Ο μοιραίος εφοπλιστής της ομάδας μπάσκετ Γυναικών του Ελληνικού και η «πώλησή» της στον Μαρινάκη! Oι φουρτούνες του 2010 στη ναυτιλία και το περίεργο ναυάγιο του 1997
Ο εφοπλιστής Γιώργος Λεριώτης είναι ακόμα ένας από τους μικροπαράγοντες του αθλητισμού που συγκαταλέγονται μεταξύ των ιδιαίτερων φίλων του Ευάγγελου Μαρινάκη.
Ο εκ της Λέρου Δωδεκανήσων ορμώμενος επιχειρηματίας είναι ο άνθρωπος που «προίκισε» τον Ολυμπιακό με τη διαπρέπουσα στο πρωτάθλημα μπάσκετ Γυναικών ομάδα του Ελληνικού. Πούλησε κατ’ ουσίαν, όπως εξηγούν στην «Espresso weekend», την ομάδα στον Μαρινάκη κι έτσι ο Ολυμπιακός μπόρεσε να αποκτήσει σοβαρή παρουσία στο πρωτάθλημα αυτό. Eνα πρωτάθλημα από το οποίο απουσίαζε.
Ο Μαρινάκης εξαγόρασε κατ’ ουσίαν την ομάδα, αναφέρουν όσοι γνωρίζουν. Γιατί, όμως, ο Λεριώτης προχώρησε στην κίνηση αυτή; Γιατί επέλεξε να πουλήσει την ομάδα αφού τα πήγαινε τόσο καλά; Κάποιοι υποστηρίζουν πως δεν μπορούσε πλέον να τη χρηματοδοτήσει και επέλεξε να κεφαλαιοποιήσει την αξία της συμμετοχής του από το να κρατήσει την ομάδα.
Παραγγελία
Η αλήθεια, σύμφωνα με πηγές της Ακτής Μιαούλη, βρίσκεται στη δύσκολη θέση, στην οποία φέρεται ότι είναι ο Γιώργος Λεριώτης στις ναυτιλιακές δραστηριότητές του. Κάποιοι λένε πως ο επιχειρηματίας, μαζί με τον αδελφό του Σταμάτη, προχώρησε σε μεγάλη παραγγελία νεότευκτων πλοίων, όταν ακόμα οι τιμές τους ήταν, όπως αποδείχτηκε, ψηλά, και βρέθηκε να χάνει λεφτά πριν ακόμα παραλάβει τα πλοία, καθώς η κρίση βάθαινε και οι αξίες βυθίζονταν. Δεν είναι ο μόνος που περιήλθε σε αυτήν τη θέση. Είναι, όμως, ίσως ο μόνος που αναγκάστηκε να απαρνηθεί το μεράκι του, ειδικά δε μια τόσο επιτυχημένη γυναικεία ομάδα. Η συζήτηση για την πώληση της ομάδας φαίνεται ότι άρχισε πέρυσι την άνοιξη. Ο Γιώργος Λεριώτης παραδέχτηκε τότε δημοσίως πως θα συζητούσε τη συγχώνευση της πρωταθλήτριας γυναικείας ομάδας με τον Ερασιτέχνη Ολυμπιακό.
