Ο Σταύρος Ζαλμάς καλεσμένος της εκπομπής «Buongiorno» το πρωί της Παρασκευής αναφέρθηκε στις δύσκολες στιγμές που πέρασε με τη δημοσιότητα.
«Τα μυαλά μου ήταν πάνω από το κεφάλι τότε μέσα μου είχα ατροφική την αίσθηση του σκανδλου και είπα μέσα μου ας τους να πάνε στο διάολο, που δε θα έπρεπε να το πω αυτό. Έπρεπε να κάνω μία μηνυσάρα και να πάρω και πολλά λεφτά, αλλά το πλήρωσα πολύ βαριά σε προσωπική, αλλά και επαγγελματικό επίπεδο. Γιατί ήταν η εποχή που δεν ήξερε ο κόσμος τι σημαίνει AIDS. Ήταν κτηνωδία των δημοσιογράφων και του συγκεκριμένου εκδότη που είχε το MAX και το ΚΛΙΚ. Ήμουν χαζός τότε, που να φανταστώ τότε τις επιπτώσεις που θα είχε. Δεν ήρθαν ποτέ οι άνθρωποι, τι να φύγουν;
Δε με πλησίαζε άνθρωπος για πολλά χρόνια. Κυρίως σε προσωπικό επίπεδο. Γιατί εκείνη την εποχή η λέξη AIDS ήτανε χειρότερο από την πανούκλα. Δεν υπήρχαν τα φάρμακα που υπάρχουν σήμερα. Οι άνθρωποι πεθαίνανε και με φρικτό τρόπο. Η ατυχία ήταν ότι το AIDS ήταν συνδεδεμένο με την ερωτική ζωή. Γιατί και παλαιότερα ακούγανε καρκίνο, αλλά δεν στιγματιζόσουν κοινωνικά, ενώ στη δεκαετία του ’90, αν έλεγες ότι έχεις AIDS ήσουν δαχτυλοδεικτούμενος, γιατί ήταν συνδεδεμένο με την ερωτική ζωή.
Οι ομοφυλόφιλοι το πληρώσανε άρχισαν να προσέχουν, ενώ οι ετεροφυλόφιλοι ακόμα δεν προσέχουν. Στην Ελλάδα ήταν πολύ εξευτελιστικό να βγεις και να πεις ότι δεν έχω και η υπερηφάνεια μου δεν μου επέτρεπε να το κάνω. Πέραν τούτου, αισθανόμουν ότι προβάλλω την ίδια μου την αξιοπρέπεια ότι πρέπει να δώσω εγώ αναφορά.
Όταν σταμάτησε να χτυπάει το τηλέφωνο μου για επαγγελματικούς λόγους και όταν έφτασε στα αυτιά μου ότι σε μία, δύο ή τρεις δουλειές δεν με πήραν επειδή κυκλοφορούσε αυτή η φήμη, αναγκάστηκα και πήγα σε δημόσιο νοσοκομείο, έκανα εξετάσεις, τις πήρα και τις πήγα στον διευθυντή του MEGA, και λέω την επόμενη φορά που θα σου πουν αυτό το πράγμα, βγάλ’ το από το συρτάρι σου και δειξ’ το. Ήταν ο Τζωνη Καλημέρης τότε».
