Την Εύη Δόβελου τη γνωρίσαμε μέσα από δημοφιλείς σειρές όπως «Το σόι σου», «Χαιρέτα μας τον Πλάτανο», αλλά και την αγαπημένη σειρά «Το ναυάγιο» στο Mega. Είναι Θεσσαλονικιά και αυτό το καταλαβαίνεις αμέσως μόλις τη γνωρίσεις από την ήρεμη δύναμη που κουβαλάει και την ευθύτητα που βγάζει ο λόγος της.
- Από τη Σούζη Στεφανίδη
Πώς ξεκίνησε το ταξίδι της υποκριτικής στη Θεσσαλονίκη, πώς συνέχισε το ταξίδι αυτό στην Αθήνα, είναι εύκολη ή δύσκολη η ζωή ενός ηθοποιού, αλλά και το #MeToo είναι κάποια από όσα μοιράστηκε μαζί μας.
Ηθοποιός από μικρή ή το ανακάλυψες αργότερα;
Η αλήθεια ήταν πως από μικρή είχα μια έφεση στο να συμμετέχω σε οτιδήποτε θύμιζε θεατρικό και πάντα μου άρεσε να παίζω ρόλους. Οπότε οτιδήποτε στο σχολείο ή στη γειτονιά αφορούσε τέτοιου είδους παιχνίδι ήμουν μέσα. Οταν πρωτογνώρισα το κουκλοθέατρο, ήταν κάτι που με μάγεψε. Ωστόσο στον νου μου ως επάγγελμα δεν υπήρχε. Αλλωστε ο πατέρας μου ασχολείται με τα οικονομικά και υπήρχε μια κατεύθυνση τέτοια και σε μένα και ήταν η πρώτη μου σπουδή τα οικονομικά. Η ιδέα για την υποκριτική μπήκε στο λύκειο, όταν μια φίλη αποφάσισε να σπουδάσει θέατρο.
Οπότε εξελικτικά μπήκε το μικρόβιο της υποκριτικής, όπως συνηθίζετε να λέτε κι εσείς οι ηθοποιοί. Τελειώνεις τις σπουδές σου στη λογιστική και μετά;
Μετά ξύπνησε έντονα η ανάγκη της υποκριτικής. Στην αρχή σε ένα θεατρικό εργαστήρι στη Θεσσαλονίκη, όπου με την παρότρυνση της δασκάλας μου πήρα το θάρρος να φύγω στην Αθήνα και να γραφτώ στη σχολή που μου πρότεινε η ίδια.
Οι τηλεοπτικές παραγωγές πάρα πολλές, οι θεατρικές επίσης, οι κινηματογραφικές αρκετές. Ωστόσο, τεράστιος ο αριθμός των ηθοποιών. Πόσο εύκολο είναι «να γίνεις» στη δουλειά αυτή;
Εύκολο δεν είναι σίγουρα. Αρχικά πρέπει να είσαι απόλυτα δοσμένος σε αυτό. Από εκεί και πέρα είναι ένας συγκερασμός πραγμάτων που, αν συνδυαστεί με τύχη, μπορεί να το κάνει πιο εύκολο ή, αν δεν έχεις και την τύχη, πολύ δύσκολο. Η τύχη είναι σημαντικός παράγοντας, να βρεθείς δηλαδή στη σωστή στιγμή, αλλά και να αρπάξεις την τύχη αυτή και να την εξελίξεις.
Απ’ ό,τι γνωρίζω, στο επάγγελμα των ηθοποιών δεν υπάρχει μάνατζερ, όπως αντίστοιχα στους τραγουδιστές. Με ποιον τρόπο ενημερώνεται ένας ηθοποιός για τις επικείμενες οντισιόν ή δουλειές που πρόκειται να γίνουν;
Πρέπει με έναν τρόπο να βρίσκεσαι μέσα στο κύκλωμα των ηθοποιών. Ακόμα και να είσαι έντονα κοινωνικός και κοσμικός είναι κάτι που σχεδόν επιβάλλεται. Ωστόσο, αυτό δεν είναι κάτι που όλοι μπορούμε να ακολουθήσουμε. Επίσης, μπορεί να έχεις ήδη χτίσει κάτι, αλλά δεν εδραιώνεσαι έτσι απλά. Θέλει να ενημερώνεσαι για όλα, να μη φοβάσαι την απόρριψη και να συνεχίζεις με όλη σου την ψυχή.
Δεν γίνεται να μη σε ρωτήσω για το #MeToo. Προσωπικά πιστεύω ότι υπάρχει σε όλα τα επαγγέλματα, ωστόσο στον δικό σας χώρο ξεκίνησε με έναν τρόπο η κάθαρση. Σου έχει συμβεί κάτι αντίστοιχο;
Εγώ μάλλον υπήρξα τυχερή σε αυτό, προσωπικά σ’ εμένα δεν έχει συμβεί κάτι τέτοιο. Συμπεριφορές έβλεπα που τότε ίσως τις βαφτίζαμε ως «ιδιαιτερότητες» του χαρακτήρα κάποιου. Η παρενόχληση και η βία δεν είναι μόνο σεξουαλική. Είναι και η λεκτική και η συμπεριφορική, που αυτές δύσκολα θα εκλείψουν από όλους τους χώρους.
Στη Θεσσαλονίκη αν είσαι ηθοποιός μπορείς να επιβιώσεις;
Εχει κάποιες ευκαιρίες, έχει κάποια θέατρα, προσπαθεί η πόλη,απλά χρειάζονται παραπάνω πράγματα για να μην ερημώσει στο κομμάτι αυτό. Οπότε, θέατρο ίσως μπορείς να κάνεις στη Θεσσαλονίκη και το «ίσως» το λέω γιατί ακόμα κι εκεί οι ευκαιρίες δεν είναι πολλές. Αν θέλεις να ζήσεις από το επάγγελμα αυτό, η Αθήνα είναι μονόδρομος.
Τα επόμενα σχέδιά σου;
Ξεκίνησα μαθήματα δημιουργικής γραφής και είναι κάτι που με γεμίζει πολύ, πάντα είχα έφεση στον γραπτό λόγο και άρχισα να έχω μεγάλο ενδιαφέρον για το stand up comedy. Νομίζω ότι θα ρίξω το βάρος μου εκεί ακούγοντας το εσωτερικό κάλεσμά μου.
