωπή της και μιλάει για πρώτη φορά δημόσια, ξεδιπλώνοντας τις πιο σκοτεινές και σκληρές στιγμές που τραυμάτισαν την ψυχή και τη ζωή της.
- Από τον Γιάννη Αρμουτίδη
Η εξομολόγηση της ετεροθαλούς αδελφής της ηθοποιού Ηλιάνας Μαυρομάτη που οι περισσότεροι γνώρισαν μέσα από τη σειρά «Αυτή η νύχτα μένει» («Την Ηλιάνα την αγαπώ ξεχωριστά. Είναι το αερικό μου. Αλλά και με τη μικρότερη αδελφή μου, τη Λιλιάνα, έχουμε υπέροχες σχέσεις» μας λέει) είναι σοκαριστική. Ενα κορίτσι που μεγάλωσε δίπλα σε δύο εμβληματικές προσωπικότητες, βρέθηκε να παλεύει με τη μοναξιά, το πένθος, το τραύμα και τελικά την αηδία και την οργή απέναντι σε «ξελιγωμένους πατρόνους» του καλλιτεχνικού χώρου που της «όρμησαν».
Από την τρυφερή ηλικία των τριών ετών στερήθηκε την παρουσία του πατέρα της λόγω του διαζυγίου των γονιών της, όμως μεγάλωσε με τα καλύτερα λόγια από τη μητέρα της για εκείνον. «Το Καιτάκι μου» την αποκαλούσε μέχρι το τέλος ο Βασίλης Μαυρομάτης. «Νομίζω πως η μητέρα μου ήταν η μεγαλύτερη αγάπη και ο μεγαλύτερος έρωτας του πατέρα μου. Μέχρι την τελευταία στιγμή που έφυγε από τη ζωή» λέει χαρακτηριστικά στην «Espresso»! Η Ιουλία, όμως, δεν είχε την τύχη να ζήσει μια ανέφελη παιδική ηλικία. Το μεγαλύτερο τραύμα που κουβαλά είναι οι επαναλαμβανόμενες κλήσεις στο νοσοκομείο για να αποχαιρετήσει τη μητέρα της, βλέποντας κάθε φορά έξω από την πόρτα «τα κοράκια» – τους νεκροθάφτες που περίμεναν.
«Δεν είναι εύκολο για ένα παιδί να το φωνάζουν κάθε τρεις και λίγο να αποχαιρετήσει τη μητέρα του και να βλέπει έξω από την πόρτα τους νεκροθάφτες, τα κοράκια. Αυτό με στιγμάτισε, με καταδιώκει ακόμα και σήμερα» λέει με φωνή που σπάει. Κι όμως, η Καίτη Χωματά στάθηκε βράχος και πρότυπο αξιοπρέπειας για την κόρη της: «Η μητέρα μου δεν φοβήθηκε ποτέ. Περιγελούσε τον θάνατο. Μου έλεγε: “Και τι έγινε; Θα συναντηθούμε εκεί πάνω όταν έρθει η ώρα” και χαμογελούσε». Και το θαύμα ήρθε. Η Καίτη νίκησε τον καρκίνο και έζησε ακόμα 33 χρόνια χωρίς καρκίνο, έχοντας όμως σοβαρά προβλήματα υγείας που τις άφησαν οι σκληρές χημειοθεραπείες, τραγουδώντας μέχρι την τελευταία της στιγμή με εκείνη τη βελούδινη, απαλή φωνή που έμεινε αξεπέραστη.
