Η Αναστασία Στυλιανίδη φιλοξενήθηκε στην εκπομπή «The 2night show» το βράδυ της Τρίτης και μίλησε για τη ζωή, την καριέρα της και για το ρόλο της στη σειρά «Παιχνίδια εκδίκησης».
«Μεγάλωσα σε μια γειτονιά στον Περισσό, είχα πίεση γιατί έκανα γαλλικά, μπαλέτο και βιολί και έτρεχα να τα προλάβω όλα. Μου άρεσε από παιδί να κάθομαι με το κασετόφωνο και να γράφω εκπομπές αλλάζοντας φωνές, ακόμα και τώρα ασχολούμαι με μεταγλωττίσεις.
Πάντα θεωρούσα ότι δεν έχω ωραία φωνή, αλλά στη μεταγλώττιση ανακάλυψα ότι έχω ευκολία στις εναλλαγές των φωνών. Στη μεταγλώττιση ενώ πρέπει να πατήσεις σε κάτι πολύ συγκεκριμένο, έχεις συγχρόνως και μια τεράστια ελευθερία. Με τα καρτούν είμαι ευτυχισμένη γιατί θα ήθελα να είμαι καρτούν», είπε.
Και συνέχισε: «Έζησα 14 μήνες στο Λονδίνο και γύρισα πίσω για να ασχοληθώ με την υποκριτική. Έπαιξα και εκεί σε μια παράσταση σωματικού θεάτρου. Δεν ήμουν έτοιμη να δουλέψω στην τηλεόραση.
Στην Ελλάδα, δεν εκπαιδευόμαστε στη Δραματική Σχολή για μπροστά στην κάμερα. Για 5 χρόνια παράλληλα με το θέατρο, δούλευα και ως αναλύτρια σε τράπεζα, για να τα φέρω πέρα οικονομικά.
Μου άρεσε πάρα πολύ το Λονδίνο, τους 14 μήνες που έζησα εκεί ήταν ηλιόλουστο. Συγκατοίκησα με άλλες δύο κοπέλες και μοιραζόμασταν το σπίτι. Η συγκατοίκηση με πίεσε γιατί κι εγώ είμαι καλομαθημένη. Δεν μετανιώνω εύκολα, είμαι της άποψης καλύτερα να κάνω κάτι παρά να μετανιώσω για κάτι που δεν έκανα». Πώς προέκυψε ο ρόλος της στη σειρά «Παιχνίδια εκδίκησης»;
«Με πήρε ο Αλέκος Κυράνης, ο σκηνοθέτης της σειράς, και δεν χρειάστηκε τίποτα άλλο να ακούσω, ούτε να διαβάσω τα σενάρια. Ήταν όλοι οι παράγοντες πολύ ευνοϊκοί. Δεν έχω δει το αγγλικό σίριαλ, θα το δω αφού τελειώσουμε. Δεν ήθελα να το δω, η δική μας εκδοχή είναι διαφορετική, πιο εκτενής.
Έχουμε ωραία χημεία, είναι πολύ σημαντικό αυτό στη δουλειά μας. Και από το “Κάνε ότι Κοιμάσαι” άρχισε να έχει ανταπόκριση ο κόσμος και από την “Μάγισσα”. Αυτό μου έκανε εντύπωση, γιατί είχα μια πολύ συνοπτική παρουσία. Ήμουν η Αναχίτ, η μάνα της Έλλης. Στα “Παιχνίδια Εκδίκησης” με σόκαρε περισσότερο η αντίδραση της Μαρίνας και η προσέγγιση του Διονύση. Αν ένας ήρωας έχει κερδίσει τη συμπάθεια του κοινού, τον υπερασπίζεται ακόμα και αν κάνει κάτι ακραίο, αυτό με σόκαρε».
