❱❱ Πριν από δέκα χρόνια εγκατέλειψε την Αθήνα και την υποκριτική και γύρισε στο νησί του ❱❱ Η dolce vita σε Μύκονο και Σαντορίνη, το κάστινγκ για την ταινία «El Greco» του Γιάννη Σμαραγδή και το διαζύγιο
Από την
ΤΕΡΙΑΝΝΑ ΠΑΠΠΑ
Είχε αφήσει το στίγμα του τόσο στην τηλεόραση όσο και στο θέατρο. Παρ’ όλα αυτά η μεγάλη αγάπη του φαίνεται ότι είναι ο κινηματογράφος. Ο γοητευτικός πάλαι ποτέ ζεν πρεμιέ Σπύρος Δρόσος τα τελευταία δέκα χρόνια κι ενώ βρισκόταν στο peak της καριέρας του, εγκατέλειψε την Αθήνα για να πάει να ζήσει στην Αμοργό. Στο νησί όπου έχει αποτυπώσει αναμνήσεις από τα ξέγνοιαστα παιδικά του χρόνια επέστρεψε για να δημιουργήσει τη ζωή που είχε ονειρευτεί.
«Τα τελευταία δέκα χρόνια μένω στην Αμοργό. Το επέλεξα αυτό και γιατί έχω καταγωγή από το εν λόγω νησί, αλλά και γιατί εδώ η ζωή είναι πιο ανθρώπινη. Είμαι κοντά στη φύση και στις παιδικές μου αναμνήσεις. Σπάνια ανεβαίνω πλέον στην Αθήνα» λέει στην «Espresso» ο ηθοποιός και συνεχίζει: «Οταν διάβαζα Οδυσσέα Ελύτη και Γιώργο Σεφέρη, αυτά που έγραφαν εγώ τα είχα ζήσει ως παιδί. Μετά, λοιπόν, από την ξέφρενη dolce vita σε Μύκονο και Σαντορίνη, επέλεξα τον τόπο μου για να ζω». Και, όπως αποκαλύπτει, δεν επρόκειτο για μια απόφαση της στιγμής, αφού «όταν εργαζόμουν κατέβαινα στο νησί από το Πάσχα μέχρι και τον Σεπτέμβριο. Το ’96, που πια άρχισαν να μην πληρώνουν οι παραγωγές και η δουλειά του ηθοποιού είχε αρχίσει να γίνεται ζητιανιά, ζητώντας τα δεδουλευμένα μας από τις διάφορες εταιρίες παραγωγής, άρχισα να εργάζομαι στην Αμοργό». Και μπορεί για κάποιους αυτή η τολμηρή απόφαση να φαντάζει ονειρική, όμως είχε κι αυτή τα ρίσκα της. Συγκεκριμένα, το αντίτιμο που κλήθηκε να πληρώσει στην πορεία ο ηθοποιός αφορούσε την προσωπική του ζωή. Χώρισε με τη γυναίκα του, η οποία επέστρεψε στην Αθήνα μαζί με τον γιο τους. Ο έρωτας, ωστόσο, του… ξαναχτύπησε την πόρτα κι αυτή τη φορά έχει φόντο το πανέμορφο κυκλαδίτικο νησί.
Σπουδές στη Φλωρεντία
Ο Σπύρος Δρόσος, πλην της υποκριτικής και των μαθημάτων που παρακολούθησε στο φημισμένο Actor’s Studio της Νέας Υόρκης, έχει σπουδάσει επίσης στη Σχολή Καλών Τεχνών της Φλωρεντίας. Ετσι, δεν ήταν δύσκολο να μάθει και αγιογραφία, που αποτελεί το τωρινό του επάγγελμα στην Αμοργό. «Κάνω αγιογραφίες σε εκκλησίες, αλλά και για ιδιώτες. Κάνω πίνακες, πορτρέτα, ακόμη και ταμπέλες σε μαγαζιά. Οταν ήρθα στο νησί, με είχαν προσλάβει στις ανασκαφές που γίνονταν στην Αμοργό και επιχορηγούνταν από το Ιδρυμα “Σταύρος Νιάρχος”. Ηταν μια ωραία εμπειρία» αναφέρει στην «Espresso».