Η Ιουλία μέσα σε όλα τα άλλα μας αποκαλύπτει πως εκείνη νιώθει ότι ήταν η «αιτία» της αρρώστιας της μητέρας της: «Ημουν εννιά χρονών, στη Νάξο, όταν με χτύπησε αυτοκίνητο. Με μετέφεραν στη Σύρο και μετά στην Αθήνα, διασωληνωμένη, σε κώμα. Ετοιμοθάνατη! Οι γιατροί έλεγαν ότι δεν θα ζήσω. Η μητέρα μου τρελάθηκε από τον πόνο. Τρεις μήνες μετά διαγνώστηκε με καρκίνο. Πιστεύω ότι την αρρώστησα εγώ, από το σοκ που υπέστη…» Τον ίδιο μήνα που η μητέρα της διαγνώστηκε με καρκίνο, ο παππούς της Ιουλίας –ένας άνθρωπος που λάτρευε– αρρώστησε κι εκείνος βαριά. Ενας καλπάζων καρκίνος τον κατέβαλε μέσα σε έναν χρόνο, φεύγοντας από τη ζωή στα 63 του χρόνια. Ηταν η ίδια ηλικία στην οποία, πολλά χρόνια αργότερα, θα «έσβηνε» και η μητέρα της Ιουλίας -στα 63 της-, ανήμερα των γενεθλίων της. Τι ανατριχιαστικά παιχνίδια μπορεί να παίξει η μοίρα…
Μεγαλώνοντας, μπήκε κι εκείνη στον χώρο του τραγουδιού. Εχοντας κληρονομήσει τη φωνή της μητέρας της, τραγουδούσε δίπλα της με περηφάνια. Ομως, το παρασκήνιο ήταν σκοτεινό και βρόμικο από ανθρώπους του χώρου. «Από την πρώτη στιγμή παρενοχλήθηκα σεξουαλικά. Στην αρχή λεκτικά: “Αν δεν κάνεις αυτό που πρέπει, δεν θα συνεχίσεις” μου έλεγαν. Ακόμα τα λόγια τους ηχούν στα αυτιά μου σαν σφυριά: “Αν δεν κάνεις αυτό που πρέπει μαζί μας… αν δεν καθίσεις να κάνεις ό,τι σου ζητάμε ή αν δεν είσαι καλή μαζί μας, δεν πρόκειται να συνεχίσεις…” Και μετά ήρθαν τα χειρότερα. Κάθε φορά που πήγαινα να κλείσω συνεργασία έβρισκα μπροστά μου τα ίδια τέρατα. Δεν τους ένοιαζε ποια ήμουν, ούτε ποιοι ήταν οι γονείς μου. Δεν είχαν φραγμούς! Μία μέρα, δεν έμειναν μόνο στα λόγια. Ενας άπλωσε το χέρι του πάνω μου. Με άγγιξε, με παρενόχλησε. Ευτυχώς δεν κατάφερε να προχωρήσει σε τίποτα πιο ολοκληρωμένο, γιατί δεν το επέτρεψα.
Φώναξα δυνατά: “Μάζεψε τα κουλά σου από πάνω μου γιατί θα σου τα κόψω!” Εφυγα και δεν γύρισα ποτέ πίσω» λέει περιγράφοντας όσα σκληρά βίωσε! Μια ψυχή που τραυματίστηκε, αλλά δεν λύγισε, η Ιουλία εγκατέλειψε το τραγούδι, άφησε πίσω το όνειρο και έστρεψε τη ζωή της σε πιο «κανονικούς» δρόμους: «Παράτησα τα πάντα και στράφηκα σε καθημερινά επαγγέλματα, δίπλα σε ανθρώπους του μόχθου. Εφτιαξα τη δική μου οικογένεια με έναν υπέροχο άνθρωπο και έχουμε δύο υπέροχα παιδιά».
Και η φωνή της; Εμεινε σαν ένα κρυφό διαμάντι, θαμμένο βαθιά στην ψυχή: «Μου λένε ότι η φωνή μου είναι ίδια της Καίτης. Τους ευχαριστώ, αλλά δεν θα ξαναγυρίσω πίσω. Το τραγούδι έμεινε σαν μια αγάπη που γεννήθηκε και δεν πρόλαβε να ανθίσει. Μου την έκοψαν και την τσαλαπάτησαν!» Η Ιουλία Μαυρομάτη άνοιξε την καρδιά της και αποκάλυψε πτυχές της ζωής της που κρατούσε για χρόνια κρυφές. Μόνο για τη μέρα του αποχαιρετισμού, για τη στιγμή που η γη σκέπασε τη μητέρα της, δεν θέλησε να μιλήσει ακόμα: «Αυτό είναι μια άλλη ιστορία, ένα άλλο επεισόδιο… που θα το πούμε κάποια άλλη στιγμή» μας λέει κλείνοντας την εξομολόγηση καρδιάς!
