❱❱ «Καμπανάκι» από τη διευθύντρια του Ελληνικού Κέντρου Διατροφικών Διαταραχών Μαρία Τσιάκα προειδοποιεί Τον κώδωνα του κινδύνου στις οικογένειες που συγκαλύπτουν τις διατροφικές διαταραχές των παιδιών τους, είτε από ντροπή είτε από φόβο, νομίζοντας πως με αυτήν την τακτική θα καταφέρουν να αντιμετωπίσουν το κακό, κρούει η διευθύντρια του Ελληνικού Κέντρου Διατροφικών Διαταραχών Μαρία Τσιάκα, λίγες ημέρες μετά τον θάνατο της Νανάς Καραγιάννη.
Οπως εξηγεί στην «Espresso», οι διατροφικές διαταραχές, με κορυφαίες τη νευρική ανορεξία και τη βουλιμία, είναι προβλήματα που πρέπει να απασχολούν όλους μας, καθώς μιλάμε για τις πιο θανατηφόρες ψυχικές νόσους. Μάλιστα, τα θύματά τους ξεπερνούν ακόμη και αυτά που χάνουν τη ζωή τους από τις ναρκωτικές ουσίες και το αλκοόλ!
«Σε χρόνιες περιπτώσεις, όπως της Νανάς Καραγιάννη, ο υποσιτισμός επηρεάζει καταλυτικά τις εγκεφαλικές διεργασίες. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να πλήττονται ανεπανόρθωτα πολλές συμπεριφορές που σχετίζονται με τις σκέψεις και την κοινωνική ζωή. Κατά συνέπεια, ο εγκέφαλος αποδυναμώνεται συνεχώς και ιδιαίτερα μετά τα τρία χρόνια, καθώς “κλειδώνει” και οποιαδήποτε προσπάθεια ανάρρωσης γίνεται ακόμα πιο δύσκολη».
Σύμφωνα με τη Μαρία Τσιάκα, βασικό χαρακτηριστικό της νευρικής ανορεξίας είναι η αποφυγή τροφής, με τους ασθενείς να λένε συνεχώς ψέματα σχετικά με την κατανάλωσή της. «Ερευνες αποδεικνύουν ότι οι ασθενείς με ανορεξία είναι ευάλωτοι στα σχόλια, βιώνουν έντονα την απόρριψη και βλέπουν παντού απειλές. Αυτό συμβαίνει επειδή ο εγκέφαλος “πεινάει”, αλλά τελικά είναι αυτός ο ίδιος ο συρρικνωμένος εγκέφαλος που αυτοεμποδίζεται να τραφεί! Με απλά λόγια, όσο και να ήθελαν να κάνουν μια προσπάθεια η Νανά και άλλες ασθενείς σαν τη Νανά, ο εγκέφαλός τους δυστυχώς δεν βοηθά προς τη συγκεκριμένη κατεύθυνση».
Αγνοια
Το πρόβλημα στην Ελλάδα είναι πως ως κοινωνία δεν γνωρίζουμε τίποτα σχετικά με τα είδη της διατροφικής διαταραχής και τους τρόπους αντιμετώπισής τους, επειδή δεν πιστεύουμε ότι θα επηρεάσουν άμεσα εμάς ή κάποιο από τα αγαπημένα μας πρόσωπα.
