►Η απόφαση να φύγει από την Ελλάδα και η καριέρα στα γερμανικά θέατρα
►Οι ρόλοι σε γνωστά σίριαλ και το νέο «στοίχημά» του με τη σκηνοθεσία
Εφυγε για τη Γερμανία πάνω στην κορύφωση της ελληνικής κρίσης, όχι γιατί δεν είχε δουλειά, αλλά για να κάνει ένα διάλειμμα στη ζωή του και την καριέρα του, μετακομίζοντας σε μια άλλη χώρα και ό,τι ήθελε προκύψει.
ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΛΚΙΝΟΟ ΜΠΟΥΝΙΑ
Ο Δημοσθένης Παπαδόπουλος, τον οποίο αγαπήσαμε μέσα από δημοφιλείς σειρές, όπως οι «Κώστας Καρυωτάκης», «Η ζωή μας μία βόλτα» και «Αέρινες σιωπές», ζει και εργάζεται, εδώ και περίπου πέντε χρόνια, στο Βερολίνο, έχοντας βάλει στα ενδιαφέροντά του -εκτός από την υποκριτική- και τη σκηνοθεσία, που είναι η νέα μεγάλη αγάπη του.
Το 2011 ο γνωστός ηθοποιός, παρόλο που εκείνη τη χρονιά βραβεύτηκε για την ερμηνεία του στη «Λήθη» του Δ. Δημητριάδη στο θέατρο Πορεία και η καριέρα του πήγαινε… πρίμα, πήρε τη μεγάλη απόφαση να ξενιτευτεί.
Εντατικά μαθήματα
«Δούλευα ασταμάτητα πάνω από 20 χρόνια, είχα πήξει και ένιωθα την ανάγκη να φύγω από όλα. Το πώς συνέλαβα την ιδέα έχει πλάκα. Ενα βράδυ είχε έρθει σπίτι μου μια συνάδελφος και φίλη. Βλέπαμε στις ειδήσεις την κρίση που εξελισσόταν ιλιγγιωδώς. Εντελώς στον χαβαλέ αναρωτιόμαστε πού πρέπει να μεταναστεύσουμε. Γύρω στις 3 το πρωί, η φίλη μου έφυγε, εγώ ξάπλωσα και άρχισα να σκέφτομαι την ιδέα του φευγιού. Γιατί όχι; Γιατί είναι μόνο όνειρο, κουβέντα της πλάκας; Μέτρησα τα υπέρ και τα κατά. Τότε ήμουν 39 χρόνων, είπα, λοιπόν, αν δεν το κάνω τώρα, δεν θα έχω τις αντοχές να το κάνω ποτέ» εξομολογείται ο ίδιος για το πώς ελήφθη η απόφαση της μετανάστευσης στη Γερμανία, με τελικό προορισμό το Βερολίνο, μια ευρωπαϊκή πόλη στην οποία πάντα έβρισκε ότι υπερτερεί σε αυτό που λέμε «ωραία ζωή».
Προτού φύγει και για έξι μήνες έκανε εντατικά γερμανικά, αφού δεν γνώριζε τίποτα από τη γλώσσα. Ωστόσο, όταν έφτασε στην ξένη χώρα, ήξερε ήδη πολλά από τους κανόνες και τη γραμματική κι εκεί συνέχισε τα μαθήματα -μελετώντας, μάλιστα, καθημερινά επί δέκα ώρες-, με αποτέλεσμα σήμερα να έχει δίπλωμα που του επιτρέπει να διδάξει γερμανικά.
Αρκετό καιρό προτού πάει στο Βερολίνο, ο γοητευτικός ηθοποιός είχε φροντίσει να «κλείσει» το σπίτι, όπου θα έμενε, ενώ δεν είχε το άγχος για το πώς θα τα βγάλει πέρα από οικονομικής πλευράς. Κι αυτό γιατί είχε κάποια χρήματα στην άκρη, τα οποία, όπως υπολόγιζε, θα μπορούσαν να του προσφέρουν μια φυσιολογική ζωή -χωρίς υπερβολές- για τρία ή τέσσερα χρόνια. Ωστόσο πολύ γρήγορα βρήκε δουλειά σε γερμανικά θέατρα, ερμηνεύοντας αξιόλογους ρόλους, τους οποίους του πρότεινε ο σκηνοθέτης Τόρστεν Φίσερ, ο οποίος τον ανακάλυψε μέσω facebook! Ετσι, πρωταγωνίστησε στα έργα «Geister in Princeton» και στο «Richtfest» στο Renaissance Theater, στο Βερολίνο, καθώς και στο «Mein Kampf» στο Ernst Deutsch Theater του Αμβούργου.
Πάντως, ο ίδιος, όταν μιλάει για τη μέχρι τώρα καλλιτεχνική πορεία του στη Γερμανία, δεν χρησιμοποιεί βαρύγδουπες λέξεις. «Ερχόμενος στο Βερολίνο δεν πίστεψα ποτέ ότι θα κάνω καριέρα ως ηθοποιός. Η απόφασή μου να αρχίσω από την αρχή αφορούσε όλα τα επίπεδα. Ημουν ανοιχτός σε μια εντελώς καινούργια ζωή, όπως και είμαι ακόμα. Δεν κυνηγώ την καριέρα. Μια ζωή με ποιότητα ζητούσα. Είναι πολύ δύσκολο για οποιονδήποτε ξένο ηθοποιό να ενσωματωθεί στα γερμανικά δεδομένα, κυρίως λόγω γλώσσας. Αλλά υπάρχουν ήδη και πολλοί άνεργοι Γερμανοί ηθοποιοί» υποστηρίζει, προσθέτοντας ότι είναι πολύ ευχαριστημένος από τη μέχρι τώρα διαδρομή του, αφού έχει καταφέρει να παίξει ωραίους ρόλους, να κάνει καινούργιους φίλους και να μην αγχώνεται, αφού ζει σε μια πόλη, η οποία, όπως λέει, είναι καταπληκτικά οργανωμένη.
Μεταφράσεις έργων
Σε αυτό το καθόλου καταπιεστικό περιβάλλον όπου ζει τα τελευταία χρόνια αντιλήφθηκε ότι πλέον δεν τον ενδιαφέρει μόνο να παίζει στο θέατρο, αλλά και να σκηνοθετεί ή ακόμη και να μεταφράζει ένα έργο. Μάλιστα, τον περασμένο Φεβρουάριο ήρθε στην Αθήνα για να σκηνοθετήσει το έργο του Χόρβατ «Καζιμίρ και Καρολίνα», το οποίο ανέβηκε στον Τεχνοχώρο Cartel. Για την ερχόμενη θεατρική σεζόν έχει αναλάβει τη σκηνοθεσία δύο έργων, «Το στρίψιμο της βίδας» του Τζέφρι Χάτσερ, σε δική του μετάφραση, το οποίο θα ανέβει στο θέατρο Ανεσις με τη Θάλεια Ματίκα, και το «Πάρτι Γενεθλίων» του Χάρολντ Πίντερ, το οποίο θα κάνει πρεμιέρα στις 11 Νοεμβρίου στο Από Μηχανής Θέατρο, με τους Μίνα Αδαμάκη και Ακι Βλουτή. Οσο για το αν του λείπει η Ελλάδα, δεν κρύβει ότι αισθάνεται την έλλειψη του ελληνικού ήλιου, της οικογένειάς του και των φίλων του. Αντίθετα, δεν του λείπουν όλα τα γνώριμα στοιχεία της Αθήνας που την καθιστούν μια γκρίζα και βρόμικη πόλη με απαθείς ανθρώπους.
