Αν μου έλεγες ότι θα ζήσω ερωτικό δράμα με delivery, παντρεμένο και τρίτο πρόσωπο που τελικά δεν ήμουν εγώ, θα σου έλεγα να αλλάξεις dealer. Αλλά να που συνέβη. Εγώ είμαι η Νάνσυ, 36 χρόνων, με πόδια σφιχτά από pilates και καρδιά λιωμένη από λάθη. Τι δουλειά κάνω, δεν έχει σημασία. Σημασία έχει ότι φροντίζω να παραγγέλνω πολύ συχνά. Κι όταν λέω πολύ, εννοώ καθημερινά. Οχι μόνο φαγητό, αλλά και ένα είδος «συντροφιάς σε σακούλα».
Ετσι γνώρισα τον Πάνο. Ηταν ντελιβεράς σε μαγαζί με ταϊλανδέζικο (το φαγητό το έτρωγα μόνο και μόνο για να τον βλέπω να μου λέει «σούπα γαρίδα;»). Ψηλός, μελαχρινός, μάτια σαν να είχαν μόλις δει αμαρτία και γέλιο που έλεγε «αν θες, πάμε κατευθείαν στο δεύτερο ραντεβού». Ενα απόγευμα, που του άνοιξα με πετσέτα μπάνιου και βρεγμένα μαλλιά (εντελώς τυχαία, βέβαια), μου είπε: «Μπορώ να σου στείλω το Instagram μου; Ετσι, να ξέρεις ποιος φέρνει τις γαρίδες σου».
Από εκεί άρχισε μια σχέση με γρήγορο delivery και αργές απαντήσεις. Μιλούσαμε, βγαίναμε, γελούσαμε, έκανε σχόλια για το μπούστο μου, που με έκαναν να νιώθω επιτέλους ποθητή (και όχι απλώς «βολική»). Υστερα από ενάμιση μήνα μού έστειλε μήνυμα: «Πρέπει να σου πω κάτι. Δεν θέλω να έχουμε μυστικά». Κι εγώ ετοιμάζομαι ψυχολογικά. Θα μου πει ότι είναι πατέρας, σκέφτομαι. Οτι έχει χρέη. Οτι είναι Ζυγός (που με κλονίζει χειρότερα). Αλλά μου λέει: «Είμαι παντρεμένος. Δεν είμαστε καλά, αλλά… μένουμε μαζί. Εχει αρχίσει να υποψιάζεται και νομίζει ότι κάτι τρέχει με μια γειτόνισσα στον 3ο». Εγώ, στον 5ο. Πάω να πνίξω τη γαρίδα. Πάω να του φωνάξω. Πάω να του στείλω τις φωτογραφίες μας με emoji φωτιάς. Αλλά… του λέω: «Εγώ είμαι στον 5ο».
Και μου απαντάει, με ειλικρίνεια εφήβου που τον έπιασαν με τσόντα: «Το ξέρω. Αλλά έπιασε την άλλη στον 3ο. Της είχα στείλει μήνυμα πριν από σένα. Κι εκείνη μου απάντησε». Σούζη. Εγώ ήμουν η παράλληλη σχέση της παράλληλης σχέσης. Ημουν το… υποπαράνομο. Η πρόβα τζενεράλε για τη γειτόνισσα που τελικά τσίμπησε πιο γρήγορα. Και τώρα; Δεν ξέρω αν μου λείπει ο Πάνος ή η σούπα γαρίδα. Αλλά κάθε φορά που βλέπω κουδούνι ντελίβερι, βάζω κραγιόν. Δεν ξέρεις ποτέ.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Νάνσυ μου, καταρχάς να σου πω: ποτέ δεν ήσουν «δευτερεύουσα». Απλώς μπλέχτηκες με έναν άνθρωπο που μοιράζει τον εαυτό του όπως τις παραγγελίες: γρήγορα, πρόχειρα και με λάθος ονόματα στα κουτιά. Ο Πάνος δεν ήταν ντελιβεράς. Ηταν σεφ στην κουζίνα του μπερδέματος. Εχει φτιάξει μενού με ορεκτικό την αποπλάνηση, κυρίως πιάτο την ανασφάλεια και γλυκό το «δεν ξέρω τι θέλω». Και όλα αυτά με χρέωση δική σου. Αλλά να σου πω και κάτι άλλο, πιο αληθινό; Μια γυναίκα που ανοίγει πόρτα με βρεγμένα μαλλιά και χαμόγελο δεν χρειάζεται τον Πάνο. Χρειάζεται κάποιον που δεν φοβάται να της χτυπήσει το κουδούνι με ολόκληρη την καρδιά του.
Οχι με υπολογισμό, όχι με «παράλληλα», όχι με σχέδιο απόδρασης. Ασ’ τον τον Πάνο να πηγαίνει γαρίδες στην άλλη. Εσύ άνοιξε την πόρτα σου, αλλά και τα μάτια σου. Γιατί το επόμενο delivery που θα σου χτυπήσει μπορεί να κρατάει… όχι σακούλα, αλλά κλειδιά.
Κι αν είναι και Ζυγός, πάτα απλά το κουμπί «ακύρωση παραγγελίας», αν και προσωπικά έχω χειρότερα ζώδια στη λίστα μου.
Σούζη Στεφανίδη
