❱❱ Η Σούλη Σαμπάχ, καθηλωμένη στο κρεβάτι λόγω προβλήματος υγείας, αναπολεί το ένδοξο παρελθόν
❱❱ Μιλά για τις οικονομικές δυσκολίες της και μελαγχολεί γιατί δεν χτυπάει το τηλέφωνοΑπό τον
ΝΙΚΟ ΝΙΚΟΛΙΖΑ
«Με ξέχασαν όλοι. Το τηλέφωνό μου έχει σταματήσει να χτυπάει εδώ και χρόνια. Και οικονομικά τα βγάζω δύσκολα πέρα». Πόνος, θλίψη και ένα απέραντο «γιατί» για την άλλοτε μεγάλη πρωταγωνίστρια του θεάτρου, του κινηματογράφου και του τραγουδιού Σούλη Σαμπάχ, η οποία εδώ και μερικά χρόνια ανεβαίνει τον δικό της γολγοθά, έχοντας ως μοναδική παρηγοριά την πιστή της οικονόμο.
Καθηλωμένη τις περισσότερες ώρες της ημέρας στο κρεβάτι της και κλεισμένη στο σπίτι όπου έζησε όλα τα χρόνια με τον άντρα της ζωής της Δημήτρη Νικολαΐδη, οι μέρες περνούν δύσκολα. Οι αναμνήσεις, πολλές και γεμάτες χαρές, μια και η Σούλη Σαμπάχ ευτύχησε να κάνει τρεις διαφορετικές καριέρες: στο θέατρο, στο χορό και στο τραγούδι.
Η ίδια, παρά τα πολλά προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζει, δεν το βάζει κάτω! Προσπαθεί να σταθεί στα πόδια της, έχοντας ως συμμάχους της το χιούμορ και την αισιοδοξία. Αλλοτε γελά και άλλοτε μένει σιωπηλή. «Η υγεία μου είναι πολύ ταλαιπωρημένη. Οχι, δεν κλαίω. Δεν μπορώ να κλάψω και ούτε κάνω κακές σκέψεις. Είμαι αισιόδοξο άτομο» λέει στην «Espresso» χαμογελώντας, και αναπολεί τις μεγάλες στιγμές που έζησε με τον κουμπάρο της και κορυφαίο Ελληνα ηθοποιό Βασίλη Λογοθετίδη. «Μας πάντρεψε όλος ο θίασος. Και μέσα σε όλους ήταν και ο Βασίλης. Εγώ ήμουν πολύ φίλη με την Ιλυα Λιβυκού» θυμάται με νοσταλγία, προκειμένου οι ωραίες στιγμές του παρελθόντος να της απαλύνουν τους πόνους από το χτύπημα που υπέστη μέσα στο σπίτι της. Τη ρωτάω αν αυτό το πρόβλημα υγείας της ακινησίας την έχει καταβάλει.
«Οχι. Προσπαθώ και πάλι να σταθώ στα πόδια μου. Ημουν πάντα άνθρωπος της αισιοδοξίας και δεν το βάζω κάτω. Τώρα ξεκίνησα και πάλι να περπατάω δειλά δειλά. Αν ήταν άλλος άνθρωπος, δεν θα σηκωνόταν ξανά. Εγώ όμως έχω ζωή μέσα μου» μας λέει η μεγάλη πρωταγωνίστρια, η οποία εδώ και χρόνια έχει αποτραβηχτεί από τα φώτα της δημοσιότητας.
Νοσταλγικές στιγμές
Στο γεμάτο αναμνήσεις σπίτι της οδού Πανόρμου τα πάντα θυμίζουν τα πολύ όμορφα χρόνια που έζησε με τον σύζυγό της Δημήτρη Νικολαΐδη.
Φωτογραφίες από θιάσους, από νυχτερινά κέντρα και νοσταλγικές στιγμές από μια ζωή που θα τη ζήλευε ακόμα και η πιο μεγάλη σημερινή πρωταγωνίστρια. Αλλωστε, η εκτίμηση όλων στο πρόσωπο της Σούλης Σαμπάχ και του συζύγου της Δημήτρη Νικολαΐδη είναι διαχρονική, καθώς το ζευγάρι ήταν από τα πιο αγαπημένα στον χώρο του θεάματος. Τη ρωτάμε γιατί έχει αποτραβηχτεί… Η φωνή της και το βλέμμα της χαμηλώνουν.
«Δυστυχώς δεν δουλεύω εδώ και χρόνια και αυτό με κάνει να είμαι χάλια. Νοσταλγώ όσα πέρασα, όμως θα ήθελα να ξαναπαίξω και να με χειροκροτήσουν και πάλι» λέει με παράπονο.
Η Σούλη Σαμπάχ κυριάρχησε για πολλά χρόνια στα θέατρα και στον κινηματογράφο. Ωστόσο η σύνταξη την οποία παίρνει, παρά τα συντάξιμα χρόνια, είναι πενιχρή.
«Ποιος σου είπε ότι είμαι καλά οικονομικά; Δεν είμαι καλά» λέει με ειλικρίνεια αλλά και με περηφάνια για όσα βιώνει στην Ελλάδα της οικονομικής κρίσης. Τη ρωτάμε αν τη βοηθά κάποιος για να μπορέσει να ανταποκριθεί στις ανάγκες της.
Στην αρχή διστάζει, μετά όμως ανοίγεται: «Ποιος να με βοηθήσει; Εγώ δεν έχω συγγενείς. Προσπαθώ να τα βγάλω πέρα. Δεν κάνω ούτε έξοδα ούτε τίποτα. Από τρεις συντάξεις που έπρεπε να παίρνω, παίρνω περίπου 700 ευρώ, όλες μαζί. Και ας πληρώναμε όλα αυτά τα χρόνια για ένσημα. Κοιτάζω να βολευτώ όπως μπορώ, όπως κάνουν χιλιάδες Ελληνες, και προσπαθώ να είμαι αισιόδοξη».
Αν και η σπουδαία πρωταγωνίστρια δούλεψε πολλά χρόνια με τον σύζυγό της με υψηλά μεροκάματα, εντούτοις η δεκάχρονη αρρώστια του τη… γονάτισε οικονομικά. «Λόγω της αρρώστιας του Δημήτρη μου διαλυθήκαμε οικονομικά. Αλλιώς δεν θα είχα ανάγκη. Είχαμε δουλέψει πολύ στη ζωή μας».
Στο ΤΑΣΕΗ, το Ταμείο των Ηθοποιών, δεν θέλει να απευθυνθεί για οικονομική βοήθεια… Οπως και στους πολιτικούς που κάποτε υποκλίνονταν στο αχτύπητο ζευγάρι του θεάματος.
Η περηφάνια ήταν προσόν της σε όλη τη ζωή της. «Ντρέπομαι. Δεν τα έκανα ποτέ αυτά ούτε τα κάνω και τώρα» λέει χαμογελώντας, ενώ, όταν τη ρωτάμε αν της έχουν κάνει κάποια πρόταση για δουλειά, με παράπονο απαντά: «Μπα. Πού να βρεθούν προτάσεις. Με ξέχασαν όλοι».