Η στιγμή ήταν μάλλον ιδανική όσον αφορά την ελκυστικότητα της ομάδας ως περιουσιακού στοιχείου: το γκρουπ των κοριτσιών των νοτίων προαστίων έφτασε, ως νεοφώτιστο στην Α1 κατηγορία, το 2013 έως τον τελικό του πρωταθλήματος και τα επόμενα δύο χρόνια εξελίχθηκε σε απόλυτο κυρίαρχο του αθλήματος, κατακτώντας δύο συνεχόμενα νταμπλ το 2014 και το 2015. Να τι έλεγε τον περασμένο Ιούνιο ο Λεριώτης: «Η μοναδική λύση για καλύτερες μέρες είναι η εύρεση οικονομικών επενδυτών που θα έχουν τη βούληση και την ευχέρεια να στηρίξουν το γυναικείο μπάσκετ. Σαφώς, λοιπόν, και είμαι ανοιχτός σε οποιαδήποτε συζήτηση για συνένωση δυνάμεων με οποιονδήποτε παράγοντα, σύλλογο ή άλλο φορέα έχει τις ίδιες απόψεις και επιθυμίες. Ο Ολυμπιακός είναι ένας τεράστιος σύλλογος με μεγάλη οικονομική επιφάνεια και ακόμη μεγαλύτερη λαϊκή βάση, η ενεργοποίηση του οποίου σίγουρα θα βοηθούσε το Ελληνικό να ανέβει επίπεδο και δειλά δειλά να βγει από τα στενά όρια του ελληνικού μπάσκετ…»
Χρήματα
Αθλητικοί κύκλοι του πρωταθλήματος υπολογίζουν τα έξοδα που είχε ετησίως η ομάδα του Ελληνικού περίπου στα 200.000 ευρώ. Ομως για να καταφέρει να βγει εκτός συνόρων και να μεγαλώσει χρειαζόταν πολύ περισσότερα χρήματα. Χρήμα που ο Λεριώτης είτε δεν είχε είτε δεν ήθελε να δώσει. Ευρύτερα γνωστό δε στην κοινωνία των Σουρμένων και του Ελληνικού είναι ότι έχει μείνει σε πολλούς μια πικρή γεύση από την εξέλιξη στα μετοχικά της ομάδας που τους έκανε περήφανους με τα κορίτσια τους. Δεν πέρασε πολύς καιρός και ο Ερασιτέχνης Ολυμπιακός είχε εξαγοράσει την ομάδα του Λεριώτη και φιγουράριζε στα παρκέ της πρώτης κατηγορίας του μπάσκετ Γυναικών, με την ομάδα των κοριτσιών του Ελληνικού ντυμένη πια στα ερυθρόλευκα χρώματα. Κάποιοι λένε πως ο Βαγγέλης Μαρινάκης ήθελε να διευρύνει τον «ερυθρόλευκο» σύλλογο και γι’ αυτό προχώρησε σε αυτήν την κίνηση. Αλλοι υποστηρίζουν ότι επειδή στο πρωτάθλημα αυτό έχει ισχυρή παρουσία ο Παναθηναϊκός ο πρόεδρος της ΠΑΕ Ολυμπιακός το πήρε ως πρόκληση.
Κάποιοι τρίτοι θεώρησαν τη συγκεκριμένη κίνηση ένα «πόδι» στην κυριαρχία των αδελφών Γ. & Π. Αγγελόπουλων. Φαντάζει ιδιαίτερα περίεργο γιατί ο κ. Λεριώτης δεν προσέφυγε σε αγνούς και διεθνώς επιτυχημένους παράγοντες της ολυμπιακής και δη μπασκετικής ιδέας, όπως οι Αγγελόπουλοι, και προτίμησε τη βεβαρημένη, δικαίως ή αδίκως, προσωπικότητα του Β. Μαρινάκη. Σε κάθε περίπτωση, ο Μαρινάκης εμφανίστηκε στους πρώτους κιόλας αγώνες της περσινής σεζόν δίπλα δίπλα με τον Λεριώτη. Αλλωστε, το θέαμα στους αγώνες γυναικείου μπάσκετ είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον.
Η «παραλαβή» καραβιών και το… deal με τους Τομάζους
Οι οικονομικές φουρτούνες του Λεριώτη αρχίζουν πριν από πέντε χρόνια.
Στις αρχές του 2010 η ναυτιλιακή Leros Management, συμφερόντων των αδελφών Λεριώτη, δήλωνε πως σκοπεύει να παραλάβει τα 10 υπό ναυπήγηση πλοία που είχε παραγγείλει το 2008, παρά τις ζημιές ύψους 130.000.000 δολαρίων που έγραφε ήδη η επένδυση.
Είχε παραγγείλει έξι μικρά ποντοπόρα φορτηγά των 34.000 τόνων στη νοτιοκορεατική Dae Sun Shipbuilding & Engineering και άλλα τέσσερα Supramax των 57.000 τόνων στην κινεζική Cosco Zhoushan.