Σήμερα, στον επίγειο παράδεισό του, με φόντο το απέραντο γαλάζιο, το «μικρόβιο» της ηθοποιίας συνεχίζει να κυλάει στο αίμα του. Εχει φτιάξει μια θεατρική ομάδα, μέσω της οποίας παραδίδει δωρεάν μαθήματα και ανεβάζει θεατρικές παραστάσεις. «Είναι ντόπιοι ερασιτέχνες ηθοποιοί που αγαπάνε το θέατρο. Στόχος μου είναι να παρουσιάσουμε και αρχαίο θέατρο στο νησί. Προς το παρόν υπάρχει μόνο σαν σκέψη στο μυαλό μου, αλλά πιστεύω ότι σύντομα θα γίνει και πράξη» σημειώνει.
Μερικές από τις γνωστές τηλεοπτικές σειρές στις οποίες πήρε μέρος ο Σπύρος Δρόσος ήταν «Οι τελευταίοι εγγονοί», «Λάμψη», «Η Ελίζα και οι άλλοι», «Φιλοδοξίες», «Φιλί ζωής», «Στην κόψη του ξυραφιού», «Χορεύοντας στη σιωπή», «Οι στάβλοι της Εριέτας Ζαΐμη» κ.ά. Στον κινηματογράφο συμμετείχε, μεταξύ άλλων, στην ταινία «Ηνίοχος» -που ήταν και η τελευταία του- και στα φιλμ «Γυναίκες δηλητήριο», «Παραλυσία», «Πείνα», «Η παρέα των λούστρων», στην ιταλική παραγωγή «Horizons» και στην αμερικανική «Thalassemia».
«Γιος» της Παπανίκα
Η πρώτη του ταινία μεγάλου μήκους «Αθώος ή ένοχος» του χάρισε την υποψηφιότητα για το βραβείο α΄ αντρικού ρόλου στο 48ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Οι περισσότεροι, πάντως, τον θυμούνται από το φιλμ «Αντε γεια», στο οποίο υποδύθηκε τον γιο της Καίτης Παπανίκα.
Οταν η συζήτησή μας φτάνει στη μεγάλη οθόνη, ο Σπύρος κάνει μια κατάθεση ψυχής: «Θα ήθελα να κάνω ένα δυναμικό comeback στο σινεμά και δεν θα δίσταζα να παίξω ακόμη και δωρεάν αν ήταν να κάνω κάτι ξανά με τον Γιάννη Σμαραγδή. Είχα πάει στο κάστινγκ για τον “Εl Greco”, αλλά τελικά δεν ευδοκίμησε η συνεργασία μας» αναφέρει. Σε ό,τι αφορά το θέατρο, τον «βάφτισαν», όπως συνηθίζει να λέει χαρακτηριστικά ο ίδιος, η Ειρήνη Παπά και ο Μιχάλης Κακογιάννης, οι οποίοι τον κάλεσαν να δει για πρώτη φορά παράσταση στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου. Αμέσως μετά αποφάσισε να σπουδάσει υποκριτική στη δραματική σχολή του Εθνικού. Την πρώτη του θεατρική εμπειρία στην Επίδαυρο την είχε δίπλα στον μεγάλο Αλέξη Μινωτή με τους «Πέρσες» του Αισχύλου, ενώ η μετέπειτα συνάντησή του με την Καρυοφυλλιά Καραμπέτη στην «Ηλέκτρα» έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο για εκείνον. Οπως λέει, άφησε μέσα του ένα βαθύ αποτύπωμα… «Την απόλυτα προσήλωση στην ουσία της θεατρικής πράξης και τη βαθύτερη προσέγγιση του ρόλου». Δεν ήταν τυχαίο, λοιπόν, που ύστερα από αυτή τη συνεργασία τους έγιναν και φίλοι.