«Υπάρχει έλλειψη εξειδικευμένων μονάδων και ανεπαρκής εκπαίδευση ειδικών στη θεραπεία που εστιάζει στην επανεκπαίδευση του εγκεφάλου γύρω από την τροφή. Η απλή ψυχοθεραπεία δεν βοηθά την επανεκκίνηση του εγκεφάλου. Αντίθετα, λειτουργεί σαν ασπιρίνη σε έναν καρκίνο που χρειάζεται ισχυρή δόση χημειοθεραπείας. Δυστυχώς, στην Ελλάδα θεωρούμε ακόμη ότι η ανορεξία είναι μια νόσος ψυχολογικής φύσης. Οταν ασθενείς όπως η Νανά δεν παίρνουν την απαραίτητη δομική θεραπεία, είναι αδύνατον να βγουν από τη νόσο, γιατί απλά δεν μπορούν. Η Νανά ηττήθηκε από την ανορεξία, όπως πολλές ασθενείς στην Ελλάδα. Γι’ αυτό, με τον θάνατό της μας αφήνει μια παρακαταθήκη, την οποία καλούμαστε να αξιοποιήσουμε ως κράτος, ως ειδικοί, ως κοινωνία, για να αντιμετωπίσουμε επιτέλους κατάματα τη νόσο, προτού αποβεί μοιραία για χιλιάδες ασθενείς στην Ελλάδα» εξηγεί η Μαρία Τσιάκα.
Η διευθύντρια του Ελληνικού Κέντρου Διατροφικών Διαταραχών θεωρεί πως ένας από τους τρόπους αντιμετώπισης των διατροφικών διαταραχών είναι η μέθοδος παρέμβασης στο σπίτι που εφαρμόζει η ίδια στο Κέντρο. «Πρόκειται για μια καινοτομική παρέμβαση, η οποία στηρίζεται κυρίως στη συνεργασία της οικογενείας για την άμεση τροποποίηση όλων των συμπτωμάτων, για παράδειγμα της νευρικής ανορεξίας. Πραγματοποιείται μέσα στο οικογενειακό περιβάλλον, χωρίς η ασθενής με ανορεξία να αποκοπεί από αυτό. Εχουμε διαπιστώσει πως οποιαδήποτε μακρά νοσηλεία σε ψυχιατρική κλινική στην Ελλάδα δεν έχει μακροπρόθεσμα θεραπευτικά αποτελέσματα. Μιλάμε για ένα δομημένο πρόγραμμα θεραπείας, το οποίο περιλαμβάνει διαφορετικές προσεγγίσεις και εφαρμόζεται σε καθημερινή βάση με την παρουσία της θεραπευτικής ομάδας στο σπίτι και με στόχο την άμεση αποκατάσταση του βάρους και την ομαλοποίηση όλων των συμπεριφορών που πλήττονται από τη νόσο. Η ομάδα μας αποτελείται από γιατρούς, ψυχίατρο, ψυχολόγους, οικογενειακούς θεραπευτές, εργοθεραπευτές και διαιτολόγο».
Η ΣΥΝΔΕΣΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟΥΣ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ
Πρόσφατα πραγματοποιήθηκε στην Ελλάδα με την ευθύνη της Μαρίας Τσιάκα η πρώτη έρευνα σχετικά με τις διατροφικές διαταραχές και τους οικογενειακούς παράγοντες που συσχετίζονται με τη συντήρησή τους. «Στην έρευνα συμμετείχαν 112 γονείς (73 γυναίκες και 39 άντρες) 82 ασθενών, εκ των οποίων οι 44 είχαν διαγνωστεί με νευρική βουλιμία, οι 23 με νευρική ανορεξία και οι 15 με αδηφαγική διαταραχή και μέσο όρο διάρκειας νόσου των ασθενών τα εννέα έτη, που σημαίνει χρόνια διατροφική διαταραχή.
Σύμφωνα με την έρευνα, το 46,3% των ερωτηθέντων γονιών παρουσιάζει συμπτώματα κατάθλιψης, ποσοστό το οποίο θεωρείται υψηλό, αν αναλογιστούμε ότι στον γενικό πληθυσμό το αντίστοιχο ποσοστό ήταν 3,3% το 2008, 6,8% το 2009, 8,2% το 2011 και 12,3% το 2012.
Την ίδια ώρα το 41,7% απαντά θετικά στο ερωτηματολόγιο για την αγχώδη συμπτωματολογία, ενώ το 39% εμφανίζει υψηλά επίπεδα στρες» αποκαλύπτει η κυρία Τσιάκα.