Προκαταβολές
Ερωτηθείσα τότε η εταιρία γιατί δεν άφηνε τις προκαταβολές ώστε να μη χρειαστεί να παραλάβει τα πλοία και να δαπανήσει ποσά που δεν φαινόταν πώς θα μπορούσε να ανακτήσει, απαντούσε αρμοδίως ότι πίστευε πως η αγορά θα ανέκαμπτε.
Τελικά, τα βαπόρια πέρασαν στη ναυτιλιακή των αδελφών Τομάζου και την παραλαβή κάποιων εξ αυτών από τα νοτιοκορεατικά ναυπηγεία έκανε ο Αλέξανδρος Τομάζος, συγγενής του Λεριώτη και εφοπλιστής με πολύ μεγαλύτερο εκτόπισμα και οικονομική επιφάνεια.
Η οικογένεια των Τομάζων, με καταγωγή από τη Χίο, μετακόμισε το 1822 στη Λέρο. Από εκεί αναπτύχθηκε, μεταξύ άλλων, και στην Ιταλία και στην πορεία απέκτησε και συγγένεια με την οικογένεια Λεριώτη.
Μάλιστα, η Leros Shipmanagement φέρεται ότι είχε αναλάβει τη διαχείριση πλοίων της Tomasos Brothers, κάτι που μαρτυρά και την επιχειρηματική συγγένεια των δύο οικογενειών.
Στην «επιφάνεια» ξανά η υπόθεση του φορτηγού πλοίου «LEROS STRENGTH»
Πικρία αισθάνονται και κάποιοι που θυμούνται μια παλαιότερη τραγική ιστορία της ναυτιλιακής της οικογένειας Λεριώτη. Στον «Ριζοσπάστη» της 25ης Σεπτεμβρίου του 2003 βρίσκει κανείς μια αναφορά για ένα ναυάγιο του 1997.
Γράφει η εφημερίδα του ΚΚΕ: «Το βρώμικο αλισβερίσι μεταξύ εφοπλιστών, νηογνωμόνων, αλλά και το σκάνδαλο διαρκείας που διαπράττεται από τις διωκτικές και τις δικαστικές Αρχές που επιμένουν, προφανώς με άνωθεν εντολή, να αναθέτουν τις πραγματογνωμοσύνες ναυαγίων σε ναυπηγούς που είναι ξεκάθαρα άνθρωποι των εφοπλιστών έρχεται ξανά στην επιφάνεια από τα αποκαλυπτικά στοιχεία που ήρθαν στο φως και αφορούν τις αιτίες κάτω από τις οποίες βούλιαξε αύτανδρο το φορτηγό πλοίο “LEROS STRENGTH” με σημαία Κύπρου.
Το πλοίο αυτό μαζί με το 20μελές πλήρωμά του βρίσκεται στον πάτο της θάλασσας από τις 8 Φλεβάρη 1997 και τώρα αναμένεται η υπόθεση, μετά τα καινούρια στοιχεία, να πάρει τον δρόμο της Δικαιοσύνης.
Βούλιαξε
Το πλοίο βούλιαξε 30 μίλια ανοιχτά από το λιμάνι Stavanger της Νορβηγίας και ακριβώς την ώρα που ο καπετάνιος εξέπεμπε SOS από το ραδιοτηλέφωνο, λέγοντας ότι το πρωραίο μέρος του πλοίου βρίσκεται κάτω από το νερό. Τα ελικόπτερα που έφτασαν λίγη ώρα αργότερα από τη ραδιοεπικοινωνία είδαν μόνο φυσαλίδες και κηλίδα πετρελαίου, ενώ το βαθυσκάφος, που έστειλαν οι νορβηγικές Αρχές να ελέγξει το ναυάγιο, έκανε τη φρικιαστική ανακάλυψη ότι έλειπαν από την πλώρη λαμαρίνες!
Πλοιοκτήτες του πλοίου είναι οι αδελφοί Γιώργος και Σταμάτης Λεριώτης, οι οποίοι βέβαια, καλυπτόμενοι πίσω από το εκτρωματικό πλέγμα που έχουν στήσει όλες οι κυβερνήσεις, το οποίο διεύρυνε με τη σειρά της η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, δήλωσαν διαχειριστές».
